Μήπως μια σειρά πολιτικών, όπως ο Κώστας Καραμανλής, ο Αντώνης Σαμαράς και ο Δημήτρης Κουτσούμπας, έχουν δίκιο που λένε ότι, ειδικά σε αυτή τη φάση, με αυτόν τον Ερντογάν, με αυτή τη στάση των διαφόρων “συμμάχων” που μας σπρώχνουν για τις δικές τους “δουλειές”, η Ελλάδα δεν μπορεί να συζητάει; Με εντυπωσιακή ευθύτητα, ο Τούρκος πρόεδρος, χωρίς να κρυφτεί, και με καθαρές από πλευράς του κουβέντες, παρουσίασε - από την “Καθημερινή”, σε μια γραπτή ως προς τις απαντήσεις του συνέντευξη στον Αλέξη Παπαχελά - τα ζητήματα που θα θέσει σήμερα στη συνάντησή του με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Προφανώς δεν επιδιώκει να συμφωνήσουν - αλίμονο αν μας συνέβαινε κι αυτό. Απλώς θέλει να μπουν στο τραπέζι. Να γίνει το επόμενο βήμα μετά τον Σημίτη. Μετά την γκριζοποίηση στα Ίμια και τις ελληνικές υποχωρήσεις στη Μαδρίτη και το Ελσίνκι, που ακολούθησαν.
Αγρανάπαυση
Κανένας Έλληνας πρωθυπουργός δε θα καθόταν σ’ αυτό το τραπέζι, αλλά ο Κυριάκος Μητσοτάκης δείχνει να κάθεται ασμένως. Υπό την πίεση «εταίρων και συμμάχων να τα βρούμε με την Τουρκία», που του καταλόγισε ο Καραμανλής. Με τον χειρότερο Ερντογάν των τελευταίων χρόνων, όπως τον περιέγραψε ο Σαμαράς. Για χάρη των συμφερόντων των ΗΠΑ, της Γερμανίας και του ΝΑΤΟ, όπως είπε ο Δημήτρης Κουτσούμπας. Για τη λοιπή αντιπολίτευση ας μη μιλάμε. Αγρόν αγοράζουν αυτήν την περίοδο ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, η Νέα Αριστερά κ.λπ.
«Να τα πάμε όλα στη Χάγη»
Αυτό που πρέπει να αναγνωριστεί στον “σουλτάνο” είναι ότι δεν κρύβεται: Προβάλλει ευθέως τις αξιώσεις του. Ζητάει να παραπεμφθούν τα πάντα στη Χάγη - εν γνώσει του ότι η ελληνική θέση σταματάει στην υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ. Εκτός αν αυτή η θέση άλλαξε και δε μας το λέει η ελληνική κυβέρνηση.
«Να τα πάμε όλα στη Χάγη», λέει ο “φίλος” Ταγίπ προς τον Κυριάκο! Δηλ. τα νησιά [σας], την άμυνά τους, τα χωρικά [σας] ύδατα, τον εναέριο χώρο [σας], το δικαίωμα των νησιών για ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδα... Κι αν δε συμφωνήσετε και «με απειλήσετε», έχω κι άλλα δώρα στον σάκο μου...
Συμφορά
Ο Ερντογάν, πάντως, μιλάει για «αλληλένδετα προβλήματα εκτός από την υφαλοκρηπίδα (αποφεύγει πονηρά να μιλάει για ΑΟΖ) που πρέπει να εξετάσουμε ως ένα σύνολο όταν προσφεύγουμε στη διεθνή δικαιοσύνη». Προβάλλει τη θεωρία του για “νέα σελίδα” στις σχέσεις μας με την αρχή του “win-win”, ισχυριζόμενος ότι «την ίδια βούληση έχει και ο κύριος Μητσοτάκης». Μας περιπαίζει μάλιστα λέγοντας: «Ποτέ δεν είδαμε τη γειτονική Ελλάδα ως εχθρό ή αντίπαλο».
Ισχυρίζεται ότι πρόσφατα «η ελληνική πλευρά έχει αναθεωρήσει την οπτική της απέναντί μας και άρχισε να κατανοεί ότι είμαστε ένα έθνος που δε θα αρνηθεί ποτέ τη χείρα φιλίας που θα του απλωθεί». Αναγνωρίζουμε, δηλαδή, ότι το πρόβλημα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις είναι ότι δεν έτεινε χέρι φιλίας η... Ελλάδα; Από πού του προκύπτει το «ευχάριστο», ότι υπάρχουν πλέον κοινές προσεγγίσεις στο Αιγαίο στην παράτυπη μετανάστευση και κυρίως «στα συνεχιζόμενα προβλήματα της τουρκικής μειονότητας στην Ελλάδα»; Έχει υιοθετήσει η ελληνική διπλωματία διαβούλευση «κλειστή σε εξωτερικές παρεμβάσεις» - δηλαδή να μην έχει λόγο η Ευρωπαϊκή Ένωση;
“Ζωτικά συμφέροντα”
Ποια είναι τα “ζωτικά συμφέροντα” της Τουρκίας, που οφείλει να σέβεται η Αθήνα; Η συνεκμετάλλευση στον ορυκτό πλούτο του Αιγαίου και την Ανατολική Μεσόγειο (λέγε με συνδιαχείριση επί των δικών μας και μόνον) όχι μόνο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, αλλά και «της Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου, που είχε προτείνει κοινή επεξεργασία αποθεμάτων και κατανομή των εσόδων με την Κυπριακή Δημοκρατία», την οποία όμως δεν αναγνωρίζει και τη θεωρεί και εκλιπούσα; Με θράσος - ο «φίλος του Κυριάκου» κατά δήλωσή του - έρχεται στην Αθήνα για να πάρει. Προβάλλοντας την «τουρκική ιδιοκτησία» του «τζαμιού της Αγίας Σοφίας» και την πρόθεσή του να ανοίξει τη Χάλκη ως... «τουρκικό εκπαιδευτικό ίδρυμα»! Ποια ελληνική κυβέρνηση θα συζητούσε επί της ουσίας με κάποιον που έρχεται ως κατακτητής; Δεν ξέρουμε τι έχουν συμφωνήσει ως τώρα μεταξύ τους - και υπό την αιγίδα ποίων- Μητσοτάκης και Ερντογάν - αν και το υποψιαζόμαστε.
«Το κράτος είμαι εγώ»
Αλλά πλέον έχουμε ορατούς λόγους να φοβόμαστε: Η 7η Δεκεμβρίου 2023 προαλείφεται ως ημέρα εκκίνησης εθνικού ζόφου, αν είναι έτσι η κατάσταση. Η εξωτερική πολιτική είναι πολύ σοβαρή υπόθεση και δεν μπορεί να χαράσσεται από ένα και μόνο πρόσωπο, όποιο και αν είναι αυτό. Το “l‘État c’est moi” (“το Κράτος είμαι εγώ”) δεν ίσχυε κατ’ ουσίαν, ο Λουδοβίκος ΙΔ’ είχε δύο ικανότατους υπουργούς, τον Κολμπέρ και τον Λουβουά, οι οποίοι οργάνωσαν, χωρίς επιτροπεία, την οικονομία και τον γαλλικό στρατό αντίστοιχα. Στη χώρα μας τι ισχύει άραγε;
Ως επίλογο, θα παραθέσουμε την υπόδειξη του Α. Ιωαννίδη, στενού συμβούλου του Ελευθερίου Βενιζέλου, ο οποίος ήταν γέννημα-θρέμμα της Κωνσταντινούπολης και βαθύτατος γνώστης της τουρκικής ιδιοσυστασίας: «Πρόεδρε, όταν συζητάς με τον Τούρκο, αν του δείξεις τα οπίσθιά σου, θα σου δείξει τον ανδρισμό του. Αν του δείξεις τον ανδρισμό σου, θα σου δείξει τα οπίσθιά του».
Το αφήγημα του “κατευνασμού”
«Δυστυχώς, το πολιτικό σύστημα της χώρας για το μόνο που ενδιαφέρεται είναι τυπικά να μη χρεωθεί εδαφικές απτές παραχωρήσεις, προκειμένου με την οικονομική παρασιτική ελίτ της χώρας να είναι χέρι-χέρι στα όποια οικονομικά σχέδια, ανεξαρτήτως “συνδιαχειριστών”», σημείωσε χθες στον 98,4 ο πολιτικός επιστήμονας και αναλυτής Ραφαήλ Καλυβιώτης, με αφορμή τη σημερινή επίσκεψη του Τούρκου προέδρου και αναλύοντας τμήμα-τμήμα το αφήγημα της λεγόμενης κατευναστικής σχολής στις ελληνοτουρκικές σχέσεις μέσα από συγκεκριμένα επί του πεδίου θέματα, ακόμη και της λεγόμενης “θετικής ατζέντας”.
«Όλοι ακολούθησαν την ίδια πολιτική»
Για την άποψη του Αντώνη Σαμαρά, ότι «δεν είναι καλή ιδέα να έρθει ο Ερντογάν» και «να μην πάμε σε μια συμφωνία αν δεν επιλυθεί το θέμα της Κύπρου», η βουλευτής Χανίων και πρώην υπουργός Εξωτερικών, Ντόρα Μπακογιάννη, σχολίασε πως «οι επισκέψεις ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία συνεχίστηκαν, οι επαφές του κ. Σαμαρά με τον κ. Ερντογάν στο περιθώριο του ΝΑΤΟ υπήρξαν, άρα όλες οι κυβερνήσεις ακολουθούν ακριβώς την ίδια πολιτική. Η επίσκεψη πρέπει να γίνει, γιατί αυτό είναι το εθνικό συμφέρον [...]. Να προσπαθήσουμε να κρατήσουμε αυτό το κλίμα των “ήρεμων νερών” και να χτίσουμε σιγά-σιγά, με θέματα χαμηλής πολιτικής στην αρχή και μετά βλέποντας πώς θα πάει», είπε αρχικά και πρόσθεσε πως ο υγιής πατριωτισμός πάρα πολλές φορές είναι σε πιο αδύναμη θέση από την πατριδοκαπηλία που “πουλάει” πιο πολύ.
