Σε ηλικία 100 ετών απεβίωσε ένας από τους πιο μισητούς ανθρώπους της δεκαετίας των ’70, ένας από τους πιο αμοραλιστές και αδίστακτους πολιτικούς του 20ού αιώνα. Μιλάμε για τον Χένρι Κίσινγκερ, τον αμερικανοεβραίο που μετοίκησε στις ΗΠΑ σε ηλικία 15 ετών με την οικογένειά του, για να ξεφύγουν από τις ναζιστικές διώξεις και έφτασε έως τα ανώτατα αξιώματα, καθώς τα τελευταία 50 χρόνια ειδικά - ακόμη και μετά την απόσυρσή του από την ενεργό πολιτική - αποτέλεσε την κινητήριο δύναμη πίσω απ' όλους τους ρεπουμπλικάνους προέδρους και μια σταθερή ισχυρή επιρροή στην πολιτική της μόνης υπερδύναμης.
Ο Κίσινγκερ, όπως είπαμε, ήταν πραγματικά αξιομίσητος. Για μας τους Έλληνες οι λόγοι είναι η υποστήριξή του στη χούντα και ο βρόμικος ρόλος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ υπό την ηγεσία του, στον Αττίλα, την εισβολή στην Κύπρο.
Για τον υπόλοιπο κόσμο, ο Κίσινγκερ μισήθηκε όσο λίγοι, γιατί ήταν ο ενορχηστρωτής του πραξικοπήματος που έριξε τον Αλιέντε στη Χιλή και έφερε στην εξουσία την αιμοσταγή δικτατορία Πινοσέτ, αλλά δεν είναι αυτό το μόνο μαύρο κεφάλαιο στην καριέρα του.
Μαυρίλα
Κατά βάση, μόνο... μαύρα κεφάλαια είχε το βιβλίο της καριέρας του. Μαύρα για τους άλλους, ο ίδιος απέκτησε τεράστια πλούτη (αναγνωρίστηκαν οι υπηρεσίες του από την αστική τάξη παγκοσμίως) και δύναμη. Ίσως το πιο μαύρο, ακόμη πιο μαύρο και από τη Χιλή, να είναι το κεφάλαιο “Καμπότζη”. Ο Κίσινγκερ ήταν ο εμπνευστής και ο εντολέας για τους μαζικούς βομβαρδισμούς της Καμπότζης κατά τον πόλεμο του Βιετνάμ, που κόστισαν τη ζωή σε πάνω από 200.000 κατοίκους της χώρας και άνοιξαν τον δρόμο για το αιμοσταγές καθεστώς των Ερυθρών Χμερ, οι οποίοι μάλιστα, αν και ανέβηκαν ως “αντιαμερικανική” δύναμη, στηρίχτηκαν από την αμερικανική κυβέρνηση, ως αντίβαρο στο “ορθόδοξα κομμουνιστικό” Βιετνάμ. Οι Χμερ γενοκτόνησαν τους κατοίκους της χώρας τους, με πάνω από 1,2 εκατ. θύματα. Κι η άνοδός τους είναι αποτέλεσμα της πολιτικής του Κίσινγκερ.
...έχει κι άλλα...
Αλλά δεν είναι μόνο αυτά τα “κατορθώματα” του μακαρίτη πλέον πολιτικού. Είτε ως σύμβουλος εθνικής ασφαλείας δύο Αμερικανών προέδρων (Νίξον και Φορντ), είτε ως επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ (1973-1977), οι αποφάσεις του ήταν πάντα κυνικές και καταστροφικές. Ο ίδιος ήταν ο ιθύνων νους πίσω από το παράνομο εμπόριο όπλων προς το Πακιστάν, προκειμένου οι Αρχές της χώρας να πραγματοποιήσουν τη διαβόητη εθνοκάθαρση των Bengali το 1971.
Η εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο δεν είναι η μόνη που στήριξε και (πιθανότατα) οργάνωσε. Η πολυαίματη εισβολή της Ινδονησίας υπό τον αιμοσταγή δικτάτορα Σουκάρτο στο ανατολικό Τιμόρ, με τη δημιουργία μιας πληγής που (όπως και αυτή του Κυπριακού) δεν έχει κλείσει ακόμη, παρότι από το 1999 οι Ινδονήσιοι έχουν αποσυρθεί από τα εδάφη του. Πάνω από 250.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, συνεπεία της εισβολής, προστιθέμενοι στα αμέτρητα θύματα που προκάλεσαν οι πολιτικές του Αμερικανού πολιτικού.
Ο Κίσινγκερ ήταν ενθουσιώδης υποστηρικτής και χορηγός και του “βρόμικου πολέμου” της δικτατορίας Βιντέλα στην Αργεντινή, που είχε, όπως εκτιμάται, πάνω από 30.000 θύματα. Επίσης, η πολιτική του Κίσινγκερ στην κεντρική Αφρική πρακτικά προκάλεσε σειρά εμφυλίων πολέμων, με τον πιο διαβόητο να είναι αυτός στην Αγκόλα.
Φυσικά έπαιξε ρόλο και μάλιστα σημαντικό στο Μεσανατολικό, όντας φανατικός υποστηρικτής του Ισραήλ και υπέρμαχος της πιο σκληρής γραμμής κατά των Παλαιστινίων.
Είναι πολύ μικρός ο χώρος που έχουμε εδώ, ακόμη και για μια απλή αναφορά του συνόλου των εγκλημάτων του Κίσινγκερ. Τα οκτώ χρόνια του ως επικεφαλής της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ ήταν η χειρότερη περίοδος, με τις ΗΠΑ να αναμειγνύονται παντού, να στηρίζουν τους πιο στυγνούς δικτάτορες και τα πιο απάνθρωπα καθεστώτα και να δημιουργούν εχθρούς σε όλη την υφήλιο με ρυθμό... πολυβόλου.
Εγκληματίας πολέμου
Για τον φριχτό ρόλο στην Καμπότζη - αφού αυτός ήταν που διέταξε τους βομβαρδισμούς - ο Κίσινγκερ έχει ανακηρυχθεί από άπειρους διεθνείς οργανισμούς “εγκληματίας πολέμου”, αλλά αφού φυσικά ουδέποτε προσήχθη σε δικαστήριο για να τον κρίνει, τα εγκλήματά του παρέμειναν ατιμώρητα. Ίσα-ίσα, ήταν μέχρι και τις τελευταίες μέρες του παρών στα κέντρα που λαμβάνονται οι αποφάσεις που διαμορφώνουν το παρόν και το μέλλον της ανθρωπότητας και πάντα... αιμοσταγής, όπως στα νιάτα του. Λ.χ. ήταν θερμός υποστηρικτής όχι μόνο της αμέριστης βοήθειας προς την Ουκρανία, αλλά και της άμεσης ένταξής της στο ΝΑΤΟ.
Κατά τα λοιπά, συμμετείχε σε όλα τα παγκόσμια ανεπίσημα και επίσημα φόρα των ισχυρών, ήταν εκείνος που “άνοιξε τον δρόμο” των ΗΠΑ για να τα βρουν στη δεκαετία του 1970 με την Κίνα (υπονομεύοντας ταυτόχρονα τους δεσμούς Κίνας-ΕΣΣΔ).
Σε ένα κρεσέντο ειρωνείας, ο Νίξον παρέλαβε το... Νόμπελ Ειρήνης! Το χειρότερο “γεράκι του πολέμου” πήρε Νόμπελ Ειρήνης. Για την ιστορία, να πούμε ότι το Νόμπελ ήταν η “επιβράβευση” της συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός μεταξύ Βιετναμέζων και ΗΠΑ. Πάντως, οι Βιετναμέζοι αρνήθηκαν να το παραλάβουν και η βράβευση του Νίξον είναι η πιο γελοία στην ιστορία του θεσμού των Νόμπελ.
Δε θα αναζητήσω δυο καλές λέξεις να γράψω για τον θάνατό του, θα ήταν υποκριτικό...
Γ.Ψ.
