Με τους αγρότες είναι κάτι πάρα πολύ συνηθισμένο. Ο κοινωνικός αυτοματισμός ήταν πάντοτε και προφανώς δε θα πάψει να αποτελεί ένα “όπλο” στα χέρια της εκάστοτε εξουσίας. Αλλά ιδιαίτερα με τους αγρότες, είναι μια παλιά και δοκιμασμένη μέθοδος, που την ξεκίνησε κάποτε ο Κώστας Σημίτης, όταν έστελνε τα ΜΑΤ στον Θεσσαλικό κάμπο και ξεφούσκωναν τα λάστιχα των τρακτέρ... Για όσους δεν το θυμάστε, ήταν στον ξεσηκωμό των αγροτών του 1997 στις Μικροθήβες.
Ήταν νωρίς το πρωί της 7ης Φεβρουαρίου 1997, όταν δυνάμεις των ΜΑΤ ακινητοποίησαν τα τρακτέρ στην εθνική οδό, συνέλαβαν εννιά αγρότες που βρίσκονταν στο μπλόκο, ενώ οι υπόλοιποι έλειπαν και ξεφούσκωσαν τα λάστιχα των τρακτέρ που ήταν παραταγμένα αριστερά και δεξιά του οδοστρώματος.
Αμέσως μόλις έγινε γνωστή η επιχείρηση αυτή της Αστυνομίας, αγρότες της περιοχής, εξαγριωμένοι πλέον, προσπάθησαν να φτάσουν ως την εθνική οδό, εμποδίστηκαν όμως από ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις.
«Λίαν ορθώς, λίαν αξιεπαίνως και λίαν επιτυχώς εφάρμοσε η Αστυνομία το μέτρο της αδρανοποίησης ή της ακινητοποίησης των τρακτέρ. Την κατάργηση δηλαδή του μέσου προς διάπραξη ενός εγκλήματος...», δήλωνε ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης, Ευάγγελος Γιαννόπουλος, ενώ και ο τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος, Δημήτρης Ρέππας, εκθείαζε τον «ευρηματικό τρόπο» με τον οποίο κινήθηκε η Αστυνομία.
Χωρίς “όρθιους” τους αγρότες...
Αν λοιπόν και ετούτη τη φορά ο κοινωνικός αυτοματισμός ενεργοποιηθεί και ο αγώνας των αγροτών της χώρας αποτύχει, τότε θα έχουμε ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα στην ίδια την κοινωνία. Διότι, χωρίς “όρθιους” τους αγρότες, δεν μπορεί να σταθεί “όρθια” ούτε η ίδια η κοινωνία. Είναι οι άνθρωποι που παράγουν για όλους εμάς τους υπόλοιπους. Είναι οι άνθρωποι που, αν δεν μπορέσουν να παραμείνουν στα χωράφια τους, εμείς δε θα έχουμε τη δυνατότητα να βρούμε τα προϊόντα της ελληνικής γης. Και όσο λιγότερα προϊόντα θα υπάρχουν στο “ράφι” μας, τόσο πιο ακριβά θα είναι. Και θα είμαστε αναγκασμένοι, όχι μόνο να χρυσοπληρώνουμε την ντομάτα και το αγγούρι, αλλά να βάζουμε βαθιά το χέρι στην τσέπη για να αγοράζουμε πολλές φορές ξένα προϊόντα, ίσως και αμφιβόλου ποιότητας από τις τρίτες χώρες, που θα μας τα πλασάρουν σαν δικά μας...
Είναι και δικό μας συμφέρον
Δείτε τι γίνεται με το ελαιόλαδο... Η τιμή του έχει πετάξει στα ουράνια, επειδή δεν υπάρχει επαρκής ποσότητα στην αγορά. Και δεν κερδίζουν οι αγρότες από αυτές τις υψηλές τιμές... Κερδίζουν οι μεσάζοντες και οι μεγάλες επιχειρήσεις. Άρα, το συμφέρον του αγρότη είναι και δικό μας συμφέρον. Είτε θέλουμε να το πιστέψουμε, είτε όχι, όσο βουλιάζει η αγροτική μας οικονομία, βουλιάζουμε κι εμείς, και αυτό ισχύει ιδιαίτερα για την Ελλάδα, που εκτός από τουριστική, είναι και χώρα αγροτοκτηνοτροφική.
Χριστόφορος Π.
