Καλά, μια ενεργειακή κοινότητα μικροπαραγωγών, που αυτοπροωθείται και ως η πρωτοποριακή στο είδος της, με επίκεντρο το Αρκαλοχώρι, τι δουλειά έχει όχι απλά να εμπλέκεται, αλλά να προμοτάρει ως συνδιοργανωτής ημερίδας για τα λεγόμενα υπεράκτια αιολικά πάρκα (βαριές σχεδόν βιομηχανικές επενδύσεις με πολλές αιρεσιμότητες ιδίως στις ελληνικές θάλασσες) στο νησί; Έλυσε τα θέματα ενεργειακής δημοκρατίας, ιδίως στη λογική, στην παραγωγή ΑΠΕ πρώτα και κύρια οι καταναλωτές ηλεκτρικής ενέργειας; Το γνωστό και ως σύνθημα «όποιος καταναλώνει θα πρέπει να συμμετέχει και στην παραγωγή»;
Μήπως είδε δίκτυα χαμηλής τάσης, ώστε να υπάρχει ενεργειακή αυτάρκεια από την παραγωγή ρεύματος ΑΠΕ από τις ενεργειακές κοινότητες ή δε βαριέσαι, να μπαίνει κι αυτό ως εξαρτώμενο στο σύστημα των μεγάλων παικτών; Γιατί να λες, εγώ συμμετέχω σε κάτι που μπορεί κι αυτό να αξιοποιηθεί προς όφελος των κατοίκων του νησιού (λες και το θέμα είναι η μέθοδος της τεχνολογίας, σε αυτό όλοι θα συμφωνήσουν), όταν έχεις επίγνωση για το τι βαριά επένδυση όπως αυτή μιλάμε, μάλλον σαν βολικό “άλλοθι” ομοιάζει, όταν για τ’ άλλα που απασχολούν την ενεργειακή σου κοινότητα του 1,5 MW, αν δεν κάνουμε λάθος, λύση και μάλιστα με ενεργειακή δημοκρατία στον ορίζοντα δε φαίνεται να υπάρχει.
Αυτό το χιλιοειπωμένο «μετέχω για να αλλάξω από μέσα τα πράγματα» εδώ ειδικά, σε επενδύσεις των δισ., μόνο πομφόλυγα ομοιάζει. Το κρίσιμο ερώτημα είναι: σε αυτά τα 3.000 MW εκτιμώμενης παραγόμενης από ΑΠΕ ενέργειας στο νησί που θα μπει στο “καλώδιο διασύνδεσης” με τα ηπειρωτικά, πόσα αναλογούν στις ενεργειακές κοινότητες και πόσα σε 5-6 εταιρείες; Και τα “αμφίβολης” δράσης των “κοιλάδων του υδρογόνου”, που σε επικοινωνιακή δράση από κοινοτικούς πόρους έχουν μπικικίνια, όπως και οι ενεργειακές ημερίδες, αλλά εξακολουθεί ως μέθοδος να είναι ακριβή και να χρειάζεται και φυσικό αέριο ακόμη, πού κολλάνε σε αυτά;
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση πρώτου και δεύτερου βαθμού τι λέει και τι κάνει για όλα αυτά, πώς αντιλαμβάνεται την ενεργειακή δημοκρατία, και ιδίως τα λεγόμενα “σοσιαλδημοκρατικά” στελέχη του χώρου έτσι αντιλαμβάνονται για τους κατοίκους του νησιού μας την ενεργειακή δημοκρατία; Δηλαδή δε θα μας αφορά όλους, αλλά απλά αυτούς που θα έχουν στα χέρια τους τη “μοιρασιά” και από το πολιτικό μας σύστημα τοπικά όσοι θα αναλάβουν την “εργολαβία” διεκπεραίωσης;
Και κάποιοι που εμφανίζονται ξαφνικά ως επικριτικοί με όλα αυτά τα “καμώματα” το εννοούν ή έχουν “ίδιον όφελος”, που αν τακτοποιηθεί, τότε όλα καλά και “ό,τι είπαμε νερό κι αλάτι”; Το θέμα της ενεργειακής αυτοδυναμίας στο νησί και της ενεργειακής δημοκρατίας δεν προέκυψε ξαφνικά σήμερα, κρατάει χρόνια κι όταν “μοιράζονταν” οι “μεγάλες μπουκιές”, πολλοί σφύριζαν αδιάφορα γιατί είχαν προσδοκίες, τώρα ξύπνησαν;
Όσο για το τοπικό πολιτικό προσωπικό, αντί να χαράξει πλαίσιο και στρατηγική στο θέμα, έκανε απλά τον “τροχονόμο” με το αζημίωτο ή όχι, ό,τι καταλαβαίνει ο καθένας μας. Κατά τ’ άλλα, “πράσινη ανάπτυξη”, “κλιματική αλλαγή” και “πράσινα άλογα”, μήπως να λέμε ωμά την αλήθεια, ότι πρόκειται για “πράσινες μπίζνες”;
