Kαι εγένετο... Στέφανος Κασσελάκης! Το “golden boy” της Πρεσβείας πλέον είναι πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Και φέρνει μαζί του έναν αέρα αμερικάνικης ανανέωσης, που θα διαλύσει και τις τελευταίες “αριστερές αράχνες” στις γωνιές της Κουμουνδούρου και θα εγκαινιάσει, media θελόντων, τη νέα εποχή του δικομματισμού στην Ελλάδα. Μιας και χώρος για πολυσχιδείς και εμβριθείς αναλύσεις δεν υπάρχει, θα τα πούμε από εδώ “στα γρήγορα” και συνοπτικά, ξεκινώντας από μια (πολύ σύντομη) επισκόπηση του πώς φτάσαμε ως εδώ και προχωρώντας σε εκτιμήσεις και προβλέψεις, πού πάμε τώρα.
Πώς φτάσαμε ως εδώ
Η νίκη του ευειδούς νέου από το Αμέρικα στηρίχτηκε σε μια θυελλώδη επικοινωνιακή καμπάνια, που πήρε παραμάζωμα τα κοινωνικά δίκτυα και με την αγαστή συνεργασία των συστημικών μίντια, που προ Κασσελάκη άκουγαν ΣΥΡΙΖΑ και... έκλειναν τις πόρτες. Τώρα τις άνοιξαν διάπλατα και διέβη ο Στέφανος, φέρνοντας μαζί του και τα δώρα με τα οποία τον προικίσανε εκείνοι που τον έβγαλαν στην πολιτική σκηνή.
Τις προηγούμενες ημέρες από αυτές τις στήλες της “Ν.Κ.” γράψαμε αναλυτικά τα “τι και πώς” της μετεωρικής ανόδου Κασσελάκη. Δεν έχει νόημα να τα ξαναγράψουμε, αφού πιο πολύ ενδιαφέρον έχει να δούμε... τι γίνεται από εδώ και πέρα.
Ας πούμε απλώς ότι η νίκη Κασσελάκη υπογράμμισε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ότι σε αυτήν την εποχή της “νέας κανονικότητας”, τα media καθορίζουν τόσο την ατζέντα, όσο και τα πρόσωπα. Τα media έπαιξαν Κασσελάκη, τον άγνωστο πουθενά, που ουδείς γνώριζε και ουδείς είχε ακουστά καν και υπερίσχυσε ιστορικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ με πολυετή παρουσία στα πράγματα. Το τι ακριβώς σημαίνει αυτό και πώς θα “μεταφραστεί” πολιτικά, θα το δούμε στη συνέχεια.
Ο ΣΥΡΙΖΑ τελείωσε... ή μήπως όχι;
Κάποια στελέχη που προέρχονται από τον κανονικό ΣΥΡΙΖΑ, τον αριστερό, που ήταν η εξέλιξη σε μια σειρά κομμάτων και σχηματισμών της ανανεωτικής Αριστεράς, που ξεκίνησε από το ΚΚΕ εσωτερικού, εξέφρασαν ήδη την πικρία τους για το αποτέλεσμα. Πιο “ηχηροί” απ’ όλους ο Τσακαλώτος, ο Σταθάκης και ο Κούλογλου. Και οι τρεις δεν ήταν ιδιαίτερα... ενθουσιώδεις φαν της “σοσιαλδημοκρατικής στροφής” του ΣΥΡΙΖΑ μετά το 2015, αλλά... τη στήριξαν. Και οι τρεις τώρα, μαζί με πολλά ακόμη στελέχη, δεν έχουν να πουν και τα... καλύτερα για την εκλογή Κασσελάκη.
Η Έφη Αχτσιόγλου επέδειξε... ανωτερότητα και πρόκρινε την ενότητα, έδωσε συγχαρητήρια στον Κασσελάκη και δήλωσε περίπου “προχωράμε”.
Το θέμα είναι πώς προχωρά ο ΣΥΡΙΖΑ. Τα σενάρια περί διάσπασης δεν είναι επιστημονική φαντασία, αλλά δεν είναι και... βεβαιότητα. Άλλωστε, ο ΣΥΡΙΖΑ πολυδιασπάστηκε ήδη επί αρχηγίας Τσίπρα και οι συνέπειες ήταν αμελητέες: Τα στελέχη που έφυγαν “χάθηκαν” από το προσκήνιο και δεν κατόρθωσαν να παίξουν πολιτικό ρόλο. Ακόμη και η δημοφιλής και cult Ζωή Κωνσταντοπούλου μόλις φέτος ανέκαμψε και κατόρθωσε να εκλεγεί στη Βουλή με το δικό της κόμμα. Ο Στέφανος Κασσελάκης είναι “εικόνα και επικοινωνία”, αλλά υπάρχουν οι “βαρόνοι” του. Και ήδη έχουμε δει μερικούς εξ αυτών, όπως τον Αποστολάκη, τον Παππά, τον Πολάκη και άλλους. Αλλά οι τρεις αυτοί ξεχωρίζουν, διότι έχουν περάσματα και έχουν παίξει ρόλο και πρωτύτερα. Ο Παππάς “επισημοποιεί” και τη στήριξη Τσίπρα, αφού θεωρείται από τα άτομα του “σκληρού πυρήνα” του πρώην πρωθυπουργού.
Βεβαίως ο ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη δε θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που γνωρίζουμε. Όπως και ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αυτός του 2012.
Η μεταπολιτική εξέλιξη της “ριζοσπαστικής Αριστεράς”
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εν πολλοίς απωλέσει τον αριστερό του χαρακτήρα από τότε που ψήφισε μνημόνια. Όσοι κλαίνε σήμερα με μαύρο δάκρυ που «έρχονται οι Κασσελάκηδες και μας αλώνουν το κόμμα», ξεχνάνε ότι η διαδικασία μπήκε μπροστά από τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος την προχώρησε μέχρι του σημείου που δεν μπορούσε να την πάει παραπέρα, γιατί... ήταν αυτός που ήταν. Η εκλογική αποτυχία έβαλε και τη “βούλα” στην αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ να παγιωθεί ως δεύτερος πόλος και η δεξιά στροφή του εκλογικού σώματος ήταν... σαρωτική. Οπότε, για να αρχίσουν τα media να παίζουν ΣΥΡΙΖΑ (και ο δρόμος για την εξουσία περνά μέσα από τα media), χρειαζόταν ακόμη μεγαλύτερη... μετάλλαξη.
Η εξουσία ως αυτοσκοπός
Τόσο τα στελέχη που συντάχθηκαν με τον Κασσελάκη, όσο και όσοι πήγαν στις κάλπες και τον ψήφισαν αναγνωρίζουν κάτι που έχουμε επισημάνει από τις στήλες της “Ν.Κ.” ήδη μία εβδομάδα μετά την ξαφνική εμφάνισή του: ο λαμπερός, επικοινωνιακός, πολιτικά ανώδυνος, Στέφανος Κασσελάκης είναι η καλύτερη πιθανότητα για “ολική επαναφορά σε τροχιά εξουσίας” του κόμματος που σήμερα ονομάζεται ΣΥΡΙΖΑ (και αύριο πιθανότατα κάτι άλλο, αφού κατά τη ρήση του νέου “μπος”, «θα τα αλλάξουμε όλα»). Είναι «ο καταλληλότερος για να νικήσει τον Μητσοτάκη». Και θα εξηγήσουμε και το γιατί.
Το ότι ένας πολιτικά ανύπαρκτος τύπος, που έχει μηδενική σχέση με την Αριστερά, θεωρείται ο «καταλληλότερος», λέει πολλά. Και για την πολιτική όπως έχει εξελιχθεί σήμερα και για τα “θέλω” των στελεχών ενός κόμματος, που αν μη τι άλλο δεν είχε δείξει ότι η εξουσία είναι αυτοσκοπός για το δυναμικό του.
Μπορεί να νικήσει τον Μητσοτάκη;
Ο Στέφανος Κασσελάκης - και αυτό το ’χω γράψει αρκετές φορές - προέρχεται από την ίδια “πολιτική μήτρα” που γέννησε και τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ναι, φαινομενικά δεν έχουν καμία σχέση, γόνος πολιτικού τζακιού ο ένας, άσχετος με την πολιτική ο άλλος. Αλλά στην πραγματικότητα... είναι ίδιοι! Η επικράτηση του Κυριάκου Μητσοτάκη στις εσωκομματικές της Ν.Δ. ήταν μια μεγάλη έκπληξη και επιτεύχθηκε λόγω της στήριξης των ίδιων κύκλων (της επιχειρηματικής διαπλοκής δηλαδή), που στήριξαν τώρα και τον Κασσελάκη. Τα ίδια μεγάλα συμφέροντα που δεν ένιωθαν καλά με τον “λαϊκοδεξιό” χαρακτήρα της Ν.Δ. και ήθελαν να τη μετατρέψουν, με όχημα τον Μητσοτάκη, σε ένα μοντέρνο, μεταπολιτικό κόμμα, είναι εκείνα που δεν ένιωθαν καλά με την “αριστερή” (έστω και ως φερετζέ) ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ. Καθώς το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη δεν τραβά με τίποτε και τίποτε άλλο δε φαίνεται στον ορίζοντα ως διάδοχος κατάσταση στην κεντροαριστερά, αποφάσισαν να μεταλλάξουν τον ΣΥΡΙΖΑ και να τον καταστήσουν έναν αξιόπιστο (για τα συμφέροντά τους) δεύτερο πόλο του ελληνικού δικομματισμού.
Μένει να δούμε πώς θα εξελιχθεί το σχέδιό τους. Μέχρι τώρα πάντως πάει... τρένο!
Γ.Ψ.
