Από “φάουλ” σε “φάουλ” το πάει η Έφη Αχτσιόγλου. Εντάξει, καταλαβαίνουμε ότι από εκεί που ήταν το άνευ αντιπάλου φαβορί, έγινε εν μία νυκτί το αουτσάιντερ και από εκεί που θα κέρδιζε στον πρώτο γύρο άνετα, πάει δεύτερο γύρο με ελάχιστες πιθανότητες νίκης. Αλλά... ψυχραιμία! Δε δικαιολογούνται κινήσεις πανικού, όπως κάποιες ατυχέστατες δηλώσεις (και δεν αναφέρομαι στην κυριακάτικη δήλωση, προσωπικά δε βρήκα κάτι μεμπτό, απλώς κάποιοι εντός του ΣΥΡΙΖΑ την ερμήνευσαν κατά το δοκούν και για να δικαιολογήσουν την κωλοτούμπα τους και... μετά την πήραν τα media αυτήν την εξήγηση και την έκαναν... μέγα θέμα). Κυρίως μιλάω για τη δήλωση περί «υποτίμησης γιατί είναι γυναίκα». Γιατί; Διότι ο Κασσελάκης την προσφώνησε με το μικρό της!
Ε, όχι!
Προσφώνηση με το μικρό στην κουλτούρα των ΗΠΑ (καίτοι αμερικανοτραφής ο “golden boy” του ΣΥΡΙΖΑ) είναι... δεδομένο. Σε λίγες εταιρείες, ας πούμε, οι εργαζόμενοι απευθύνονται στα ανώτερα στελέχη με το επίθετό τους. Το “κύριε Ταδόπουλε”, που είναι κανόνας και καθεστώς στην Ελλάδα και στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης, στις ΗΠΑ είναι η εξαίρεση. Οι κατώτεροι ενθαρρύνονται να απευθύνονται στους ανώτερους με το μικρό τους. Και σε περίπτωση πολιτικής αντιπαράθεσης, το να απευθυνθείς στον αντίπαλό σου με το επίθετό του δείχνει απαξία ή έστω εχθρότητα. Οπότε το «Έφη» μπορεί κάλλιστα να έχει ειπωθεί σε αυτό το πλαίσιο.
Από εκεί και πέρα, το να κατηγορείς τον συνυποψήφιό σου για σεξισμό, ιδιαίτερα μάλιστα όταν είναι ανοιχτά δηλωμένος γκέι, είναι κίνηση πανικού, απελπισίας. ΔΕ φτιάχνει αρχηγικό προφίλ. Όπως δε φτιάχνει και η άλλη δήλωση, όπου περίπου παραδέχεται την ήττα της και ότι πάει στον δεύτερο γύρο από μειονεκτική θέση.
Εξήγηση;
Δεν μπορώ να εξηγήσω πώς μια γυναίκα “ψημένη” στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας κάνει τέτοια σοβαρά λάθη. Ίσως κάποιοι τη συμβουλεύουν λάθος - αν σκεφτεί κανείς ότι βασικός της σύμβουλος είναι ο λάβρος αντικομμουνιστής Μαραντζίδης, μπορεί να ισχύει και αυτό. Εξάλλου, οι συμβουλές του Μαραντζίδη προς τον Τσίπρα την προεκλογική εκστρατεία ήταν όλες... για τα μπάζα. Δεν ξέρω πόθεν προέκυψε ο Μαραντζίδης ως πολιτικός γκουρού του “προοδευτικού” χώρου, αλλά ο τύπος... δεν το ’χει. Καθόλου όμως. Κι εμένα να βάζανε στη θέση του, θα τα κατάφερνα 10 φορές καλύτερα.
Άλλος για τη βάρκα μας...
Ένας-ένας ή μάλλον... δέκα-δέκα εγκαταλείπουν τις διάφορες πλατφόρμες και στηρίξεις οι συριζαίοι (κυρίως οι όψιμοι, αλλά και αρκετοί από τις παλιοσειρές) και συντάσσονται με τον Κασσελάκη. Προφανέστατα διότι η ενθουσιώδης υποδοχή των media στον Κασσελάκη, που σημαίνει ότι οι ιδιοκτήτες των media τον βλέπουν θετικά (τα γράφαμε και χθες, δεν υπάρχει λόγος να επαναλαμβανόμαστε), τους πείθει ότι με αυτόν αρχηγό, ο ΣΥΡΙΖΑ θα παίξει επί ίσοις όροις ή έστω... με ευνοϊκότερες προϋποθέσεις, το παιχνίδι της επικοινωνιακής αντιπαράθεσης με τη Ν.Δ. Έχοντας να αντιμετωπίσουν τα τελευταία 12 χρόνια την ξεκάθαρα εχθρική στάση των ελληνικών media, οι συριζαίοι βλέπουν ότι ο Κασσελάκης μπορεί να είναι το “διαβατήριό” τους προς τις τηλεοράσεις, τα sites, τα ραδιόφωνα και τις εφημερίδες, που μέχρι τώρα συστηματικά πολεμούσαν το κόμμα. Και από τα media είναι... δύο δάχτυλα δρόμος μέχρι την εξουσία.
Ναι, έτσι σκέφτεται σήμερα ο μέσος φίλος και οπαδός του ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτό, άλλωστε, και οι του ΚΚΕ τους λένε ρεφορμιστές και οπορτουνιστές.
Και για να πω του στραβού το δίκιο, αν θεωρήσουμε ότι η εξουσία είναι αυτοσκοπός για τον ΣΥΡΙΖΑ, ναι, ο Κασσελάκης μοιάζει ο ασφαλέστερος δρόμος προς την κατάκτησή της. Για όλους τους λόγους που αναφέραμε, σήμερα και κυρίως τις προηγούμενες ημέρες, σε σημειώματά μας από τις στήλες της “Ν.Κ.”.
Πάει η Αριστερά, πάει...
Βεβαίως το τίμημα θα είναι η απώλεια ακόμη και του αριστερού φύλλου συκής που είχε απομείνει στον κάποτε “τίμιο ΣΥΡΙΖΑ της Ριζοσπαστικής Αριστεράς”. Αλλά μπροστά στην εξουσία, ας πάει και το παλιάμπελο. Θα... πολεμήσουν το σύστημα από τα μέσα (αν ήταν η στήλη αμερικανικό sitcom, τώρα θα έμπαιναν γέλια-κονσέρβα, τρανταχτά μάλιστα).
Γελοιότητες και... ζήλια
Έχουν πλάκα πάντως οι φίλοι και οπαδοί της Ν.Δ. Όχι τα στελέχη και οι φίλοι της οι υψηλά ιστάμενοι, αυτοί ξέρουν και... γελάνε σαρδόνια. Αλλά οι απλοί νεοδημοκράτες, που βλέπουν ότι ο Κασσελάκης όντως ΕΙΝΑΙ αυτά που προσπαθούν οι επικοινωνιολόγοι του Μητσοτάκη να τους πείσουν ότι είναι ο πρωθυπουργός. Νέος, ωραίος, έξυπνος, ευφραδής (πολιτικά όχι, τσούρλους πετά, αλλά στο να παπαγαλίζει συνθηματάκια είναι ταμάμ!), λαμπερός, αγαπημένος των “αγορών” και της Πρεσβείας, ένας Μητσοτάκης 2.0, επαυξημένη και βελτιωμένη έκδοση. Και ήδη μπορώ να δω τα διλήμματα που θα νιώσουν οι νοικοκυρές και οι νοικοκύρηδες της Ν.Δ. στην επόμενη βουλευτική κάλπη. Διότι ο Κασσελάκης είναι το όνειρο κάθε “λάιτ” δεξιού για αρχηγός του κόμματός του! Με τι καρδιά θα ψηφίσουν Μητσοτάκη;
Και... πολιτικά
Σκόπευα να κάνω μια γενικότερη ανάλυση, εκτενή και απ' όλα, γι’ αυτό το θέμα, ωστόσο ας κάνω μια πρώτη αναφορά και θα ’χουμε να γράφουμε όταν όντως εκλεγεί ο Κασσελάκης αρχηγός και αρχίσει να... στρέφει το τιμόνι.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, το ’χουμε πει αυτό και τις προηγούμενες μέρες, με αρχηγό Κασσελάκη γίνεται μια πιο woke Νέα Δημοκρατία. Όπως Αμερική, όπου τα δύο κόμματα που κυριαρχούν στο πολιτικό σκηνικό εδώ και... πάνω από έναν αιώνα (σταθερότητα, όχι αηδίες) δεν έχουν καμία διαφορά στο πεδίο της οικονομικής πολιτικής και η αντιπαράθεσή τους εξαντλείται σε δευτερεύοντα ζητήματα, όπως οι εκτρώσεις, τα όπλα, τα δικαιώματα των LGBTQ+ και άλλα τέτοια θέματα, που έχουν σημασία φυσικά, αλλά... δεν καθορίζουν τη βάση της κοινωνίας.
Αυτό σημαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα μετακινηθεί ξεκάθαρα στο κέντρο του πολιτικού φάσματος, κάτι που με τη σειρά του σημαίνει ότι και η Ν.Δ. θα πρέπει αναλογικά να μετακινηθεί δεξιότερα. Εκτός κι αν παίξει την αντιπαράθεση για το κέντρο μέχρι τέλους, αλλά φοβάμαι ότι στους κεντρώους ψηφοφόρους ο Κασσελάκης θα είναι πολύ πιο ελκυστικός από τον Μητσοτάκη. Όπως ο Μητσοτάκης ήταν πιο ελκυστικός για τους ίδιους ψηφοφόρους από τον Τσίπρα.
Δεξιά στροφή της Ν.Δ. σημαίνει ότι θα περιορίσει τον ζωτικό χώρο των διάφορων ακροδεξιών/ ψεκασμένων/ θρησκόληπτων/ φασιστικών κομμάτων που γνώρισαν... ημέρες δόξας στις εκλογές του Ιουνίου και εισήλθαν πανηγυρικά στη Βουλή.
Αλλά είπαμε, θα τα πούμε πιο αναλυτικά γι’ αυτό στις επόμενες ημέρες.
Γ.Ψ.
