Η φημολογία περί πρότασης του Σαρλ Μισέλ για αντικατάσταση της Γερμανίδας επιτρόπου Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν με τον Κυριάκο Μητσοτάκη αποδεικνύεται... ανέκδοτο. Ο Μητσοτάκης προαλείφεται για ευρω-αξιώματα, αλλά αυτά θα έλθουν... αργότερα, όταν ολοκληρώσει το έργο του στην Ελλάδα. Ίσως μετά το τέλος της δεύτερης τετραετίας, ίσως και αργότερα, εφόσον εξασφαλίσει και τρίτη θητεία. Ίσως σε πέντε χρόνια που θα ολοκληρωθεί η δεύτερη θητεία της φον ντερ Λάιεν, να κάνει το δρομολόγιο για τις Βρυξέλλες για να γίνει ο πρώτος Έλληνας πρόεδρος της Κομισιόν.
Όλα αυτά είναι πιθανότητες για το μέλλον. Σήμερα δεν υπάρχει υποψηφιότητα Μητσοτάκη και τα όσα διακινεί ο Σαρλ Μισέλ θεωρούνται στις Βρυξέλλες «προσωπικό πολιτικό παιχνίδι» του, κι όχι κάποια σοβαρή κίνηση.
Άλλωστε, η φον ντερ Λάιεν έχει “κλειδώσει” ως πρόταση των ηγετών της Ευρώπης για δεύτερη θητεία στην Κομισιόν και κατά τα φαινόμενα έχει και τις ψήφους για να περάσει από το Ευρωκοινοβούλιο.
Ο “μονόδρομος φον ντερ Λάιεν” κατέστη αναπόφευκτος μετά τα αποτελέσματα της ευρωκάλπης, που έφεραν το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα να ενισχύεται και το Renew να έχει μεγάλες απώλειες. Ταυτόχρονα τόσο οι Γάλλοι κεντρώοι όσο και οι Γερμανοί σοσιαλδημοκράτες υπέστησαν δεινή ήττα και αυτό αφαίρεσε πόντους από τις προθέσεις του Μακρόν, που προσπαθούσε να επιβάλλει μαζί με τον Σολτς ως πρόεδρο της Κομισιόν κάποιον που δε θα συμπεριφέρεται ως σκληροπυρηνικός κομματάρχης του ΕΛΚ, όπως κάνει τακτικότατα η Γερμανίδα. Κάποιον σαν τον Ντράγκι για παράδειγμα, έναν τεχνοκράτη χωρίς περαιτέρω πολιτικές φιλοδοξίες. Ωστόσο ο Μακρόν αποδυναμώθηκε, ο Σολτς “ξεδοντιάστηκε” και το ΕΛΚ ενισχύθηκε, οπότε ποιώντας την ανάγκη φιλότιμο, θα πουν στα μέλη των ομάδων τους να ψηφίσουν τη Γερμανίδα.
Το αν αυτοί θα το κάνουν μένει να το δούμε, ωστόσο με αυτό το Ευρωκοινοβούλιο ακόμη και αν 30-40 βουλευτές των ΣΔ και του Renew δεν την ψηφίσουν (θεωρείται όχι απίθανο) και πάλι θα συγκεντρώσει τους απαραίτητους 361. Και χωρίς να ξαναζητήσει επίσημη στήριξη από τη Μελόνι. Στη χειρότερη, θα την ψηφίσουν και μερικοί Πράσινοι, αν και τα λεγόμενα Βέμπερ, περί άρσης του μέτρου για την απαγόρευση των κινητήρων εσωτερικής καύσης, έχουν προκαλέσει αντιδράσεις από το “στρατόπεδο” των οικολόγων.
