Άυλο χρήμα 

Η Ελλάδα είναι η τελευταία από τις χώρες της Ευρωζώνης και γενικά της “αναπτυγμένης” δυτικής Ευρώπης, όπου μπήκε σε ευρεία χρήση το πλαστικό και το άυλο χρήμα. Μέχρι το 2015 το 80% των Ελλήνων χρησιμοποιούσε μετρητά για τη συντριπτική πλειοψηφία ή και το σύνολο των συναλλαγών του και μόνο 20% χρησιμοποιούσε τακτικά πιστωτική ή χρεωστική κάρτα. 
Με τα capital controls το ποσοστό χρήσης πλαστικού χρήματος εκτοξεύτηκε και έκτοτε σε συγκεκριμένες κατηγορίες δαπανών, όπως λ.χ. τα σούπερ-μάρκετ και γενικώς το εμπόριο, γίνονται κατά κύριο λόγο ή και αποκλειστικά με πιστωτικές κάρτες και εσχάτως ψηφιακά πορτοφόλια. 
Με την πανδημία και τους περιορισμούς κίνησης κ.λπ. μπήκε εντυπωσιακά στο παιχνίδι και η πληρωμή μέσω των σχετικών υπηρεσιών e-banking, με αποτέλεσμα σήμερα σχεδόν στο σύνολό τους οι λογαριασμοί να εξοφλούνται μέσω e-banking. Συνολικά πλέον το 82% των Ελλήνων χρησιμοποιούν κυρίως ή σχεδόν αποκλειστικά ψηφιακά μέσα συναλλαγής (κάρτες, ψηφιακό πορτοφόλι, e-banking) και μόνο μικρές κατηγορίες του πληθυσμού και κυρίως πολύ ηλικιωμένοι συνεχίζουν να χρησιμοποιούν μετρητά. 
Αυτή τη στιγμή, οι μόνες οικονομικές δραστηριότητες που κατά κύριο λόγο γίνονται με μετρητά είναι αυτές που εκτελούνται από ελεύθερους επαγγελματίες. Σε “επαγγελματίες γραφείου”, βεβαίως, λ.χ. γιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί κ.λπ., προτιμώνται ακόμη τα μετρητά, ώστε να δηλώνονται λιγότερα, αλλά εκδίδονται περισσότερες και υψηλότερες αποδείξεις σε σχέση με το παρελθόν, οπότε... κάτι πιάνεται εδώ. Βεβαίως σε άλλα επαγγέλματα και δραστηριότητες, όπως λ.χ. υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι, τεχνίτες διαφόρων ειδών αλλά και babysitting, οικιακές βοηθοί κ.λπ. παρόμοια, δεν κόβονται καθόλου αποδείξεις και οι πληρωμές γίνονται αποκλειστικά με μετρητά. Αυτό σημαίνει ότι σε αυτές τις δραστηριότητες “διαφεύγει” σημαντική φορολογική ύλη, αλλά όχι τόσο μεγάλη ώστε να επηρεάζει τη συνολική εικόνα.