ADILOTI ERGASIA

Ο νόμος της εξαήμερης εργασίας, οι προβλέψεις και τα «παράθυρά» του 

Παραπολιτικά
Ο νόμος της εξαήμερης εργασίας, οι προβλέψεις και τα «παράθυρά» του 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κι όμως, έχουμε εξαήμερη εργασία

Τι δε μας λένε! 

Δεν υπάρχει εξαήμερη εργασία, αλλά έκτακτη βάρδια, μας λέει η υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης Νίκη Κεραμέως, προσπαθώντας να μαζέψει τα ασυμμάζευτα και τη διεθνή κατακραυγή για την επιστροφή στον μεσαίωνα των εργασιακών δικαιωμάτων στην Ελλάδα του 2024! 

Την ίδια ώρα, ο πρωθυπουργός “εξηγεί” σε ανάρτησή του: «Περνάω σε μια αναγκαία αποκατάσταση της αλήθειας: Δεν καταργείται η πενθήμερη εργασία και το 40ωρο στην Ελλάδα. Απλώς δόθηκε η δυνατότητα για μια πρόσθετη βάρδια εργασίας σε συγκεκριμένους και ελάχιστους κλάδους της οικονομίας, όπως επιχειρήσεις που λειτουργούν αδιάκοπα 7 μέρες την εβδομάδα, 24 ώρες την ημέρα, με τουλάχιστον 3 συνεχόμενες βάρδιες»! 

Ο νόμος, οι προβλέψεις και τα “παράθυρά” του 

Κι όμως, έχουμε εξαήμερη εργασία. Αν κοιτάξουμε τι ακριβώς προβλέπει ο νόμος και “παραβλέπει” η κυβέρνηση, θα καταλάβουμε πολλά. Ο Νόμος 5053/23 για την εξαήμερη εργασία εφαρμόζεται σε επιχειρήσεις πολλών κλάδων, και μάλιστα επιβάλλεται μονομερώς από τον εργοδότη, αφού ο νόμος δε δίνει το δικαίωμα στον εργαζόμενο να αρνηθεί! Θυμίζουμε ότι: 

1. Οι εργαζόμενοι απασχολούνται 6 ημέρες με απόφαση του εργοδότη. Δεν απαιτείται καν ατομική σύμβαση, πόσω μάλιστα Συλλογική Σύμβαση Εργασίας για έκτακτες περιστάσεις και υπέρμετρες παραγωγικές ανάγκες. 
2. Η πρόβλεψη αφορά όλες τις επιχειρήσεις, πλην δημόσιων επιχειρήσεων και οργανισμών, οι οποίες δύνανται να εργαστούν σε 24ωρη βάση. Επιχειρήσεις οι οποίες απλώς δύνανται να λειτουργούν, όχι ότι πρέπει σήμερα να εργάζονται, ώστε να ζητήσουν την έκτη ημέρα εργασίας. 

Η πρακτική εξήγηση του νόμου 

Αυτό σημαίνει ότι, εκτός σούπερ-μάρκετ και εμπορικών επιχειρήσεων, όλες οι άλλες βιομηχανικές, μεταποιητικές, τουριστικές και αγροτικές εκμεταλλεύσεις μπορούν να ζητήσουν εξαήμερη απασχόληση. Και να σημειωθεί ότι μόνο για τις τουριστικές-επισιτιστικές επιχειρήσεις υπάρχει σχετική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας με την οικεία ομοσπονδία εργαζομένων για εργασία κατά την έκτη ημέρα. 

Η καταστρατήγηση 

Οι εργαζόμενοι έτσι στερούνται τη 48ωρη συνεχή ανάπαυση, άρα καταστρατηγείται βασική πρόβλεψη του ευρωπαϊκού θεσμικού πλαισίου για διήμερο - συνεχές μάλιστα - ξεκούρασης των εργαζομένων. Το ρεπό περιορίζεται σε μία ημέρα την εβδομάδα για όσο διάστημα διαρκεί η εξαήμερη εργασία και αυτό δεν αναπληρώνεται. 

Τα “κενά” του νόμου 

Τα “κενά” όμως του νόμου είναι πολλά, όπως επισημαίνει ο καθηγητής ΕΚΠΑ και πρόεδρος της Ένωσης για την Υπεράσπιση της Εργασίας και του Κοινωνικού Κράτους (ΕΝΥΠΕΚΚ) Αλέξης Μητρόπουλος, καθώς ούτε ο νόμος ούτε η υπουργική απόφαση που ακολούθησε διευκρινίζουν «ποιο θα είναι το συνολικό εβδομαδιαίο ωράριο των εργαζομένων που καλούνται να εργαστούν και την έκτη μέρα με απόφαση του εργοδότη, αν δηλαδή θα λογίζονται 48 ή 40 ώρες την εβδομάδα». 
Επίσης, δε διευκρινίζεται αν η έκτη μέρα που θα απασχολείται ο εργαζόμενος «θα λαμβάνεται υπόψη για την ασφάλισή του». Επισημαίνεται ότι, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, ο ΕΦΚΑ λαμβάνει υπόψη πέντε ημέρες ασφάλισης την εβδομάδα, άρα 25 ημέρες ασφάλισης τον μήνα, στο ανώτατο επίπεδο, πλην ορισμένων εξαιρέσεων, όπως είναι όσοι κατέχουν Βαρέα και Ανθυγιεινά Ένσημα (ΒΑΕ) ή όσοι είναι ναυτικοί. 

Το αποτέλεσμα στην πράξη 

Πρακτικά λοιπόν η ρύθμιση, όπως θεσπίστηκε, αφήνει ανεξέλεγκτους τους εργοδότες να επικαλούνται καταχρηστικά και σύμφωνα με τα συμφέροντά τους τον «φόρτο εργασίας» της επιχείρησής τους. 
Την ίδια ώρα, στον λεγόμενο ανεπτυγμένο κόσμο προωθείται το τετραήμερο, ενώ η «Ελλάδα οπισθοδρομεί».

Τι γλιτώνουν οι επιχειρήσεις 

Ήδη, πάντως, οι ελάχιστοι κλάδοι που λέει ο Μητσοτάκης ότι κάνουν χρήση της εξαήμερης εργασίας μεταφράζονται σε 2.500 επιχειρήσεις, που εξυπηρετούνται από την εξαήμερη εργασία! 
Και ο λόγος είναι απλός: Τα κόστη για υπερεργασία και υπερωρίες αναμένεται ότι θα μειωθούν δραστικά με την εξαήμερη εργασία, διότι δε θα απαιτείται να προσφύγουν οι επιχειρήσεις σε αυτές τις επιλογές, ενώ θα αποφύγουν χρονοβόρες διαδικασίες. Στην υπερεργασία το ωρομίσθιο καταβάλλεται με προσαύξηση 20% και στις υπερωρίες υπάρχουν τρεις κλίμακες με 40%, 60% και 120%. Ως υπερεργασία νοείται η εργασία εκείνη που παρέχεται πέρα από το καθορισμένο συμβατικά εβδομαδιαίο ωράριο (40ωρο) και μέχρι να συμπληρωθεί το νόμιμο ωράριο εργασίας, δηλαδή οι 48 ώρες για την 6ήμερη απασχόληση ή οι 45 ώρες για την 5νθήμερη απασχόληση. 
Όμορφος κόσμος και εσάνς από ρετρό με εργασιακές γαλέρες άλλων εποχών ή, όπως το αποτύπωνε ο μεγάλος Τσάρλι Τσάπλιν, στους “Μοντέρνους καιρούς”. 

Η πολύχρωμη σπαζοκεφαλιά... 

Η πλειονότητα των πολιτών ούτε πολυκαταλαβαίνουν γιατί θα πληρώσουν τόσο ακριβά το ρεύμα, ούτε και έχουν τη διάθεση ή τη δυνατότητα να αλλάζουν παρόχους κάθε μήνα. 

Το πρόβλημα με τις τιμές της ενέργειας και τις εκρηκτικές αυξήσεις τους μέσα στο κατακαλόκαιρο είναι μία φωτογραφία των πραγματικών προκλήσεων που καλείται να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση. Έχουν συγκεκριμένα ονόματα, δεν είναι μία γενική και αόριστη «καθημερινότητα» και διαμορφώνουν την πραγματική συνθήκη που επηρεάζει (κάποια στιγμή) και την ψήφο. 
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το κακό είναι ότι οι αδαείς περί την ενεργειακή αγορά και τις διασυνδέσεις των ευρω-βαλκανικών δικτύων, δηλαδή η πλειονότητα των πολιτών, ούτε πολυκαταλαβαίνουν τι συμβαίνει και γιατί θα πληρώσουν τόσο ακριβά, ούτε βγάζουν άκρη από τα όσα προσπαθεί να εξηγήσει ο αρμόδιος υπουργός, ούτε και έχουν τη διάθεση ή τη δυνατότητα να αλλάζουν παρόχους κάθε μήνα, συμμετέχοντας με τον τρόπο τους στον ενεργειακό τζόγο. Το μόνο που τους μένει είναι η απορία για τα πολύχρωμα τιμολόγια και το «πώς μπλέξαμε έτσι». 
Είναι μία από τις πολλές παραμέτρους, που κάποια στιγμή ακυρώνουν τις ιδεολογικές αναζητήσεις και τις επικοινωνιακές φανφάρες και καθορίζουν τα κριτήρια αξιολόγησης κυβερνήσεων και προσώπων. Μπορεί οι αξιολογήσεις κάποια στιγμή να αποδεικνύονται άδικες ή και λανθασμένες. Όμως αυτοί είναι οι όροι του παιχνιδιού.

...και ο “λογαριασμός” των πολιτών 

Το βασικό πρόβλημα με ζητήματα όπως αυτό του κόστους της ενέργειας είναι ότι καταλήγει στην τσέπη των πολιτών. Και οι περισσότεροι από αυτούς δεν ενδιαφέρονται για σύνθετες και ακατανόητες εξηγήσεις. Ενδιαφέρονται μόνο για το πώς θα πληρώνουν λιγότερα και για το πώς θα αυξήσουν τα εισοδήματά τους. Η εξίσωση αποδεικνύεται δύσκολη. Κυρίως για τους πολίτες, οι οποίοι όμως κάποια στιγμή στέλνουν τον δικό τους “λογαριασμό”. 
 

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News