Αν και έχουν περάσει μόλις 7 μήνες από την υπογραφή Μητσοτάκη - Ερντογάν της “Διακήρυξης των Αθηνών”, ο σκοπός στο “βιολί” της αναθεωρητικής πολιτικής της Τουρκίας σε βάρος Ελλάδας και Κύπρου δεν αλλάζει σε τίποτα. Μόνο το “δοξάρι” άλλαξε, από υπερπτήσεις και μαζικές παραβάσεις και παραβιάσεις του εθνικού ενάεριου χώρου, πήγαμε σε άλλου τύπου αλλά εξίσου σοβαρές προκλήσεις, που όμως στην Αθήνα κάνουν πως δεν τις βλέπουν ή ότι κοιμούνται.
Μετά την παρενόχληση του πλοίου πόντισης καλωδίου TELIRI από τουρκικό πολεμικό πλοίο νότια του συμπλέγματος Καστελόριζου, εντός των ορίων της ελληνικής ΑΟΖ και την “απαγόρευση” της Άγκυρας για την δημιουργία θαλάσσιων πάρκων στο Αιγαίο, έρχεται ακόμα μια πρόκληση για να αποδείξει ότι η Τουρκία εκμεταλλεύεται στο έπακρο το “συγχωροχάρτι” που της δόθηκε από την Ελληνική Κυβέρνηση, τον Δεκέμβριο του 2023, όταν όλο χαμόγελα οι Μητσοτάκης – Ερντογάν υπέγραφαν την περίφημη διακήρυξη.
Η νέα πρόκληση συνίσταται στο γεγονός ότι η Γενική Διεύθυνση Εξορύξεων και Πετρελαίου του Υπουργείου Ενέργειας και Φυσικών Πόρων της Τουρκίας, δημοσίευσε τον επικαιροποιημένο χάρτη των περιοχών στις οποίες έχει δώσει άδειες για πραγματοποίηση ερευνών για πετρέλαιο και φυσικό αέριο.
Όπως βλέπετε στη φωτογραφία επάνω, οι αρμόδιες αρχές της Τουρκίας έχουν «κόψει» οικόπεδα και έχουν δώσει άδειες παράνομα για διεξαγωγή ερευνών εντός της Κυπριακής ΑΟΖ, αλλά και σε περιοχές εντός της ελληνικής ΑΟΖ, εκμεταλλευόμενες πλήρως το γεγονός ότι έχουμε αφήσει εκτός οριοθέτησης ΑΟΖ με την Αίγυπτο, την περιοχή ανατολικά του 28ου μεσημβρινού.
Δεν τρέφουμε φρούδες ελπίδες ότι ο κ. Μητσοτάκης έθεσε όλες αυτές τις προκλήσεις στον Τούρκο Πρόεδρο κατά τη διάρκεια της χθεσινής συνάντησης στο πλαίσιο της Συνόδου του ΝΑΤΟ, όπου και πάλι θα ο πληθωρισμός ήταν στα χαμόγελα και την διαπίστωση συνέχισης του “ήρεμου κλίματος”, λες και πρόκειται για κλιματολογικές διαφορές μεταξύ μας.
Πότε όμως θα τελειώσουν τα παραμύθια και θα σοβαρευτούμε; Το ερώτημα φυσικά εκτός από την Κυβέρνηση απευθύνεται και στο σύνολο των κομμάτων της αντιπολίτευσης που πρέπει να καταλάβουν επιτέλους ότι η σιωπή είναι όχι απλά ανοχή, αλλά και συμμετοχή σε μια στρατηγική που στο τέλος τέλος αφορά την εθνική μας κυριαρχία και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα.
