Στη Νέα Δημοκρατία ανασκουμπώνονται και μπαίνουν σε πλήρη προεκλογική διάθεση, αφού ο καιρός μέχρι τις ευρωεκλογές δεν είναι πολύς και το έδαφος που πρέπει να καλυφθεί ώστε να μην έχουμε δυσάρεστες για το Μαξίμου εκπλήξεις είναι αντίθετα... μακρύς. Το “γενικό πρόσταγμα” στις εκλογές και σε ό,τι έχει να κάνει με προεκλογική στρατηγική κ.λπ. το έχει βεβαίως η “ομάδα του Μαξίμου”, δηλαδή ο στενός κύκλος συνεργατών του Μητσοτάκη, στους οποίους περιλαμβάνονται και οι Αμερικανοί επικοινωνιολόγοι του.
Η ομάδα αυτή υπέστη δύο απώλειες, καθώς ήταν μέλη της και οι δύο υπουργοί που “παραιτήθηκαν” λόγω του ότι έγινε γνωστή η συνάντησή τους με εκδότη-επιχειρηματία λίγες ώρες μετά από τη δημοσιοποίηση του περίφημου ρεπορτάζ για τη “μονταζιέρα των Τεμπών”. Βεβαίως οι θέσεις τους έχουν καλυφθεί προσώρας εκ των έσω, μέχρι... να κατακάτσει ο κουρνιαχτός και να επιστρέψουν, καθώς αμφότεροι είναι πρόσωπα της απόλυτης εμπιστοσύνης του Κυριάκου Μητσοτάκη και θεωρούνται “απαραίτητοι”.
Παναγιωτόπουλος επικεφαλής
Μετά την “ομάδα του Μαξίμου”, το κύριο βάρος της προεκλογικής εκστρατείας κεντρικά πέφτει στην Επιτροπή Εκλογικού Αγώνα της Ν.Δ., την οποία ανακοίνωσε χθες το Μαξίμου. Πρόεδρος ορίστηκε ο πρώην υπουργός Εθνικής Άμυνας και βουλευτής Καβάλας, Νίκος Παναγιωτόπουλος, ο οποίος θα πάρει τη θέση του παραιτηθέντος Γιάννη Μπρατάκου. Ο Παναγιωτόπουλος, εκτιμάται από το Μαξίμου, έχει τα εχέγγυα για να φέρει σε πέρας αυτήν τη δύσκολη αποστολή, αφού είναι έμπειρος, έχει θητεία στο Πεντάγωνο, είναι βουλευτής νομού της βορείου Ελλάδος (όπου υπάρχει η μεγαλύτερη “αιμορραγία” ψηφοφόρων) και έχει καλές σχέσεις με τη “δεξιά πολυκατοικία” (βασικά... ανήκει στη “δεξιά πολυκατοικία”).
Στην Επιτροπή συμμετέχουν και άτομα που βρίσκονται στο στενό περιβάλλον Μητσοτάκη (Μαρινάκης, Συρεγγέλα, Κύρα Κάπη, Σγαρδέλης, Νέζης, Μπεκίρης, Καλαντζής κ.ά.), ενώ από τους βουλευτές θα αναφέρουμε τη Χανιώτισσα Σέβη Βολουδάκη.
Δυσκολίες ενόψει
Όπως γράψαμε εξαρχής, η προεκλογική αυτή εκστρατεία είναι η πρώτη “δύσκολη” για τη Ν.Δ., μετά τους “περιπάτους” των δύο εκλογών του 2019 (ευρωεκλογές και βουλευτικές) και των δύο του 2023 (Μάιο και Ιούνιο). Τότε οι τάσεις της Ν.Δ. ήταν σαφέστατα ανοδικές και οι αντίπαλοί της βρισκόταν σε άτακτη υποχώρηση. Τώρα αυτός που είναι σε υποχώρηση είναι η Ν.Δ., η οποία έχει σοβαρότατη “αιμορραγία” προς τα δεξιά, λόγω του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών και μια γενικότερη δυσαρέσκεια λόγω μιας σειράς άλλων θεμάτων, με αυτό που φαίνεται να έχει τις σοβαρότερες επιπτώσεις να είναι η φορολόγηση των ελεύθερων επαγγελματιών.
Η δημοσκοπική εικόνα όλων των σχημάτων της άκρας δεξιάς (των κοινοβουλευτικών Ελληνικής Λύσης και Νίκης και των εξωκοινοβουλευτικών του Εμφιετζόγλου και της Λατινοπούλου) είναι σταθερά ανοδική, όπως ανοδικά κινείται και το ποσοστό των αναποφάσιστων ψηφοφόρων.
Οι δημοσκοπήσεις του τελευταίου 10ημέρου ανατρέπουν τα μέχρι τώρα δεδομένα, επιτείνοντας την αβεβαιότητα για το εκλογικό αποτέλεσμα και για τους συσχετισμούς δυνάμεων που θα προκύψουν από την κάλπη.
Αποσυσπείρωση
Η Νέα Δημοκρατία από το 2018 έως πρόσφατα καταγράφει εξαιρετικά υψηλά συσπείρωσης στις δημοσκοπήσεις. Ακόμη και στις χειρότερες εξ αυτών, δεν έπεφτε κάτω από το 75%, ακόμη και σε “ουδέτερες” περιόδους, λ.χ. ενάμισι-δύο χρόνια πριν από τις τελευταίες εκλογές. Ωστόσο, οι μετρήσεις των τελευταίων εβδομάδων κατεβάζουν τη συσπείρωση σε ένα μέσο ποσοστό 61%, που είναι το μακράν χαμηλότερο δημοσκοπικά για τη Ν.Δ. από το 2015. Αυτό το νούμερο είναι πολύ πιο ανησυχητικό για το επιτελείο του Μαξίμου από το “φτωχό” 30-32% που δίνεται σε πρόθεση ψήφου με αναγωγή.
Ένας μεγάλος αριθμός ψηφοφόρων της Ν.Δ. κατευθύνεται προς τα δεξιά, ένα μεγάλο ποσοστό στρέφεται προς τον Βελόπουλο, ενώ αρκετά υψηλές είναι οι διαρροές και προς Νατσιό, Εμφιετζόγλου και Λατινοπούλου. Υπάρχει πλέον, δηλαδή, ένα εφιαλτικό σενάριο, να στείλουν στις Βρυξέλλες εκπρόσωπό τους, όχι ένα, όχι δύο, αλλά ΤΕΣΣΕΡΑ ακροδεξιά κόμματα, οι θέσεις των οποίων κυμαίνονται από την ήπια νεοφιλελεύθερη ακροδεξιά της Ελληνικής Λύσης, έως την “ψεκασμένη” θρησκόληπτη ακροδεξιά του Νατσιού ή ακόμη και τον... αναρχοκαπιταλιστικό φασισμό που φαίνεται να είναι η πλατφόρμα της Λατινοπούλου! Και όλα αυτά θεωρώντας δεδομένο ότι θα μπει “στοπ” στον... καθαρόαιμο φασισμό των αντιπροσώπων του Κασιδιάρη (“Σπαρτιάτες”).
Ναι, το πολιτικό σύστημα της χώρας μας περνά μαύρες, κατάμαυρες μέρες.
Οι επιλογές του Μητσοτάκη
Μέχρι στιγμής δε φαίνεται να έχει πολλές επιλογές ο Μητσοτάκης. Στα κεντροαριστερά δεν έχει κανένα appeal και ακόμη και τις ψήφους των ελευθεροεπαγγελματιών που ανήκουν σε αυτόν τον χώρο, τις οποίες πήρε στα προηγούμενα χρόνια, είναι αμφίβολο αν τις συγκρατήσει τώρα. Θα πρέπει αναγκαστικά να παίξει στο γήπεδο της άκρας δεξιάς, στο οποίο άλλωστε έχει... παιχταράδες και μεγάλες επιτυχίες στο παρελθόν (η εκμετάλλευση του “μακεδονικού” έφερε τον θρίαμβο του 2019, μην το ξεχνάμε). Από την άλλη, δεν έχει πλέον την πρωτοβουλία των κινήσεων στο γήπεδο αυτό, καθώς η επιλογή του για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών τον άφησε εκτεθειμένο στις αντεπιθέσεις σύμπασας της “δεξιάς πολυκατοικίας”.
Σε κάθε περίπτωση, η Ν.Δ. θα χρειαστεί να ρίξει το βάρος της στη Βόρεια Ελλάδα, όπου Ε.Λ. και Νίκη “σαρώνουν” και να προσπαθήσει να πάρει ψήφους με στοχευμένες κινήσεις.
Υψηλό ρίσκο
Γενικότερα, η επιλογή Μητσοτάκη να κάνει τις πιο “προοδευτικές” κινήσεις τώρα, ώστε να εκτονώσει την ένταση στις ευρωεκλογές, είναι δίκοπο μαχαίρι. Ναι μεν δίνει αυτήν την ευκαιρία για μια ψήφο διαμαρτυρίας περιορισμένων συνεπειών (η οποία μπορεί να “μαζευτεί” στα τρία χρόνια που απομένουν μέχρι τις επόμενες εκλογές), αλλά αν τα ποσοστά πέσουν κάτω από 33-32%, θα αρχίσουν τα προβλήματα, οι γκρίνιες και θα αναθαρρήσουν οι αποδέλοιποι.
Όπως είπε και εύστοχα ο Τσίπρας, «ο Μητσοτάκης στις ευρωεκλογές τρέχει μόνος του και κινδυνεύει να βγει δεύτερος». Ε, όχι ακριβώς δεύτερος, η πρώτη θέση δεν τίθεται υπό αμφισβήτηση, ούτε καν η διψήφια διαφορά από το δεύτερο κόμμα δεν τίθεται υπό αμφισβήτηση. Αλλά αν οι απώλειες σε σχέση με τον περασμένο Ιούνιο είναι πολύ μεγάλες, δεν είναι σίγουρο ότι το όλο πράμα μπορεί να “μαζευτεί” στη συνέχεια...
Σε αυτήν την περίπτωση, θα πρέπει να περιμένουμε στο υπόλοιπο της τετραετίας μια πολύ εντυπωσιακή “δεξιά στροφή”, με έμφαση στα τρίπτυχα “πατρίς - θρησκεία - οικογένεια” και “ησυχία - τάξη - ασφάλεια” και μια έντονη συντηρητική ατζέντα της Ν.Δ. συνολικότερα, ακόμη και σε θέματα εξωτερικής πολιτικής (χαλώντας και τα σχέδια που έχουν μπει σε εφαρμογή της συνεκμετάλλευσης με τους Τούρκους στο Αιγαίου - βεβαίως πάντα υπάρχουν τα κορόιδα στην Κεντροαριστερά, που θα... σπεύσουν να κάνουν ό,τι τους πουν οι Αμερικάνοι, όταν και αν πάρουν την κυβέρνηση: βλέπε Τσίπρα και “μακεδονικό”).
