Λέγεται “καπιταλισμός της καταστροφής”... Διότι “χτίζεται” μετά από μια μεγάλη καταστροφή... Έρχεται το κράτος και λέει “δεν μπορώ να σηκώσω το βάρος. Θα αναλάβουν ιδιώτες”... Οι άνθρωποι είναι σοκαρισμένοι... Αποδέχονται τα πάντα... Μήπως υπάρχει σήμερα κανείς που να διαμαρτυρηθεί για την υποχρεωτικότητα της ιδιωτικής ασφάλισης των κατοικιών;... Και προφανώς θα έχουμε και άλλες ιδιωτικοποιήσεις...
Σοκ και δέος
Τραγωδίες στη Θεσσαλία... Πληγές που δε θα επουλωθούν εύκολα... Πτώματα μέσα στα νερά και τις λάσπες... Χιλιάδες ζώα νεκρά... Η χρονιά ετούτη δεν έχει προηγούμενο... Η τραγωδία των Τεμπών, η φωτιά στον Έβρο, οι πλημμύρες στην Αθήνα, η Δημόσια Υγεία που καταρρέει... “Σοκ και δέος”...
Θυμάστε τον “Κατρίνα”;
Τυφώνας “Κατρίνα”, Νέα Ορλεάνη (ήταν τον Σεπτέμβριο του 2005). «Επιτέλους ξεμπερδέψαμε με το ζήτημα της κοινωνικής στέγης στη Νέα Ορλεάνη. Εμείς δεν μπορούσαμε να το κάνουμε, αλλά το έκανε ο Θεός», αναφώνησε ο Ρεπουμπλικάνος βουλευτής Ρίτσαρντ Μπέικερ, την ημέρα που οι πολίτες της Νέας Ορλεάνης, έχοντας χάσει το βιος τους εξαιτίας του τρομερού τυφώνα, είχαν στοιβαχτεί σε καταυλισμούς, θρηνώντας τους άταφους νεκρούς τους.
Ο μεγαλοεργολάβος της περιοχής, Τζότζεφ Καζινάρο, σε μια έκρηξη χαράς για τη βιβλική καταστροφή που έβλεπε γύρω του, είπε: «Πιστεύω ότι τώρα μπορούμε να αρχίσουμε από την αρχή. Αυτή η λευκή σελίδα μάς εξασφαλίζει μεγάλες, πολύ μεγάλες ευκαιρίες». Απόσπασμα από το βιβλίο της Ναόμι Κλάιν “Το Δόγμα του ΣΟΚ”.
Τα περισσότερα σχολεία της Νέας Ορλεάνης ήταν συντρίμμια. Τρεις μήνες μετά την κατάρρευση των φραγμάτων που προστάτευαν τη Νέα Ορλεάνη, ο Μίλτον Φρίντμαν, στα 93 του και με κλονισμένη υγεία, βρίσκει τη δύναμη και αρθρογραφεί στη “Wall Street Journal”. Μεταξύ άλλων γράφει: «Τα περισσότερα σχολεία της Νέας Ορλεάνης είναι συντρίμμια [...] όπως εξάλλου και τα σπίτια των παιδιών που φοιτούσαν σε αυτά. Τα παιδιά είναι πλέον διασκορπισμένα σε ολόκληρη τη χώρα. Πρόκειται για μια τραγωδία, αλλά είναι επίσης και μια ευκαιρία να μεταρρυθμίσουμε ριζικά το εκπαιδευτικό σύστημα».
Ακολουθεί ντόμινο εξελίξεων...
Η κυβέρνηση του Τζορτζ Μπους, υποστηρίζοντας το σχέδιο Φρίνμαν για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση στην περιοχή, το χρηματοδοτεί με δεκάδες εκατομμύρια δολάρια, προκειμένου τα δημόσια σχολεία της Νέας Ορλεάνης να μετατραπούν σε «επιδοτούμενα σχολεία», δηλαδή ιδιωτικά σχολεία που θα επιχορηγούνταν από το Δημόσιο.
Κάθε οικογένεια παραλαμβάνει κουπόνια, με τα οποία τα παιδιά της θα μπορούσαν να πηγαίνουν στα επιδοτούμενα σχολεία.
Τα χρήματα για τα επιδοτούμενα σχολεία η κυβέρνηση των ΗΠΑ τα αντλεί από το “ταμείο” με τα δισεκατομμύρια δολάρια της χρηματικής βοήθειας προς τους πληγέντες.
Μέσα σε δεκαεννέα μήνες, από τα 123 δημόσια σχολεία απομένουν 4. Όλα τα μέλη του συνδικάτου των δασκάλων, ενός από τα ισχυρότερα συνδικάτα της χώρας, απολύονται.
Τετρακόσιοι εβδομήντα συνδικαλιστές-δάσκαλοι μένουν άνεργοι και όσοι μένουν βλέπουν τη συλλογική σύμβαση του κλάδου τους να μετατρέπεται σε κουρελόχαρτο...
Χ.Π.
