Ο απλός κόσμος καταλαβαίνει πολύ περισσότερα απ’ ό,τι οι ταγοί του σε όλους τους αιρετούς βαθμούς εξουσίας φαντάζονται... Καταλαβαίνει ομοίως πόσο λίγοι είναι οι περισσότεροι από τους ταγούς του, σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο για τις τοπικές κοινωνίες, τους δημότες, τους κατοίκους της περιφέρειας, της ελληνικής κοινωνίας διά των εκπροσώπων της. Απλοί διαχειριστές, προσωπικές καριέρες, χαρτογιακάδες, τσανακογλείφτες υπέρτερων πολιτικών και οικονομικών εξουσιών για να διατηρούν τις προσωπικές τους “καρέκλες” και τη νομή με κλειστές ομάδες αυτοσυντήρησης και αναπαραγωγής τους.
Γενικό ξεπούλημα των πάντων
Τα χειρότερα γίνονται ακόμη χειρότερα, χωρίς να βγαίνει κιχ, μια αντίσταση, μια έμπνευση, κάτι που να διαφοροποιείται στο γενικό ξεπούλημα των πάντων. Δημόσιο, σκόπιμα απαξιωμένο, κατηγορούμενο, λοιδορούμενο. Πωλούνται τα πάντα: ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΟΣΕ, Ολυμπιακή και εσχάτως το πιο κρίσιμο δημόσιο αγαθό, το νερό. Παραχωρούνται τα πάντα: λιμάνια, δρόμοι, βουνά, δάση, ακτές, θάλασσες, ξερονήσια, ποτάμια. Τα πάντα εντάσσονται σε έναν αέναο κύκλο εκμετάλλευσης: βιομηχανία του τουρισμού, της οικοδομής, των ΑΠΕ, του τζόγου.
Ελλάδα χωρίς δημόσιο τόπο και χώρο
Ανατέλλει μια Ελλάδα χωρίς δημόσιο χώρο και τόπο, χωρίς τοπίο και ιστορικότητα. Ένας θνήσκων λαϊκός πολιτισμός, ένας αφασικός λαός και μια παιδεία εργαλειοποιημένη, μια παιδεία δεξιοτήτων και όχι γνώσης, με συνεχή υποβάθμιση του δημόσιου χαρακτήρα υπέρ ιδιωτικών συμφερόντων. Στόχος της, η δημιουργία εξειδικευμένου προσωπικού, όχι ανθρώπων καλών και αγαθών, ανθρώπων ωραίων και πνευματικών!
Υπάρχει κανείς;
Και το ερώτημα που τίθεται είναι εάν κρατάει κάτι κάποιες ισορροπίες μέσα σε αυτήν την πολυπαραγοντική δυστοπία. Μήπως η Δικαιοσύνη, το Κοινοβούλιο, η Εκκλησία, η Αυτοδιοίκηση έστω, ο εγγύτερος στην κοινωνία θεσμός αιρετής εξουσίας;
Το νερό... νεράκι και προϊόν συμφερόντων, όχι αγαθό
Είναι σαφές και επικοινωνιακά τις τελευταίες ημέρες, πως το επόμενο χουνέρι που μας ετοιμάζουν έχει να κάνει με το νεράκι, γιατί το νερό ξεχάστε το. Επειδή έφαγαν τη μούρη τους από το ΣτΕ και δεν μπορούν να το ιδιωτικοποιήσουν ευθέως, αποφάσισαν με τη “βοήθεια” της λεγόμενης “κλιματικής αλλαγής” και της κακής συγκυρίας να το εξαφανίσουν ως δημόσιο αγαθό με άλλο τρόπο. Ήδη συζητάνε για λειψυδρίες, έχουν αρχίσει τα “καμπανάκια” από ειδικούς κ.λπ. Αν και γνωρίζουν βάσει επιστημονικών μελετών και πορισμάτων εδώ και μια δεκαετία τουλάχιστον για τις ολέθριες συνέπειες από τη σημαντική μείωση των βροχοπτώσεων, την τραγική συρρίκνωση των χιονοπτώσεων κι όμως δεν έπραξαν απολύτως τίποτα!
Διότι απλούστατα πρέπει να μας φέρουν προ τετελεσμένων γεγονότων για να αποδεχτούμε αγρίως εκβιαζόμενοι τους επαχθείς όρους που θα μας επιβάλλουν (τάχα μου) ως αναπόφευκτο τίμημα των έκτακτων δυσβάσταχτων μέτρων που θα λάβουν.
Το παιχνίδι των μελετών
Στην Κρήτη, ούτε ένα αφτί αυτοδιοικητικού σε Δήμους και Περιφέρεια δεν ίδρωσε. Αντίθετα χειροκροτούσαν κιόλας για τη μελέτη διαχείρισης των υδάτων του νησιού από ιδιωτική εταιρεία Ολλανδών (αυτών που στη Θεσσαλία τον περιφερειάρχη Κουρέτα λένε και κλαίνε, αλλά εδώ μόνο το “βρακί” μας που δε δώσαμε), την οποία πληρώνει με 1 εκατομμύριο 200 χιλιάδες ιδιώτης ως “αντισταθμιστικά” έργων του στο νησί !!! Πώς το είπατε; Και χαίρονται με αυτά οι ταγοί μας; Αλήθεια τώρα, το νερό της αντλησιοταμίευσης με ένα υβριδικό σύστημα υδατοπτώσεων για αποθήκευση ενέργειας των ιδιωτών δε θα προτεραιοποιηθεί έναντι της ύδρευσης και άρδευσης; Μελέτες και έργα για τα εκατομμύρια κυβικά του Αλμυρού μέσω Ψηλορείτη, που χάνονται αναξιοποίητα στη θάλασσα, προς χάρη φαραωνικών φραγμάτων, είναι θέμα λειψυδρίας ελέω κλιματικού αφηγήματος ή φαγοπιοτούρας, που οι τοπικοί ταγοί την άφησαν χρόνια να σέρνεται σε βάρος μιας στρατηγικής νερού δεκαετιών;
Φράγματα που στέρεψαν σε καιρό ανομβρίας από υδατοκλοπές
Φράγματα, όπως της Φανερωμένης, που στέρεψαν σε καιρό ανομβρίας από τη συστηματική για χρόνια υδροκλοπή με παράνομους αγωγούς, όπως του ΤΟΕΒ στο Τυμπάκι, κι έμεινε ο δήμαρχος Φαιστού να παλεύει με μηνύσεις πάνω από 13 τέτοιες παράνομες-κλοπής συνδέσεις; Οι αρμόδιοι σε Περιφέρεια και Αποκεντρωμένη τι μετρούσαν επί μήνες σε 24ωρη βάση για την επάρκεια νερού και δεν έβλεπαν καθημερινά ή σε βάθος 8 μηνών σε καιρό ανομβρίας να αδειάζει το φράγμα;;;
Μελέτες ουσίας στα συρτάρια;
Να αποθεώνουν προχθές οι τοπικοί ταγοί στις Αρχάνες μελέτη υδάτων από ιδιώτη με χρηματοδότηση ιδιώτη και να μην κοκκινίζουν έστω και υποκριτικά από την είδηση που βγήκε στη “Νέα Κρήτη” χθες από την Ιεράπετρα: «Στα συρτάρια της γραφειοκρατίας, αντί για χρηματοδότηση, η έρευνα που είχε ανατεθεί το 2010 από την Αντιπεριφέρεια Λασιθίου στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών (Τομέας Υδατικών Πόρων και Περιβάλλοντος) του ΕΜΠ, με συντονιστή και επιστημονικό υπεύθυνο τον αείμνηστο πρώην λέκτορα της σχολής Νίκο Μουτάφη, αναφορικά με τη δυνατότητα κατασκευής διαφράγματος στην προσχωματική λεκάνη του Μυρτιανού ποταμού, προκειμένου να δημιουργηθεί μια υπόγεια δεξαμενή αποθήκευσης 2 εκατ. κυβικών μέτρων νερού. Η αποκάλυψη είναι του γεωλόγου της τ. Νομαρχίας Λασιθίου Στέφανου Καραχάλιου, ο οποίος μελετούσε για μια ολόκληρη 20ετία αυτή τη λύση και είχε συγκεντρώσει όλα τα απαραίτητα στοιχεία!!!».
Λύση απόλυτα οικολογική, 100% σίγουρη και δεν κοστίζει πάνω από 5-6 εκατομμύρια ευρώ. Έχουν γίνει ακόμη και οι περιβαλλοντικές μελέτες, αλλά οι αρμόδιοι, για δικούς τους προσωπικούς λόγους που έχουν σχέση και με τα συμφέροντα, δεν την προώθησαν για χρηματοδότηση!!!
Πού πάμε;
Κατάντησαν δήμαρχοι, περιφερειάρχες, βουλευτές “παλαμακιστές” του κάθε ιδιώτη και, όπως είπαμε, τα πάντα ξεπουλιούνται σε μια χώρα χωρίς δημόσιο χώρο και τόπο. Οι κοινωνίες βογκάνε και οι πολίτες καταλαβαίνουν ότι οι ταγοί τους έχουν γίνει “γιουσουφάκια” για δημόσιες σχέσεις, με μόνο στόχο την επανεκλογή τους και δε βαριέσαι... Αυτή η στρατηγική, ιδιωτικοποίησης των πάντων, ακόμη και του νερού, του απόλυτου δημόσιου αγαθού, “στραγγαλίζει” τις επιστημονικές και τεχνολογικές δυνατότητες που υπάρχουν αντικειμενικά σήμερα για ασφαλή και προσιτή σε όλους ύδρευση, για αποτελεσματική άρδευση. Για υποδομές που πάνε μαζί με την αντιπλημμυρική προστασία, την παραγωγή φτηνής ηλεκτρικής ενέργειας, την προστασία του περιβάλλοντος, της δημόσιας υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων, την ισόρροπη ανάπτυξη περιοχών και κλάδων. Η περίπτωση με τη μελέτη της Ιεράπετρας το αποδεικνύει περίτρανα.
Δημόσιο αγαθό και δημόσιος φορέας
Γιατί λοιπόν, αφού η ανομβρία και η λειψυδρία έχουν σημάνει συναγερμό, υποτίθεται, για το δημόσιο αγαθό, το νερό, κάνει “τζιζ” να πουν οι τοπικοί και οι πολιτικοί μας ταγοί στρατηγικά για έναν ενιαίο κρατικό φορέα νερού, σε συνεργασία με άλλους αντίστοιχους κρατικούς φορείς, όπως της Ενέργειας, της Πολιτικής Προστασίας και των Δασών, που θα διασφαλίζει:
- Την κατασκευή υποδομών εμπλουτισμού των επίγειων και υπόγειων υδροφορέων και την ενεργοποίηση τεχνικών εξοικονόμησης του διαθέσιμου νερού.
- Την αύξηση των αρδευόμενων εκτάσεων για τη στήριξη της εγχώριας αγροτικής και βιομηχανικής παραγωγής (στα τρόφιμα, στην κλωστοϋφαντουργία κ.λπ.).
- Την εξασφάλιση λαϊκής κατανάλωσης και ιδιαίτερα ύδρευσης με ελεγμένο, ποιοτικό νερό, η οποία θα κατοχυρώνει στην πράξη το νερό ως κοινωνικό δικαίωμα.
- Την προστασία του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας, την ανάταξη οικοσυστημάτων των ποταμών και των λιμνών.
- Τη μείωση της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας, με αξιοποίηση του πλούσιου υδατικού δυναμικού της.
- Την αξιοποίηση της επιστημονικής έρευνας για την αύξηση και τη βελτίωση διαχείρισης των διαθέσιμων υδάτινων πόρων, για την αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών.
Στο πλαίσιο ενός τέτοιου κεντρικού σχεδιασμού, όπου θα έχει εξαφανιστεί ο ανταγωνισμός διαφορετικών εταιρειών και συμφερόντων ιδιωτών στο νερό ως εμπόρευμα, το κράτος θα μπορεί να υλοποιεί ενιαίο ολοκληρωμένο σχέδιο σε κάθε περιοχή, σε κάθε υδατικό διαμέρισμα, σε κάθε λεκάνη απορροής για τη μείωση του πλημμυρικού κινδύνου, την προστασία και την ενίσχυση των επιφανειακών και υπόγειων υδάτων, την προστασία των δασών που συμβάλλουν στον εμπλουτισμό των υδροφορέων, την υλοποίηση και λειτουργία των αναγκαίων υδροηλεκτρικών και αρδευτικών έργων.
Είναι θέμα επιβίωσης και όχι πολιτικού ταμπού
Το νερό είναι θέμα επιβίωσης και όχι πολιτικό ταμπού με “ευαγγέλιο” την ιδιωτικοποίησή του... Αυτά δεν έλεγαν δεκαετίες οι αυτοδιοικητικοί, τι έγινε τώρα, οι καταχρεωμένες ΔΕΥΑ και ΤΟΕΒ, έχουν ονοματεπώνυμα ευθυνών διαχρονικά, δε φταίει ο δημόσιος χαρακτήρας τους, αλλά οι πολιτικές σε βάρος τους και οι πολιτικοί ταγοί που ενδεχομένως τις μετέτρεψαν σε κλαμπ ανομίας, αδιαφάνειας και διαφθοράς. Δράση και μάλιστα “χθες” χρειάζεται, για να σταματήσει το νερό να αποτελεί εμπόρευμα και να κατοχυρωθεί πραγματικά ως κοινωνικό αγαθό, ως κοινωνικό δικαίωμα, για να σταματήσει να βρίσκεται στα χέρια Ανώνυμων Εταιρειών, που λειτουργούν με γνώμονα το κέρδος τους.
