Παραπολιτικά, και όχι μόνο, “φοριέται” φέτος το πολιτικό νούμερο της επιθεώρησης, τύφλα να έχει το “Δελφινάριο” ή και το “Άλσος”, ακόμη περισσότερο οι περιφερόμενοι θίασοι επιθεώρησης ανά την επικράτεια, που ειδικά από τον κομματικό θίασο του ΣΥΡΙΖΑ έχουν καταστεί παρωχημένοι, ιδίως στην πολιτική επικαιρότητα.
Προχθές όμως ο Ρούντι Ρινάλντι το έγραψε στην εφημερίδα του ακριβοδίκαια: «Παρακολουθεί όμως συνεχώς το κοινό επιθεωρησιακά νούμερα που παίζουν οι κομματικοί θίασοι του πολιτικού συστήματος. Θέλουν να μας πουν ότι αυτά αφορούν βασικά τον ΣΥΡΙΖΑ, και ολίγον το ΠΑΣΟΚ. Λάθος. Το πρώτο νούμερο αφορά το έργο “κοντά στον πολίτη βελτιώνουμε την καθημερινότητά του”, το οποίο παίζει η κυβέρνηση σε όλα τα κανάλια, σε όλα τα ΜΜΕ καθημερινά. Μετά βεβαίως έρχεται η αποτυχημένη επιθεώρηση του ΣΥΡΙΖΑ, που δημιουργεί μέχρι και ναυτία, αναγούλα, αποστροφή, ορισμένες στιγμές και ένα νευρικό γέλιο. Φαίνεται όμως πως αρέσει ή πουλάει, και έτσι τα ΜΜΕ το έχουν ανεβασμένο σαν θέμα. Όπως έχουν ανεβασμένο και το νούμερο “Οι αρετές της Καμάλα Χάρις” (από νέος θυμάμαι τη λατρεία του κατεστημένου προς το Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ, που θα μας απάλλασσε από τη Χούντα, θα έβρισκε λύση στο Κυπριακό, θα δικαίωνε την Ελλάδα απέναντι στην Τουρκία... χωρίς ποτέ φυσικά να επαληθευτούν αυτές οι προσδοκίες)».
Θα ανέβουν οι τόνοι
«Εν πάση περιπτώσει, η Κασσελακιάδα πούλησε και πουλάει ακόμα, τώρα θα ανέβουν οι τόνοι και στη δελφινομαχία στο ΠΑΣΟΚ. Η ρευστοποίηση του πολιτικού σκηνικού είναι όρος για μια μεγάλη ανακατανομή. Μόνο που τα σενάρια είναι σενάρια, και η πραγματικότητα πιθανόν να μη χωρά εύκολα σε αυτά. Το αστείο είναι ο τίτλος που βάζουν στις μαρκίζες: “Μόνο εγώ θα νικήσω (ή θα ρίξω) τον Μητσοτάκη”, ή “Όποιος εκλεγεί στις εσωκομματικές, θα είναι ο αυριανός πρωθυπουργός” ή “Ψηφίστε τώρα τον αυριανό πρωθυπουργό”. Λες και το δίφραγγο την ημέρα της εκλογής προέδρου στα κόμματα καθορίζει τις πολιτικές εξελίξεις·σαν να μην υπάρχουν κέντρα εξουσίας, ελίτ, ολιγάρχες, πρεσβείες και άλλα τέτοια. Απ’ όλους τους υπόλοιπους (τα άλλα κόμματα) σαν να υπάρχει μια αποδοχή: αυτό έχουμε, με αυτό θα πορευτούμε, δεν μπορεί να γίνει κάτι εκτός του υπάρχοντος πλαισίου, μια χαρά είμαστε αν τσιμπάμε και μια μονάδα...».
Το πασοκοκιναλιώτικο debate
Στοχευμένες θέλουν, λένε οι επιτελάρχες τους και οι 6 “μνηστήρες” του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛ., να είναι οι απαντήσεις τους (και οι “βολές” στους αντιπάλους) στο debate, που θα γίνει στις 24 Σεπτεμβρίου. Στο άτυπο debate της περασμένης Κυριακής, πάντως, είχαν όλοι μία αίσθηση του κατεπείγοντος. Από Ανδρουλάκη, Δούκα, Διαμαντοπούλου, Γερουλάνο, Γιαννακοπούλου και Κατρίνη ακούσαμε: «Το ΠΑΣΟΚ επέστρεψε», «πρέπει να μετεξελιχθεί με γοργά βήματα», «τώρα είναι η ώρα. Τώρα είναι η ώρα για την “αναγέννηση”», «τώρα είναι η ώρα να σηκώσουμε ανάστημα». Αρκεί να μην είναι «ώρα ΠΑΣΟΚ», που δίνει το μήνυμα του «περίπου». Ένα θέμα με τον χρόνο και τη συνέπεια στα ραντεβού την έχει, ανεξαρτήτως αρχηγού. Το “φρούτο” με τον χρόνο το “κόλλησε” και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Μούφα προσδοκίες χωρίς ένωση δυνάμεων
Αν δε συνεννοηθούν και δεν ενώσουν δυνάμεις, όσους αρχηγούς κι αν αλλάξουν θα μείνουν με τα μεγάλα λόγια για “νίκες”. Μόνο που αυτά τα λόγια θα τα λένε και θα τα ακούνε μεταξύ τους.
Το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛ. είχε μια μεγάλη ευκαιρία στις ευρωεκλογές του περασμένου Ιουνίου, αλλά την πέταξε στα σκουπίδια. Η Ν.Δ. απώλεσε 13 μονάδες από τις περσινές εθνικές εκλογές (από το 41% πήγε στο 28%), ο ΣΥΡΙΖΑ είχε και νέα πτώση (από το 18% στο 15%), αλλά το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛ. καθηλώθηκε στο μίζερο 13%. Ούτε τη δεύτερη θέση μπόρεσε να πάρει, με βασικό ανταγωνιστή τον κλυδωνιζόμενο ΣΥΡΙΖΑ του Στέφανου Κασσελάκη.
Το μήνυμα που δεν ακούνε όλοι τους
Τι είπαν οι ψηφοφόροι τον Ιούνιο; Τρία πράγματα πολύ καθαρά:
Στον Κυριάκο Μητσοτάκη και την κυβέρνησή του ότι δεν πάνε καλά και να μην επαναπαύονται στην απουσία υπολογίσιμης αντιπολίτευσης. Από τα δεξιά του οι “καμπάνες” ηχούν και οι τόνοι σκληραίνουν σε βαθμό που η απορρόφηση μοιάζει όνειρο μακρινό, όταν μάλιστα πιο δεξιά έχουν όνειρα μέχρι και συγκυβέρνησης ή ρυθμιστή κυβέρνησης.
Στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛ. και τα συντρίμμια ΣΥΡΙΖΑ
Στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛ. να αφήσει την επίδειξη μικρο-μεγαλισμού. Δεν είναι «μεγάλη προοδευτική παράταξη» και δεν μπορεί να γίνει, αν συνεχίσει να πορεύεται όπως μέχρι σήμερα.
Και σε ΠΑΣΟ-ΚΙΝ.ΑΛ. και ΣΥΡΙΖΑ ότι, αν εξακολουθήσουν να είναι δύο μικρομάγαζα, δεν μπορούν να νικήσουν τη Ν.Δ. του Μητσοτάκη όση πτώση κι αν έχει.
Τα μηνύματα ήταν σαφέστατα, αλλά δε φαίνεται να βρήκαν αποδέκτες ούτε στο ένα ούτε στο άλλο κόμμα, πλην ελαχίστων φωνών που βλέπουν την πραγματικότητα. Και στον μεν ΣΥΡΙΖΑ έχουν δικαιολογίες. Τους έχουν τσακίσει η Κασσελακιάδα και οι αμφισβητίες του μέχρι καθαιρέσεώς του, πρέπει να μαζέψουν τα κομμάτια τους, πού να βρουν όρεξη για να δουν τη μεγάλη εικόνα;
Στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛ. η κατάσταση είναι καλύτερη. Θα εκλέξουν νέο αρχηγό και έχουν άλλη μια ευκαιρία. Όμως, η εικόνα που εκπέμπουν οι περισσότεροι υποψήφιοι αρχηγοί είναι μία από τα ίδια: μεγάλα λόγια, μικρο-μεγαλισμός, «πάμε να νικήσουμε τον Μητσοτάκη». Δηλαδή το... κάρο μπροστά από το άλογο.
Οι περισσότεροι υποψήφιοι για την προεδρία επιμένουν στην ίδια ρητορεία, προσθέτοντας και το αφήγημα των «μεταρρυθμίσεων», που σε αυτή τη χώρα ούτε τελειωμό έχουν ποτέ, ούτε κανένας εξηγεί στον λαό πότε τελειώνουν αυτές: «Το ΠΑΣΟΚ επέστρεψε» και πάει να φτιάξει «την επόμενη προοδευτική κυβέρνηση». Όμως, το ΠΑΣΟΚ «είχε επιστρέψει» και πριν από τις ευρωεκλογές και πήγαινε για τη δεύτερη θέση. Έτσι έλεγε (και τότε) ο ίδιος, αλλά έμεινε τρίτο. Τώρα (θα) πάει για την... πρώτη θέση!
Πώς θα γίνει αυτό; Προφανώς τα βάσανα ή σούργελα του ΣΥΡΙΖΑ ευνοούν το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛ. Όμως και στην προηγούμενη φάση, όταν έγινε αρχηγός ο Κασσελάκης, οι του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛ. πίστεψαν ότι «ο αγώνας έληξε» και η δεύτερη θέση κατακτήθηκε. Οι ευρωεκλογές το διέψευσαν. Ουδείς γνωρίζει τι μπορεί να συμβεί αν ο ΣΥΡΙΖΑ, με νέο αρχηγό, καταφέρει να συμμαζευτεί. Αλλά στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛ. (νομίζουν ότι) έχουν ήδη σχηματίσει την... επόμενη κυβέρνηση.
