Μετά το “κρύο ντους” από τον Ερντογάν, οι σαχλαμάρες των Βορειομακεδόνων και της νέας προέδρου Σιλιανόφσκα ήταν... ω χαρώ το για τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη!
Ο Τούρκος πρόεδρος τον “άδειασε” στην ψύχρα σε όλα τα ζητήματα και δεν έκανε ούτε μια κίνηση καλής θέλησης με τη Μονή της Χώρας, που ήταν το λιγότερο ουσιώδες απ’ όλα τα ζητήματα και το μόνο στο οποίο θα μπορούσε να υπάρξει ένα περιθώριο ελιγμών.
Βεβαίως, για να είμαστε δίκαιοι, το όλο πλαίσιο “αντιπαράθεσης” μεταξύ των δύο ανδρών μοιάζει πλέον αρκετά... προκάτ να το πούμε; Προσχεδιασμένο; Μια παράσταση; Τα ίδια και τα ίδια θέματα κάθε φορά, τουρκική μειονότητα, όχι μουσουλμανική μειονότητα, λύση στο Κυπριακό, δύο κοινότητες στην Κύπρο, τρομοκράτες η Χαμάς, καλοί οι Χαμάς, μπλα, μπλα, συμφωνούμε ότι διαφωνούμε, πάμε στις επόμενες συναντήσεις “καλής θελήσεως”. Και η ζωή συνεχίζεται...
Με άλλα λόγια, ο Μητσοτάκης δεν κέρδισε το παραμικρό από αυτή τη συνάντηση. Αν μη τι άλλο, έδειξε περισσότερο “υποχωρητικός” από τον Τούρκο πρόεδρο, ο οποίος έχει, έτσι κι αλλιώς, ένα προφίλ “σκληρού κι αδιάλλακτου” να υπερασπιστεί, ενώ το προφίλ του Έλληνα πρωθυπουργού είναι ακριβώς το αντίθετο.
Ωστόσο, έτεινε χείρα βοηθείας η νέα πρόεδρος της Βόρειας Μακεδονίας!
Η Σιλιανόφσκα κερδίζει τους τίτλους
Τα φιλοκυβερνητικά μίντια χθες αντιμετώπισαν με μπόλικη αμηχανία το όλο σκηνικό της συνάντησης Μητσοτάκη-Ερντογάν. Ίσως να τους είχαν προϊδεάσει ότι κάτι θα έδινε ο Τούρκος πρόεδρος ή ότι κάτι θα άλλαζε στον τόνο των διαφωνιών. Ή έστω θα προσέθετε κάτι στην ατζέντα, κάτι ανώδυνο αλλά που θα μπορούσε να “παίξει” στους τίτλους.
Φευ, τίποτε απ' όλα αυτά δεν έγινε και τα “φίλια media” κλήθηκαν να υπερασπιστούν το... τίποτα.
Αλλά ήδη είχε προσφέρει... σωσίβιο η νέα πρόεδρος της Βόρειας Μακεδονίας. Ήδη από προχθές είχε γίνει ένας μικροπανικός όταν (όπως... αναμενόταν) η Σιλιανόφσκα είπε σκέτο “Μακεδονία” αντί “Βόρεια Μακεδονία” - το είχε προαναγγείλει πολλάκις - κατά την ορκωμοσία της.
Αντιδράσεις και τίτλοι
Οπότε μιας και η ελληνοτουρκική συνάντηση κορυφής δεν έβγαλε τίποτε θετικό για τον Έλληνα πρωθυπουργό, αποφάσισαν να αρχίσουν να... ξετεντώνουν όσο μπορούν ένα θέμα το οποίο στην καλύτερη περίπτωση είναι απλώς μια σαχλαμάρα εσωτερικής κατανάλωσης και στη χειρότερη μια δευτερευούσης σημασίας παραβίαση της συμφωνίας των Πρεσπών.
Με την οποία - να τα λέμε κι αυτά γιατί ο κόσμος έχει κοντή μνήμη - η Νέα Δημοκρατία διαφώνησε οριζοντίως και καθέτως όταν την υπέγραψε ο Τσίπρας, αλλά τώρα... βγαίνει στα κάγκελα για να την υπερασπιστεί!
Όχι φυσικά γιατί «το κράτος έχει συνέχεια», όπως λέει συνεχώς ο Μητσοτάκης, αλλά διότι ο Τσίπρας έκανε ένα τεράστιο δώρο στον πρόεδρο της Ν.Δ., λύνοντας ένα θέμα το οποίο θα έπρεπε να λυθεί απαξάπαντος, είτε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είτε από τη διάδοχό της, γιατί... έτσι είπαν το ΝΑΤΟ και η Ε.Ε. Η Ντόρα Μπακογιάννη σε ανύποπτο χρόνο είχε προαναγγείλει, άλλωστε, λύση με “σύνθετη ονομασία”. Αλλά ο Μητσοτάκης δε θα μπορούσε να το “πουλήσει” στο εθνικιστικό ακροατήριό του και θα έχανε μαζικά ψήφους, ενώ αντίθετα, όπως φαίνεται και από το αποτέλεσμα των εκλογών του 2019, οι επιπτώσεις αυτού συγκεκριμένα του μέτρου μεταξύ των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ ήταν περιορισμένες.
Το “παίζουν”... μέχρι εξάντλησης
Οπότε τα “φίλια media” (και, εδώ που τα λέμε, το σύνολο των media, ακόμη και η μικρή μειοψηφία που δεν είναι φίλη της Ν.Δ.) παίζουν επί τριημέρου, μέχρι... εξαντλήσεως, το “ατόπημα” της Σιλιανόφσκα. Και δώσ’ του τίτλους και δώσ’ του αναλύσεις και πληροφορίες και και και... Φυσικά οι καλοί φίλοι του Μητσοτάκη, η φον Ντερ Λάιεν και η Κομισιόν, έσπευσαν από την πρώτη στιγμή να κράξουν τη Σιλιανόφσκα.
Τα πιο πιστά “φίλια media” ανακάλυψαν ακόμη και αμερικανική εμπλοκή, παρότι οι ΗΠΑ παρέμειναν... σιωπηλές στο θέμα. Για την ακρίβεια, ανακάλυψαν τη διάταξη βάσει της οποίας έχει θεσμοθετηθεί ήδη από το 2021 ότι οι ΗΠΑ έχουν τη δυνατότητα να επιβάλλουν κυρώσεις σε όποια οντότητα παρεμποδίζει την πλήρη εφαρμογή της συμφωνίας των Πρεσπών. Φυσικά αυτό το “πουλάνε” ως “κυρώσεις και από τις ΗΠΑ στη Σιλιανόφσκα”, αλλά όποιος κάνει τον κόπο να διαβάσει το κείμενο, καταλαβαίνει ότι δεν υπάρχει τίποτε τέτοιο.
Οπότε, ναι, ήταν θεόσταλτο δώρο για τη Ν.Δ. η αποκοτιά της Σιλιανόφσκα, αφού ο Μητσοτάκης πλέον, μετά το “πυροτέχνημα” Μπελέρη, έχει εξαντλήσει το εθνικιστικό του “οπλοστάσιο” και βλέπει τους ψηφοφόρους που απομακρύνθηκαν λόγω του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών να συνεχίζουν να τηρούν τις αποστάσεις τους από το κυβερνών κόμμα.
Η ουσία της συνάντησης
Αυτά περί της... μιντιακής διάστασης. Ωστόσο η συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν έχει και μία διάσταση “ουσίας”. Είναι προφανές ότι οι δύο άνδρες υπακούουν σε ανώτερα κέντρα λήψης αποφάσεων, από τότε που ξεκίνησαν την προσπάθεια “προσέγγισης” των δύο χωρών και λήξης του περίπου “ψυχροπολεμικού” κλίματος που επικρατούσε στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Βεβαίως η Ελλάδα είναι εκείνη που επέδειξε τη μεγαλύτερη υποχωρητικότητα, καθώς όλες οι “ελληνοτουρκικές διαφορές” είναι τουρκικές διεκδικήσεις. Είναι και ο λόγος που καμία ελληνική ηγεσία δεν έχει επιλέξει να ανακηρύξει ΑΟΖ ή να επεκτείνει τα χωρικά ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια, παρότι αμφότερες ενέργειες είναι απολύτως σύννομες βάσει του διεθνούς δικαίου και συμβάσεων. Ωστόσο η Τουρκία τα θεωρεί casus beli.
Η στρατηγική σημασία της Τουρκίας, που έχει παίξει υπό την ηγεσία του Ερντογάν ένα αρκετά έξυπνο παιχνίδι (μετρημένης) προσέγγισης με τη Ρωσία του Πούτιν, είναι τόσο μεγάλη για τους Αμερικανούς, ώστε η Ελλάδα να παίζει πάγια έναν ρόλο “πρόθυμου θύματος” στα ελληνοτουρκικά, υφιστάμενη τους “τσαμπουκάδες” της ηγεσίας της γείτονος.
Χωρίς... τσαμπουκάδες;
Βεβαίως, πίσω απ’ όλα κρύβονται μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και αυτή τη στιγμή το διακύβευμα στα ελληνοτουρκικά είναι οι υδρογονάνθρακες στην ελληνική ΑΟΖ. Η Τουρκία δε δέχεται να μείνει έξω από τη μοιρασιά, οι ΗΠΑ της έχουν υποσχεθεί ότι η αστική τάξη της χώρας... έχει λαμβάνειν και η Ελλάδα φυσικά δε χαλά χατίρι στον υπερατλαντικό προστάτη της. Επί του παρόντος, το μόνο “αντάλλαγμα” έναντι της μελλοντικής συνεκμετάλλευσης των κοιτασμάτων του Αιγαίου που έχει πάρει η Αθήνα είναι το “κλίμα ηρεμίας” και η ύφεση στις παραβιάσεις, παραβάσεις και γενικώς στους τσαμπουκάδες της Άγκυρας.
Δεν το λες ακριβώς και... δίκαιη μοιρασιά, ε;