Οι κινδυνολόγοι, αυτοί που προσπαθούν να πετύχουν την επαναστρατιωτικοποίηση της Ευρώπης για λόγους συμφέροντος των ελίτ της ηπείρου, επισείουν τον “ρωσικό μπαμπούλα” ως “τη μεγάλη απειλή” και τον “εχθρό” που θα πρέπει να κινητοποιήσει τους πάντες και να οδηγήσει τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις στον πολλαπλασιασμό των στρατιωτικών δαπανών.
Είναι όμως κάτι τέτοιο η Ρωσία; Απειλή;
Είναι πολύ “λίγη”
Στην πραγματικότητα, οποιαδήποτε σοβαρή σκέψη για “ρωσική απειλή” κατά της ευρωπαϊκής ασφάλειας είναι απλώς αστεία. Γελοία, στ’ αλήθεια. Η Ρωσία με τα χίλια ζόρια κερδίζει οριακά εδάφη στην Ουκρανία και παραμένει δέσμια ενός πολέμου δύο χρόνια τώρα, παρότι η Δύση στα λόγια ενισχύει την ουκρανική άμυνα με άπειρα δισεκατομμύρια, αλλά στην πράξη... η βοήθεια είναι περιορισμένη και τελευταία η ροή της έχει ανακοπεί.
Ποια απειλή;
Με άλλα λόγια, η Ρωσία ζορίζεται να νικήσει μία χώρα οι στρατιωτικές δυνατότητες της οποίας είναι μέτριες, και ενώ έχει μια σειρά από τακτικά και στρατηγικά πλεονεκτήματα (εκτεταμένα κοινά σύνορα με πολλά “σημεία εισόδου”, πρωτοβουλία κινήσεων, υπέρτερες δυνάμεις, ναυτικό, κυρίαρχη αεροπορία κ.λπ., κ.λπ.). Η Ρωσία δηλαδή θα χρειαστεί δυόμισι χρόνια για να καταβάλει την Ουκρανία στο... “καλό” σενάριο. Και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις παρουσιάζουν τη Ρωσία ως τον “απόλυτο μπαμπούλα”, ο οποίος είναι ικανός να κυλήσει την Ευρώπη ολόκληρη στη δίνη ενός πολέμου!
Σοβαρά τώρα;
Οι παραλληλισμοί με τον Χίτλερ είναι αποκαλυπτικοί: η Γερμανία όντως ήταν μια τεράστια στρατιωτική υπερδύναμη και για να κατακτήσει πλήρως την Πολωνία (η πρώτη “πραγματική” εισβολή της, αφού Αυστρία και Τσεχία “χαρίστηκαν” στον Χίτλερ από τους συμμάχους) χρειάστηκε λίγες εβδομάδες. ΒΔΟΜΑΔΕΣ. Όχι δύο χρόνια. Και η Πολωνία ήταν μία από τις ισχυρότερες “μέσες δυνάμεις” της Ευρώπης, αν όχι (μαζί με την Τσεχία, που έπεσε αμαχητί) η ισχυρότερη.
Και η Γαλλία
Ο Χίτλερ κατανίκησε τον κοινό στρατό Γαλλίας-Βρετανίας επίσης σε λίγες βδομάδες και κατέκτησε τις Κάτω Χώρες και τη Γαλλία με άνεση. Γιατί; Διότι ήταν μια τεράστια στρατιωτική υπερδύναμη και διότι ο πόλεμος της εποχής δεν έμοιαζε με τον σημερινό. Η Ρωσία του Πούτιν είναι... ανέκδοτο αν τη συγκρίνεις με τη Γερμανία του Χίτλερ και την απειλή που αυτή αποτελούσε για την Ευρώπη.
Θέλουμε στρατό
Βεβαίως, όπως έχουμε ξαναγράψει, οι ευρωπαϊκές ελίτ θέλουν στρατό και τον θέλουν τώρα, γιατί επανέρχεται η οικονομική επέκταση διά των όπλων. Οπότε δίχως επιθετικό στρατό δεν κάνεις τίποτε. Και έτσι χρησιμοποιούν την (πρακτικά ανύπαρκτη) “απειλή Πούτιν” για να “ψήσουν” τους λαούς της ηπείρου να πληρώσουν αδρά για τη δημιουργία εκ νέου στρατού.
