Από τον αναγνώστη μας Ηρακλή Καλογεράκη λάβαμε και δημοσιεύουμε το παρακάτω σχόλιο σχετικά με τις πυρκαγιές που κατέκαψαν ξανά, για πολλοστή φορά, τα τελευταία χρόνια την Αττική:
«Οι τόσες φορές "θεατής στο ίδιο έργο, στις ίδιες περιοχές" δε μας έμαθαν κάτι; Δε θα έπρεπε να είχαμε περισσότερες αντιπυρικές ζώνες; Γιατί δεν έγιναν; Και αφού δεν έγιναν, γιατί δεν προπορευόταν της φωτιάς μια ομάδα για να τις δημιουργεί;
Είδαμε πυροσβέστες να ρίχνουν νερό κατευθείαν πάνω στην “καρδιά” της φωτιάς και αυτή, αντί να σβήνει, να φουντώνει. Τόση ήταν η θερμότητα, που το νερό εξατμιζόταν πριν φτάσει στη φωτιά και το οξυγόνο του να την αναζωογονεί. Δε θα έπρεπε να βρέχουν πρώτα μπροστά τους και προς τη φωτιά, ώστε αυτή να μην τρέξει και όταν φτάσει στο βρεγμένο να επιβραδυνθεί ή σβήσει; Δεν τα έμαθαν αυτά;
Είδαμε τους πυροσβέστες να γίνονται δασοπυροσβέστες και στις πόλεις να μην υπάρχουν πυροσβέστες. Είδαμε σε όλα τα κανάλια της τηλεόρασης σε πολλές και διάφορες περιοχές να υπάρχουν σε όλες πολλοί θεατές, αμέριμνοι, μαρμαρωμένοι και απαθείς και ελάχιστοι πυροσβέστες, τουλάχιστον στις κατοικημένες περιοχές.
Οδηγίες για εκκένωση περιοχών, χωριών και οικισμών ακούσαμε πολλές, αλλά οδηγίες προς τους πολίτες; Καμία. Δε θα έπρεπε να δίδονται οδηγίες που να λένε πριν φύγουν να κλείσουν τις τέντες σκίασης και να απομακρύνουν τα εύφλεκτα υλικά; Δεν έπρεπε να είναι ερμητικά κλειστά οι πόρτες και τα παραθυρόφυλλα;
Στους πολίτες που πάσχιζαν να σβήσουν τις μικροεστίες που απειλούσαν τα σπίτια τους, δε θα έπρεπε να δίδονται απ’ όλα τα ραδιόφωνα και κανάλια οδηγίες για το πώς θα έπρεπε να είναι ντυμένοι; Λες και πήγαιναν για μπάνιο και όχι για αντιμετώπιση της φωτιάς. Με σαγιονάρες και σορτς ή ημίγυμνοι δε σβήνεις φωτιές.
Άλλες φορές στο παρελθόν βλέπαμε πλήθος “Εθελοντικών οργανώσεων”, τώρα τι έγινε; Δε θα μπορούσαν αυτές να αναλάβουν την κατάσβεση των μικρών εστιών εδώ κι εκεί, ώστε τουλάχιστον να αποδεσμεύονται οι πυροσβεστικές δυνάμεις για να χρησιμοποιηθούν στα μεγάλα μέτωπα;
Χθες βράδυ ζητήσαμε βοήθεια από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αργήσαμε όμως, γιατί; Με την πρόγνωση του καιρού που είχαμε και τη γνώση των αδυναμιών μας δε θα έπρεπε να το είχαμε ζητήσει από προχθές, ώστε σήμερα να έμπαιναν στη μάχη; Πολύ φοβάμαι πως, όταν θα έλθουν, θα γίνουν μόνο θεατές της ζημιάς που πάθαμε...».
