Μία σπάνια πλέον και νοσταλγική εικόνα για όλους εκείνους που μεγάλωσαν στην ενδοχώρα της Κρήτης. Η σκαφτικιά αποτελούσε και αποτελεί -για λίγους επίσης... πλέον- εργαλείο του αγρότη για την καλλιέργεια της παραγωγής του.
Το Δια-sos-τε τη Μεσαρά συνάντησε το απόγευμα της Παρασκευής 4 Οκτωβρίου ο ή μάλλον «διασταυρώθηκε» με μια τετράκυκλη σκαφτικιά και τον οδηγό της, μέσα στις Γκαγκάλες Δήμου Γόρτυνας.
Απαραίτητο εργαλείο του αγρότη κάποτε, η σκαφτικιά έχει αντέξει στο χρόνο, αν κρίνουμε από την εικόνα που καταγράψαμε.
Όπως έχει γράψει ο Ζαριανός συγγραφέας Γιώργος Ζωγραφάκης στο βιβλίο του «Ένα παιδί μεγαλώνει στο Ζαρό», «Τα σκαφτικά, ήταν τα πρώτα μηχανοκίνητα εργαλεία, που γέμισαν την Κρήτη, από τη δεκαετία του ’60 και μετά.
Ήταν μια κατασκευή στην οποία, ένα βενζινοκίνητο μοτεράκι, μικρής ιπποδύναμης, κινούσε έναν άξονα με μικρά σκαλιστήρια πάνω του (σκαπέθια, τα έλεγαν), τα οποία, με την περιστροφή, έσκαβαν αρκετά ικανοποιητικά το χώμα, ήταν μια φρέζα, δηλαδή. Έγιναν πολύ χρήσιμα, τόσο στα αμπέλια, που ήθελαν πάντα πολύ καλό σκάψιμο, αλλά και «δισκάφισμα» -δεύτερο σκάψιμο, δηλαδή – και στο σκάψιμο των κήπων.
Όμως, μια άλλη σπουδαία χρήση των σκαφτικών, ήταν πως, με ένα απλό μηχανισμό, αφαιρούνταν τα σκαπέθια και έμπαινε άλλος άξονας με δυο ρόδες, ενώ πίσω «κοτσάριζε» μια μικρή πλατφορμίτσα και έτσι το μηχάνημα μετατρεπόταν σε μεταφορικό μέσον. Φόρτωναν πάνω τα εργαλεία, διάφορα πράγματα ή και καμιά κατσίκα, κάθονταν πάνω σε ένα ξύλινο κάθισμα που είχε μπροστά και έκαναν τις διαδρομές τους με κάποια ταλαιπωρία και με συχνά προβλήματα, οπωσδήποτε, όμως, πιο γρήγορα και πιο πρακτικά απ’ ότι με τα ζώα –έπιαναν, βλέπεις και τα 20 χιλιόμετρα (!) στην ταχύτητα»