Λέει ο Έλληνας ΥΠ.ΕΞ. Γιώργος Γεραπετρίτης για το σκηνικό που παίχτηκε στην Κάσο: «Αν υπερασπιζόμασταν τα δικαιώματά μας, όπως στο παρελθόν (με τον στόλο, ένοπλα), θα προέκυπτε κρίση και αυτό θα οδηγούσε σε υπαναχώρηση της ελληνικής πλευράς, ενώ τώρα που αποφύγαμε την ένταση, κερδίσαμε και δεν οπισθοχωρήσαμε σε τίποτα». Τι του λες τώρα, του μορφωμένου και ευφυούς ανθρώπου.
Ποιος θα περίμενε ο αναθεωρητισμός να μας χτυπήσει την πόρτα... εκ των έσω και να λάβει τη μορφή αμφισβήτησης σε ανώτατο επίπεδο της αντιμετώπισης του αντίστοιχου τουρκικού επί του πεδίου. Απίστευτο και όμως αληθινό. Να μην καταλαβαίνει ο Έλληνας ΥΠ.ΕΞ., μάλλον αποκλείεται. Οπότε ας αναζητήσουμε εναλλακτικές ερμηνείες...
Η ΑΟΖ, η UNCLOS και οι πολιτικοί μας
Ο Γεραπετρίτης, όπως και το σύνολο του πολιτικού κόσμου, ομνύει στο διεθνές δίκαιο. Ας δούμε λίγο τι αναφέρει επ’ αυτού και συγκεκριμένα το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας. Με τη βοήθεια του καθηγητή Καρυώτη από την Ουάσινγκτον, ο οποίος έχει ασχοληθεί επί μακρόν με το ζήτημα της ΑΟΖ. Τι προβλέπει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS: United Nations Convention of the Law of the Sea) για τα δικαιώματα τοποθέτησης υποβρύχιων καλωδίων-αγωγών, όπως έγραψε ο αποκαλούμενος και “πατέρας” της ελληνικής ΑΟΖ; Για να δούμε πόσο το σεβόμαστε και το τηρούμε. Ιδού λοιπόν...
Δύο άρθρα της UNCLOS
Στο Άρθρο 58 “Δικαιώματα και υποχρεώσεις των άλλων κρατών στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη” και στο Άρθρο 87 “Ελευθερία της ανοικτής θάλασσας” προβλέπεται η ελευθερία τοποθέτησης υποβρύχιων καλωδίων και σωληναγωγών. Ας υποθέσουμε ότι η Ελλάδα, η Τουρκία και η Κύπρος έχουν οριοθετήσει ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο και η Ελλάδα θέλει να περάσει ένα καλώδιο από την ΑΟΖ της στην ΑΟΖ της Κύπρου, περνώντας από την ΑΟΖ της Τουρκίας. Τα δύο παραπάνω άρθρα της UNCLOS αναφέρουν ότι η Τουρκία δε δικαιούται να παρεμποδίσει την πόντιση-διέλευση του καλωδίου μέσα από την ΑΟΖ της.
Τουρκική βουλιμία
Ένα ακόμα παράδειγμα. Θέλει η Τουρκία να περάσει ένα καλώδιο από τη δική της ΑΟΖ στην ιταλική ΑΟΖ, αλλά πρέπει να περάσει από την ελληνική ΑΟΖ. Η Ελλάδα, βάσει UNCLOS, δεν μπορεί να παρεμποδίσει αυτό το καλώδιο να περάσει από την ελληνική ΑΟΖ. Τελεία και παύλα. Τυπικά, η Τουρκία δεν το αρνείται αυτό, αλλά στην προσπάθεια να σφετεριστεί τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, απαιτεί σε περιοχές που δεν της ανήκουν και είναι καταφανώς ελληνικές, να εκδώσει αυτή τις NAVTEX. Έξω από τα έξι μίλια, διότι έχει δηλώσει ότι τα νησιά δεν έχουν δικαίωμα σε θαλάσσιες ζώνες πέραν των υφιστάμενων χωρικών υδάτων!
Ο “πόλεμος των NAVTEX”
Άρα, ξεκινά το παιχνίδι με τις NAVTEX. Η Τουρκία εκδίδει παράνομα και η Ελλάδα τις ακυρώνει, εκδίδοντας τη δική της, είτε το ανάποδο, ξεκινά με NAVTEX η Ελλάδα και η Τουρκία προσπαθεί να την ακυρώσει. Ανεπιτυχώς, όμως, καταγράφεται η θέση της. Όταν κινητοποιεί όμως πολεμικά πλοία, ανεβαίνει πόστα και αυτό που καταγράφεται είναι εάν την ακολουθεί η Ελλάδα ή όχι. Το Πολεμικό Ναυτικό, όσο “ταλαιπωρημένο” κι αν είναι, πάντα βρίσκεται εκεί. Όμως στην περίπτωση της Κάσου, το ζητούμενο είναι εάν η Τουρκία έδωσε άδεια στο ιταλικό πλοίο, μετά από αίτημα των Ιταλών... Κι εκεί, παρ’ όλα όσα λέει ο Γεραπετρίτης, είναι πολλά που δεν έγιναν σωστά υπό την ηγεσία του.
Χάσαμε από τα αποδυτήρια με τέτοιον ΥΠ.ΕΞ.
Έτσι όμως, η Τουρκία προσπαθεί να νομιμοποιήσει έμμεσα το παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο. Αν δεν απαντήσεις ξεκάθαρα, εμμέσως αποδέχεσαι - ή μάλλον προσαρμόζεσαι με - την τουρκική θέση. Με την ίδια σχεδόν λογική, όταν μια χώρα καταθέσει συντεταγμένες στον ΟΗΕ και δεν εγερθούν εντός διαστήματος ενστάσεις - που θα δρομολογήσουν τις ειρηνικές διαδικασίες επίλυσης διαφορών που προβλέπει η χάρτα των Ηνωμένων Εθνών - συνάγεται ότι άπαντες συμφωνούν.
Συντεταγμένες δεν καταθέτουν όμως...
Το πρόβλημα είναι ότι η Ελλάδα δεν έχει καταθέσει συντεταγμένες στον ΟΗΕ για το ποια θεωρεί ότι είναι η ΑΟΖ της συνολικά. Μήπως διότι, εάν το πράξει και η Τουρκία επιχειρήσει να τις αμφισβητήσει με στρατιωτικό καταναγκασμό, καθότι απαιτεί διμερείς διαδικασίες... συνεννόησης, όπου υπερισχύει ο ισχυρότερος και πιο αδίστακτος, η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να υπερασπίσει όσα υποστηρίζει; Για να μην τα χάσει στην πράξη, όπως άλλωστε και τα 12 ναυτικά μίλια χωρικά ύδατα, μονομερές δικαίωμα για το οποίο... η χώρα μας επιφυλάσσεται να το ασκήσει εδώ και τρεις δεκαετίες! Μήπως τα ανωτέρω εξηγούν τη στάση Γεραπετρίτη; Ο ίδιος δεν ήταν που είχε αναφερθεί στο ότι, πέραν των έξι μιλίων, δε δικαιούται η Ελλάδα να κάνει οτιδήποτε; Επειδή μόνο χωρικά ύδατα διαθέτει μη έχοντας οριοθετήσει ΑΟΖ, διότι αυτό το ξέχασε βολικά.
Δεν είναι μόνο Γεραπετρίτης και Μητσοτάκης
Τώρα έγινε όμως υπουργός Εξωτερικών. Άρα, εφόσον και ο ίδιος δεν κάνει οτιδήποτε, το πράττει σκοπίμως. Πιθανότατα, με το ανωτέρω σκεπτικό... Θα μπορούσε κανείς να τον χαρακτηρίσει απλώς επικίνδυνο για τα εθνικά συμφέροντα και να ζητήσει από τον πρωθυπουργό να τον αποπέμψει άμεσα. Ούτε καν για συμφέροντα γίνεται ο λόγος, αλλά για κατοχυρωμένα στο διεθνές δίκαιο δικαιώματα για όλες τις χώρες του κόσμου, που εμείς αυτοεξαιρούμαστε λόγω Τουρκίας. Αρά, πέραν του ότι είναι προσωπική επιλογή Μητσοτάκη, δικαιούμαστε να συμπεράνουμε ότι θα ήταν άδικο να φορτωθεί ολόκληρη την ευθύνη ο Γεραπετρίτης. Θα ήταν άδικο όμως να το φορτωθεί και η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ποια κυβέρνηση που πέρασε, τρεις και πλέον δεκαετίες μέχρι σήμερα, έκανε κάτι διαφορετικό;
Ένας “Ζήκος” στο ΥΠ.ΕΞ.
Όμως, καταληκτικά και για να μην τρελαθούμε, είναι απαράδεκτη και προσβλητική για τις Ένοπλες Δυνάμεις η αναφορά του ΥΠ.ΕΞ. Γεραπετρίτη, ότι εάν «στρατιωτικοποιήσουμε» την κρίση, στο τέλος θα υποχωρήσουμε, άρα θα χάσουμε. Με πολιτική εντολή δε γίνεται αυτό; Μήπως τότε κωλυσιεργούν σκοπίμως για την ενίσχυσή του, παρότι ξέρουν πολύ καλά την κατάσταση; Είναι γελοίο να συμπεριφέρεται Έλληνας ΥΠ.ΕΞ. ωσάν τον Ζήκο της ταινίας... «Μαλώνεις ρε;» - «Ναι μαλώνω» - «Εγώ δε μαλώνω, σου την έσκασα». Εμείς πλέον αποφεύγουμε και το «μαλώνεις ρε;»... μάλλον για να μη μας πουν «θρασύδειλους», αλλά απλά «δειλούς». Ας τον μαζέψει κάποιος.
Αντί επιλόγου... με ολίγη από ΥΠΕΘΑ
Μήπως οι πεφωτισμένοι Γεραπετρίτηδες αυτού του τόπου περιμένουν εναγωνίως να παρέλθει ικανό χρονικό διάστημα, ώστε να απαλλαγούν από την ανάγκη υπεράσπισης των κυριαρχικών δικαιωμάτων, που τόσο πολύ τους “ξεβολεύουν”; Διότι έτσι δείχνουν. Αναρωτιέμαι εάν εκεί στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας προσβάλλονται ή όχι. Εάν τους τιμά η παρόλα του... Χατζηαβάτη (που προσκυνούσε συνεχώς τον Πασά) και γι’ αυτό δεν αντιδρούν. Μπας και πουν καμιά κουβέντα, έστω μέσω κύκλων, για να συνεφέρουν ορισμένους. Ας αναλογιστούν ότι, εάν δε διαφοροποιηθούν, εμμέσως τεκμαίρεται σιωπηρή συναίνεση. Το λιγότερο... Το ίδιο βεβαίως ισχύει και για τη στρατιωτική ηγεσία. Αλλιώς να ξεκινήσουμε όλοι φροντιστήρια τουρκικής γλώσσας και τις εξοπλιστικές δαπάνες να τις κάνουμε επιδόματα, ώστε να περνούν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. Λέμε τώρα.
