Μπορεί να ακούγεται “κάπως”... Μπορεί να επικρατεί η άποψη πως «έλα μωρέ. Στα χωριά ο κόσμος είναι κοντά στη φύση. Και τουλάχιστον έχει την ηρεμία του»... Αλλά αυτό δε φαίνεται να ισχύει, αφού ολοένα και πληθαίνουν οι έρευνες στη χώρα μας, που δείχνουν πως ο αγροτικός πληθυσμός κατά το μεγαλύτερο ποσοστό του υποφέρει από κατάθλιψη! Άγχος, θλίψη, αδιέξοδο. Τα στοιχεία δείχνουν εξαιρετικά υψηλά επίπεδα στρες, ειδικά στις γυναίκες αγρότισσες.
Επίσης, με βάση τα ίδια στοιχεία, υψηλότατα είναι τα ποσοστά κατάθλιψης στους κλάδους των εκτροφέων ζώων και στους δενδροκαλλιεργητές. Μεγάλο ποσοστό άγχους εντοπίζεται ακόμη στους καλλιεργητές σιτηρών...
Αβεβαιότητα, ευθύνη, σωματική κούραση
Όπως γράφει το agrocapital, η αβεβαιότητα για το μέλλον, η ευθύνη για την επιβίωση της οικογένειας και η σωματική κούραση βαραίνουν ψυχικά, οδηγώντας σε αϋπνίες, απομόνωση και θλίψη.
Σημαντικές διαφορές παρατηρούνται ανάλογα με τον κλάδο. Στους κτηνοτρόφους και στους καλλιεργητές σιτηρών τα ποσοστά κατάθλιψης είναι υψηλότερα, ενώ στους δενδροκαλλιεργητές τα επίπεδα άγχους είναι πιο ήπια.
Παράγοντες που συμβάλλουν στο άγχος, όπως μας αναφέρουν οι αγρότες, είναι η οικονομική αστάθεια που βιώνουν συχνά, όπως το ασταθές εισόδημα, εξαρτώμενο από τις καιρικές συνθήκες, τις τιμές αγοράς και τις επιδοτήσεις, τη μεγάλη γραφειοκρατία, αλλά και την έλλειψη ουσιαστικής συνδικαλιστικής δράσης.
Ένα άλλο μεγάλο θέμα είναι η φυσική καταπόνηση, μιας και η σωματική εργασία στους αγρούς είναι βαριά και κουραστική, με τους αγρότες να εκτίθενται σε ακραία καιρικά φαινόμενα.
Γραφειοκρατία που “σκοτώνει”
Με βάση τα ίδια στοιχεία και τις μαρτυρίες των αγροτών, είναι μάστιγα σε βάρος τους και η γραφειοκρατία, όπως και η πολυπλοκότητα των διοικητικών διαδικασιών σε συνδυασμό με την έλλειψη υποστήριξης.
Η έλλειψη εργατικών χεριών διογκώνει τον φόρτο εργασίας και εντείνει το άγχος. Η απουσία ουσιαστικής συνδικαλιστικής δράσης, όπως αναφέρουν αγρότες, δεν υπάρχει.
Ένα άλλο μεγάλο θέμα είναι ο εφιάλτης των τραπεζών και των δανείων που πνίγουν τον αγροτικό κλάδο. Τα “κόκκινα” δάνεια, που κανείς δε μιλάει γι’ αυτά. «Θέλουν να μας κάνουν όλους να τρέχουμε στην πρωτεύουσα του κάθε νομού, όπως μας έχουν καταντήσει, να χάνουμε μια ολόκληρη μέρα περιμένοντας να κάνουμε μια δουλειά», λένε.
Κι όμως. Κάποτε, υπήρχε μια διαφορετική κατάσταση στην ύπαιθρο. Σε προηγούμενες δεκαετίες, όσο δύσκολη και αν είναι η ζωή των ανθρώπων αυτών, υπήρχαν οι παρέες, τα τραγούδια, η αγάπη για τη δουλειά αυτή και η κούραση έμπαινε “στη γωνία”. Σήμερα είναι πολλά τα προβλήματα. Και όταν βλέπεις ότι όσο και αν κουράζεσαι, δεν έχεις αποτέλεσμα, είναι απολύτως λογικό να οδηγηθείς σε κατάθλιψη. Απογοήτευση. Ψυχολογική κατάρρευση. Ακόμα και κοντά στη φύση. Για φαντάσου τι γίνεται στις πόλεις...
