Είναι ήδη στα 488 εκατομμύρια ευρώ και σε κανένα τρίμηνο θα αγγίξουν το μισό δισ. τα βεβαιωμένα (προσέξτε το και αυτό) χρέη του κυβερνώντος κόμματος. Μιλάμε για το κόμμα που εδώ και 5 γεμάτα χρόνια διαφεντεύει τις τύχες 10 εκατομμυρίων Ελλήνων, έχοντάς τους υποσχεθεί «σταθερά- τολμηρά- μπροστά». Είναι και οι άλλοι βέβαια, το “κακέκτυπο” του ΠΑΣΟΚ με τα δύο ΑΦΜ, το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛ., που στο πρωτάθλημα του “δανεικά κι αγύριστα” καταλαμβάνει τη 2η θέση με 445 εκατομμύρια οφειλές.
Αν τα προσθέσετε και των δύο, φτάνουμε κοντά στο 1 δισ. ευρώ, καραμέλες δεν τα λες!!! Κι όμως, μήπως είδατε κανέναν εισαγγελέα γι’ αυτό; Καμία “ανεξάρτητη Αρχή”, από τις τόσες που διαθέτουμε έστω και “καπελωμένες”, να κάνει έφοδο στα λογιστήρια των κομμάτων; Κλητήρες να επιδίδουν χαρτάκια; Ποινικές ευθύνες να προκύπτουν; Τι να περιμένουμε όταν οι εθνοπατέρες μας, επιφορτισμένοι με τη “σωτηρία μας”, χρωστάνε στην πιάτσα και το Δημόσιο της... “Παναγιάς τα μάτια”;
Πολιτεύονται σαν να μην υπάρχει “αύριο”
Αν δεν το έχετε καταλάβει, οι περισσότεροι πολιτικοί και τα κόμματά τους συμπεριφέρονται είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα σαν να μην υπάρχει αύριο. Υπάρχει; Η χώρα μας χρωστάει «σήμερα» 356 δισ. ευρώ, ενώ εξακολουθεί στρατηγικά βεβαίως-βεβαίως να μην παράγει τίποτα. Κι όμως το δημιουργικά ευέλικτο, άριστο και επιτελικό κράτος με την ευφάνταστη deam team ομάδα του οικονομικού της επιτελείου προχώρησε σε μια ακόμη πολιτική ευφάνταστη πράξη-σκοπιμότητα, αποπληρώνοντας πρόωρα κάποιους τόκους, ώστε να βγουν οι “παπαγάλοι” του και να πανηγυρίζουν για μια αστεία μείωση του υπάρχοντος χρέους προ ολίγων μηνών, από τα 356,6 στα 356 δισ.! Σενάριο και τροφή για μαύρη κωμωδία! Και όμως, στη χώρα των υποκλοπών και της ρεμούλας υπάρχουν έγκριτοι οικονομολόγοι που προσπαθούν να μας πείσουν ότι αυτό το φαραωνικού τύπου φέσι είναι βιώσιμο από ένα κράτος το οποίο υφίσταται ένα πλιάτσικο άνευ προηγουμένου. Θα μου πείτε, αφού είμαστε μια “όμορφη χώρα πλέον” και “αναντίλεκτα” που λέει και η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου, «εισαγγελικά πλασμένη»...
Προσομοίωση χρέους
Φανταστείτε κάποιον να κάθεται δώδεκα ώρες επί 6 μέρες (στην Ελλάδα της “πενθήμερης εργασίας” που δεν είναι 6ήμερο και με ηλεκτρονική κάρτα πρώτα να τη χτυπάς και μετά να συνεχίζεις και με το πέρας να δουλεύεις) σε ένα παγκάκι και να μαζεύει από ελεημοσύνες κάθε μέρα το πολύ ένα πενηντάρικο. Να πρέπει να φάει και κάπου να κοιμηθεί. Να καλύψει έστω τις βασικές του ανάγκες επιβίωσης. Άντε να του μένουν με σφιχτή οικονομία 300 ευρώ τον μήνα. Στο μεταξύ, ως πρώην επιχειρηματίας να χρωστά στην αγορά ένα δισ.! Και με θράσος να βγαίνει και να διαβεβαιώνει προμηθευτές και τρίτους ότι θα το αποπληρώσει σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα, ή να δίνει και κάνα κατοστάρικο πού και πού όταν επί της ουσίας δεν κάνει τίποτα όλη μέρα για να αυξήσει περισσότερο τα έσοδά του. Αυτή η προσομοίωση ίσως να αποδίδει πιστά και να κάνει και στον πιο άσχετο στα στοιχειώδη της οικονομικής επιστήμης κατανοητή τη σκληρή αλήθεια!
Εικόνα βυζαντινής παρακμής
Τα όσα συμβαίνουν θυμίζουν τις περιγραφές από εκείνες τις τελευταίες στιγμές της Βαβυλώνας, της Πομπηίας, τα Σόδομα και Γόμορρα, ή ακόμη πιο ανάγλυφα την πολυεπίπεδη παρακμή πριν την πτώση του Βυζαντίου. Πρωτοφανής ασυδοσία, πόλεμος μεταξύ “φεουδαρχών” για τον έλεγχο στα “Βιλαέτια” ή τα “Θέματα”. Προκλητική θεσμική συγκάλυψη σε όλες τις απίστευτα έκνομες παρακρατικές δράσεις που βιάζουν τον δημόσιο βίο, ανομία, ατιμωρησία δίχως αύριο.
Τι μας ετοιμάζουν; Γιατί συμπεριφέρονται σαν να ξέρουν κάτι που δεν ξέρουμε; Δεν είναι όλοι αυτοί από τη φύση τους τόσο γενναίοι, ώστε να μην τους ενδιαφέρουν διόλου οι πιθανές συνέπειες των ανομολόγητων πράξεών τους.
Διότι, ναι μεν πάντα στο νεότερο ελληνικό κράτος παρατηρούνταν σημεία διαφθοράς και πράξεις κακής διακυβέρνησης, όμως εδώ σπάμε όλα τα ρεκόρ! Μήπως κάτι άλλο υπέρτατο συμβαίνει, το οποίο δυστυχώς θα το μάθουμε τελευταίοι, ως συνήθεις “κερατάδες και δαρμένοι”;
Κοινωνία σε απίσχναση και πού οδηγούμαστε;
Φτωχοποίηση άκρατη, εξωφρενική αναντιστοιχία πολιτικών λόγων και πράξεων, ύβρης πρωτοφανής με τελικό αποδέκτη τους Έλληνες πολίτες, μαζική κατάθλιψη, συχνές εκρήξεις βίας, διεύρυνση κοινωνικών ανισοτήτων που τη συναντούσαμε προ αμνημονεύτων ετών. Γενικά, μέρα με τη μέρα εκθεμελιώνεται με γεωμετρική πρόοδο ο κόσμος που ξέραμε και εκριζώνονται όλες οι δομικές του αξίες, χωρίς την παραμικρή αντίσταση. Με μια αντιπολίτευση της πλάκας και επιπέδου καφενείου επί της ουσίας να βάζει πλάτη στα κακά του συστήματος που διοικεί. Τι λέει η ιστορική εμπειρία; Πότε παρατηρούνται τόσο έντονα κοινωνικοπολιτικά παράδοξα και φαινόμενα; Αφενός όταν όλο το πολιτικό σύστημα είναι μέσα στο κόλπο περισσότερο από ποτέ και αφετέρου όταν πρόκειται να γίνει μια βίαια επανεκκίνηση. Ποιος είναι ιστορικά ο καταλύτης για την επίτευξη του reset; Μα, ένας πολυδιάστατος “πόλεμος” άνευ συνόρων και ορίων (ναι, στο μενού μη σοκάρεστε, πιθανόν και με αληθινές μπόμπες πάνω από τα κεφάλια μας).
Να ξεμπερδεύουμε με την κοινωνική “ανεμελιά” μας
Μακάρι να τα βλέπουμε όλα λάθος, να είμαστε υπερβολικοί και να πέσουμε παντελώς έξω στις δυστοπικές εκτιμήσεις μας. Αλλά ως κοινωνία τουλάχιστον ας βγούμε από τη "φούσκα" της φαινομενικής απάθειάς μας και παραίτησής μας. Καλού-κακού ας μαζέψουμε άρον-άρον “τα κουβαδάκια μας από την παραλία της ανεμελιάς”, γιατί όταν το “τσουνάμι” γίνει αντιληπτό με το μάτι κι εμείς παραμένουμε στις “ξαπλώστρες της αδιαφορίας”, θα είναι ήδη πολύ αργά.
Λέμε να μη σας τη “χαλάσουμε”, μα έχουμε την άποψη ότι είναι ήδη πολύ αργά...
Επίλογος με ένα τουρκικό λαϊκό γνωμικό
Ε, για να σας τσιγκλήσουμε λίγο παραπάνω, αφού έχουμε και “Διακήρυξη των Αθηνών Περί Σχέσεων Φιλίας και Καλής Γειτονίας”, λέω κι εγώ να “δανειστώ” από τη λαϊκή σοφία και μόνον από αυτήν, της γείτονος, μία παροιμία που ταιριάζει “γάντι” στις μέρες που διάγουμε. Λέει ένα παλιό τουρκικό λαϊκό γνωμικό: “Το δάσος συρρικνωνόταν συνέχεια, αλλά τα δέντρα του συνέχισαν να ψηφίζουν το τσεκούρι, επειδή ήταν έξυπνο και τα έπεισε ότι, επειδή η λαβή του είναι από ξύλο, ήταν ένα από αυτά...”!!!!
