Πόσο κάνει 1+1+1; Εύκολο; Όχι ακριβώς. Αν πρόκειται για πολιτική, δεν αρκεί ποτέ ένα απλό άθροισμα αριθμών. Καλές είναι οι “πρωτοβουλίες” στην πολιτική, αλλά αν αποβλέπουν στη διακυβέρνηση, υπάρχουν κανόνες.
Για την εκλογική νίκη προϋπόθεση είναι ο πολιτικός φορέας που θα τη διεκδικήσει. Όσα λέγονται γύρω από αυτό το θέμα είναι... σαπουνόφουσκες, αν δεν υπάρχει κάποιος να τα κάνει λόγο, κείμενο, δημόσια παρουσία.
Όχι απλώς επικεφαλής, πρόεδρος, αρχηγός, αλλά ηγέτης. Για να είναι κάποιος ηγέτης, πρέπει να είναι ηγετικός. Το πολιτικό μάρκετινγκ και οι κομματικοί μηχανισμοί μπορεί να επιβάλουν κάποιους, αλλά δεν αντέχουν στον χρόνο. Ο ηγέτης έχει το χρίσμα της δωρεάς.
Δύο χαρακτηριστικά
Στα κόμματα εξουσίας ο ηγέτης πρέπει να έχει δύο χαρακτηριστικά. Πρώτο: να είναι ο καλύτερος στον χώρο - αλλιώς γιατί να τον κρατήσουν; Δεύτερο: να πείθει το εκλογικό σώμα ως πρωθυπουργήσιμος. Στην Κοινοβουλευτική Δημοκρατία για την εφαρμογή αυτών των κανόνων κάθε τόσο έρχεται ο ξενοδόχος με τον λογαριασμό: εσύ κάνεις, εσύ έφυγες για τα αποδυτήρια, να περάσει ο επόμενος.
Που καμιά φορά μπορεί να είναι ο προηγούμενος. Με αυτά τα δεδομένα, επιστρέφουμε στην “απλή μέθοδο των τριών”, που διακινείται μετεκλογικά. Γιατί τρία; Γιατί τόσα είναι τα κόμματα στα οποία γίνεται λόγος από στελέχη τους για συνένωση δυνάμεων. Αν μαθηματικοποιήσουμε τις ηγεσίες τους, τότε, με βάση τους προαναφερθέντες τρεις κανόνες, έχουμε: 0+0+0 = 0. Ήτοι, δεν προκύπτει πρωθυπουργήσιμος ηγέτης.
Τελικά... υπάρχει;
Συνεπώς η σύγκλιση-συνεργασία, συνένωση ή απλώς “μέτωπο” είναι... αέρας κοπανιστός. Χωρίς ηγέτη δεν υπάρχει ούτε κυβερνών κόμμα, ούτε μέτωπο, ούτε συνασπισμός εξουσίας. Άρα τα μολύβια κάτω; Όχι ακριβώς. Επειδή η πολιτική δεν είναι αριθμητική - π.χ.: 1+1+1 δεν κάνει 3 - στο 0+0+0 μπορούμε να προσθέσουμε κάτι: ένα πρόσωπο...
Ναι, αλλά ποιο; Αν υπάρχει τέτοιο που να είναι το καλύτερο στον χώρο και συνάμα να πείθει τους εκλογείς ως πρωθυπουργήσιμος. Υπάρχει τέτοιο; Είναι σε κάποιο πάγκο ή έρχεται από το “πουθενά”, δηλαδή κυριολεκτικά κάτω από... ραντάρ; Αλλιώς σε κουβέντα να είμαστε για να είμαστε, και οι απλές αριθμητικές προσθέσεις στην πολιτική συνήθως καταλήγουν σε μια μεγάλη αφαίρεση.
Πολιτική κηδεία
Στη σύνοδο της G7, των επτά ισχυρότερων οικονομικά χωρών της Δύσης, η Μελόνι συνεχίζει να παίζει τον ρόλο που της έδωσαν οι ψηφοφόροι της χώρας της. Οι οποίοι όχι μόνο ανέδειξαν τους Ιταλούς Αδελφούς πρώτο κόμμα, αλλά του επέτρεψαν να σχηματίσει κυβερνητική πλειοψηφία. Και στις πρόσφατες ευρωεκλογές, ενίσχυσαν τα ποσοστά του.
Και σε μια μάζωξη όπου οι “ισχυροί παίκτες” όλοι έχουν πληγεί ανεπανόρθωτα στην εσωτερική πολιτική σκηνή της χώρας τους, η Μελόνι με την αυτοπεποίθησή της “βγάζει μάτι”: Ο Μακρόν υπέστη δεινή ήττα και το κόμμα του θα είναι τρίτο και μακριά από τα δύο πρώτα στις εθνικές εκλογές, ο Σούνακ ετοιμάζεται για συντριπτική ήττα στις εκλογές και παράδοση της πρωθυπουργίας στους Εργατικούς, ο Σολτς είναι υπό προθεσμία στη Γερμανία, ο Μπάιντεν, παρά την καταδίκη Τραμπ, συνεχίζει να είναι δεύτερος στις δημοσκοπήσεις, ο Τριντό θα ηττηθεί στις προσεχείς εκλογές και σκέφτεται να αποσυρθεί... Αυτή δεν είναι σύνοδος G7, κανονική “πολιτική κηδεία” είναι...
