Η μεγαλύτερη και ισχυρότερη χώρα της Ε.Ε., η Γερμανία, είναι λίγο ή πολύ το “βαρόμετρο” για την πολιτική πραγματικότητα στην ήπειρο. Με δεδομένη τη γερμανική “ευαισθησία”, απότοκο του αμαρτωλού παρελθόντος της χώρας και του πολιτικού της συστήματος (είναι άλλωστε η χώρα που ξεκίνησε δύο Παγκόσμιους Πολέμους και τη χειρότερη γενοκτονία της σύγχρονης ιστορίας), η ακροδεξιά παρέμεινε σε τριτοτέταρτο ρόλο στη γερμανική πολιτική σκηνή.
Την ώρα που σε πλείστες χώρες της Ε.Ε. ακροδεξιά κόμματα ανέβαιναν ακόμη και στην κυβέρνηση, η Γερμανία συντηρούσε το παραδοσιακό πολιτικό δίπολο κεντροδεξιάς-κεντροαριστεράς, με... την προσθήκη μικρότερων κομμάτων (το FPD και τους Πράσινους) για να επιτυγχάνεται ο σχηματισμός κυβέρνησης.
Η άνοδος της AfD
Όλα αυτά μέχρι που η σφοδρή καπιταλιστική κρίση, που προκαλείται από την εφαρμογή σκληρών νεοφιλελεύθερων οικονομικών πολιτικών, άρχισε να χτυπά και την πόρτα του μέσου Γερμανού ψηφοφόρου, ο οποίος συνακόλουθα επανεκτίμησε τη θέση του σε σχέση με το παραδοσιακό πολιτικό σύστημα.
Το κόμμα που αναδύθηκε από αυτήν την κατάσταση είναι ένα τυπικό σχήμα της “σύγχρονης ευρωπαϊκής ακροδεξιάς”. Δηλαδή, εθνικιστικό, ξενοφοβικό, αντιμεταναστευτικό, οικονομικά ακραία νεοφιλελεύθερο και “στα κρυφά” φιλοευρωπαϊκό. Είδαμε αντίστοιχα κόμματα να αναδεικνύονται κυβερνήσεις στην Αυστρία, την Ιταλία, τη Σλοβακία, την Πολωνία, την Ολλανδία, τη Σουηδία και αλλού. Και δεν είδαμε πουθενά κάποια “πραγματική ακροδεξιά”, απλώς άλλο ένα ενεργούμενο του συστήματος, με λαϊκίστικη συνθηματολογία και μπόλικη ισλαμοφοβία.
Ωστόσο με τους Γερμανούς, ποτέ τα πράματα δεν είναι απλά...
Τα SS είναι φίλοι μας
Ενόψει ευρωεκλογών, ο κορυφαίος υποψήφιος του γερμανικού ακροδεξιού κόμματος AfD ήταν ο Maximilian Krah. Ο οποίος το περασμένο σαββατοκύριακο έκανε δηλώσεις στην ιταλική εφημερίδα “La Repubblica”, ότι όσοι μετείχαν στα SS, στην κύρια παραστρατιωτική δύναμη των ναζί, «δεν ήταν όλοι εγκληματίες»!
Καθώς βγαίνουν κάθε τόσο αποκαλύψεις ότι η ηγεσία της AfD (Alternative fur Deutschland, Εναλλακτική για τη Γερμανία) έχει “κολλητιλίκια” με διάφορες νεοναζιστικές οργανώσεις και παρακομματίδια, όπως το NPD και το FNS (ιδιαίτερα οι αποκαλύψεις για επαφές με το NPD δείχνουν μια εικόνα ενός ακροδεξιού κόμματος που συγχρωτίζεται με νεοναζί), οι δηλώσεις του Krah όχι απλώς έριξαν “λάδι στη φωτιά”, αλλά προκάλεσαν... πυροθύελλα.
Οπότε ο εκ των ηγετικών στελεχών του κόμματος έβαλε εαυτόν στο περιθώριο και δήλωσε ότι θα απέχει από περαιτέρω προεκλογικές εμφανίσεις και δραστηριότητες και θα παραιτηθεί άμεσα από το ηγετικό συμβούλιο του κόμματος.
Κίνα και Ρωσία
Βεβαίως σε αυτή τη φάση το γερμανικό πολιτικό σύστημα δεν ασχολείται με τις (αποδεδειγμένες) σχέσεις της AfD με κορυφαίους και πανίσχυρους οικονομικούς παράγοντες της χώρας, προερχόμενους κυρίως από τη βιομηχανία, οι οποίοι άλλωστε είναι και εκείνοι που χρηματοδοτούν το κόμμα εδώ και μία δεκαετία. Όπως άλλωστε οι προκάτοχοί τους πριν από 95 χρόνια χρηματοδοτούσαν αφειδώς το NSDAP του Αδόλφου Χίτλερ, μην τα ξεχνάμε και αυτά, ότι ο Χίτλερ έγινε καγκελάριος και φύρερ διότι ήταν το αγαπημένο παιδί των Γερμανών βιομηχάνων.
Όχι διότι είναι οι ίδιοι που στηρίζουν οικονομικά και τα κόμματα του “παραδοσιακού συστήματος” της χώρας και δεν πρόκειται το CDU και το SPD να... δαγκώσουν το χέρι που τους ταΐζει.
Οπότε κάθε τρεις και λίγο βγαίνουν “αποκαλύψεις” (όχι ιδιαίτερα αξιόπιστες) για σχέσεις μελών της AfD με την Κίνα και τη Ρωσία. Οι οποίοι είναι οι “νέοι εχθροί” της Δύσης και... εύκολοι στόχοι, αφού και να διαψεύσουν, ουδείς θα τους πιστέψει.
Τρόμαξε και η Λεπέν
Η νέα ευρωπαϊκή ακροδεξιά αγωνίζεται να πείσει τους χρηματοδότες της να της δώσουν την ευκαιρία να διαχειριστεί το σύστημα και στο πλαίσιο αυτό, ακόμη και οι πιο “πούροι” ακροδεξιοί, όπως η Μαρίν Λεπέν, παίρνουν τις αποστάσεις τους από οποιαδήποτε υπόνοια νεοναζιστικών διασυνδέσεων. Μπορεί μεταξύ τους αυτά να λένε, αλλά... δε θέλουν να βγαίνουν παραέξω. Κάνουν “τζιζ” και μπορεί να πυροδοτήσουν τα βαθιά θαμμένα αντιδεξιά αντανακλαστικά των Ευρωπαίων ψηφοφόρων. Τα οποία αντανακλαστικά έχει φροντίσει το σύστημα να θάψει βαθιά με προπαγάνδα δεκαετιών, ώστε η εναλλακτική στη νεοφιλελεύθερη κεντροδεξιά και κεντροαριστερά να είναι η νεοφιλελεύθερη ακροδεξιά.
Και η... “νέα αριστερά”
Μια και αναφέραμε την AfD και τη γερμανική πολιτική σκηνή, ευκαιρία είναι να μιλήσουμε για τη “νέα Αριστερά”, που γεννιέται στη Γερμανία. Επί του παρόντος είναι προσωπικό project της πιο χαρισματικής εκ των πολιτικών που αναδείχθηκαν από τη γερμανική Αριστερά (Die Linke), της Σάρα Βάγκενκνεχτ, αλλά υπό όρους μπορεί να εξελιχθεί σε κάτι ευρύτερο.
Είναι μια Αριστερά η οποία έχει ξεκάθαρα “αριστερή ατζέντα” σε ταξικά θέματα (όχι “κομμουνιστικά” πράματα, αλλά ξεκάθαρα στα αριστερά της σοσιαλδημοκρατίας και δίχως νεοφιλελεύθερες τάσεις), αλλά... όχι ακριβώς αριστερή ατζέντα στα λοιπά θέματα. Ιδιαίτερα ως προς το Μεταναστευτικό και θέματα ταυτότητας φύλου και τα λοιπά, που αποτελούν σήμερα το μοναδικό πεδίο διαφοροποίησης της “αριστεράς” στην Ευρώπη από τη “δεξιά”.
Η Βάγκενκνεχτ χτυπά
Η Βάγκενκνεχτ λοιπόν, βγαίνοντας με μια ατζέντα κοινωνικής δικαιοσύνης, αναδιανομής εισοδήματος, περιορισμού των νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων και περισσότερου κοινωνικού κράτους, και από την άλλη περιορισμό της μετανάστευσης και ενίσχυση της εθνικής κυριαρχίας της Γερμανίας. Ταυτόχρονα έχει έντονα αντινατοϊκή ρητορική.
Ακόμη, η Συμμαχία της Βάγκενκνεχτ αντιτίθεται ως προς τις γερμανικές προμήθειες όπλων προς την Ουκρανία, ενώ εκφράστηκε υπέρ των αιτημάτων των αγροτών στις πρόσφατες κινητοποιήσεις τους εναντίον του Σολτς.
Είπαμε, ο εθνομπολσεβικισμός δεν είναι κάτι καινούργιο, ωστόσο στη δυτική Ευρώπη πρακτικά είναι άγνωστος, αφού το σύστημα προτιμούσε να προκρίνει ακροδεξιές ή απολιτίκ εναλλακτικές στα παραδοσιακά κόμματα, όπου αυτά “υπέφεραν”.
Με αυτά και με αυτά, η Βάγκενκνεχτ και ο νεοπαγής πολιτικός σχηματισμός της κάθε μέρα “ροκανίζουν” τα ποσοστά της AfD, παρασέρνοντας τους Γερμανούς ψηφοφόρους μακριά από την “εύκολη εναλλακτική” που τους προσέφερε το σύστημα. Διότι με δεδομένο τον ακραία συστημικό ρόλο που παίζει η ακροδεξιά παντού, οι ψηφοφόροι σε κάποιο επίπεδο μπορούν να αντιληφθούν ότι δεν είναι λύση για όλα τα προβλήματά της το... να διωχθούν οι μετανάστες, που είναι η μόνη διαφοροποίηση των ακροδεξιών από τους δεξιούς και τους κεντρώους!
Φυσικά το νέο κόμμα θα κριθεί εν πολλοίς ως προς τη δυναμική του, στις επερχόμενες ευρωεκλογές. Τέλος, η νέα Συμμαχία φαίνεται πως καταγράφει τα καλύτερα ποσοστά της στην ανατολική Γερμανία, όπου και θα “συγκρουστεί” με την AfD, την οποία και έχει στο “στόχαστρό” της κατά τις προεκλογικές ομιλίες της η Βάγκενκνεχτ.
