Εξίσου ενδιαφέρον είναι και το γεγονός πως για όσους δεν θέλουν ή δεν αντέχουν τις περίπου 4 με 5 ώρες του πηγαινέλα από το μονοπάτι, υπάρχει η δυνατότητα προσέγγισης με αυτοκίνητο, μοτοσικλέτα ή ποδήλατο από τη Γέργερη, αρχικά σε ασφαλτοστρωμένη και οδηγικά πολύ ενδιαφέρουσα διαδρομή, η οποία όμως από το Διπλόρη και μετά γίνεται χωμάτινη και απαιτεί ανάλογο όχημα. Επίσης υπάρχει και η εναλλακτική λύση προσέγγισης στο φαράγγι με τον δρόμο κάτω από τον Σκίνακα, οποίος μέσω ενός δύσκολου αγροτικού δρόμου καταλήγει στο Διπλόρη.
Το φαράγγι Γάφαρη βρίσκεται μέσα στο δάσος του Ρούβα, ένα από τα πιο σημαντικά οικοσυστήματα του νησιού, και περικλείεται από τις κορφές Αμπελάκια, Σαμάρι, Χαλασοκεφάλα, Κουδούνι, Γυριστή και Σκίνακα, από του οποίου τη νότια πλαγιά μπορείτε να θαυμάσετε τη θέα και το μέγεθος του δάσους. Σημειώστε πως το φαράγγι μπορεί να προσεγγιστεί περιπατητικά από πολλές πλευρές, με εκείνη που προτιμά η συντριπτική πλειοψηφία από όσους το επιχειρούν να είναι από τον Ζαρό, είτε από τη λίμνη του Βότομου είτε από το μοναστήρι του Αγίου Νικολάου, 5,6 χιλιόμετρα μέχρι τον Άγιο Ιωάννη στο δάσος του Ρούβα η απόσταση της πρώτης και 4,2 χιλιόμετρα η δεύτερη κι αν με ρωτήσετε ποια από τις δύο προτιμώ θα σας έλεγα την πρώτη κι ας είναι μεγαλύτερη.
Με το δελτίο καιρού να κάνει λόγο για θερμοκρασίες καύσωνα τη Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος, το φαράγγι Γάφαρη αποδείχτηκε μια εξαιρετικά σοφή επιλογή καθώς με μια μικρή εξαίρεση στο τέλος, η υπόλοιπη διαδρομή έγινε σε δροσερές και καθαρά ανοιξιάτικες συνθήκες βοηθούντος και ενός αναζωογονητικού ρεύματος αέρα που τις περισσότερες φορές φυσά μέσα στο φαράγγι.
Το μονοπάτι καλοσχηματισμένο και σε σχετικά καλή κατάσταση, όμως οι κουπαστές και γενικά οι παρεμβάσεις που έχουν να κάνουν με την ευκολία και την ασφάλεια των περιπατητών έχουν αφεθεί στη μοίρα τους και στη φθορά του χρόνου, και που μπορεί να μην αποτελούν ευθεία απειλή, όμως καλό θα ήταν κάποια στιγμή οι αρμόδιοι να σκύψουν στο πρόβλημα και να επιδιορθωθούν οι ατέλειες. Το ίδιο ισχύει και για τους χώρους γύρω απ’ το μοναστήρι και τη σηματοδότηση που σίγουρα θα μπορούσε να είναι καλύτερη.
Αμέτρητες και απαραίτητες οι διασχίσεις του ρυακιού που κατεβαίνει από το δάσος του Ρούβα, με το νερό αυτή την εποχή να είναι ελάχιστο και μόνο ψηλά, σίγουρα οι συνθήκες τον χειμώνα και στις αρχές της άνοιξης είναι διαφορετικές καθώς τότε οι μικροί καταρράκτες και οι αμέτρητες μικρές κολύμπες συνθέτουν ένα ειδυλλιακό σκηνικό.
Από τους μόνιμους κάτοικους της περιοχής να αναφέρω τις πανταχού παρούσες σε όλο το νησί κατσίκες και πρόβατα, το ένα όλο κι όλο φίδι το οποίο στη θέα μας έτρεξε πανικόβλητο να κρυφτεί στους θάμνους, αρκετά τα πετούμενα με τα περισσότερα απ’ αυτά να είναι μελωδικά και αεικίνητα, ενώ από τους προσωρινούς, εντυπωσιακός ήταν ο αριθμός των αναψοκοκκινισμένων αλλοδαπών που συναντήσαμε να τραβούν την ανηφόρα από τον Άγιο Νικόλαο προς τα πάνω, μάλιστα δυο αυτούς όντας αργοπορημένοι μια και είχαν την φαεινή ιδέα να ξεκινήσουν ντάλα μεσημέρι, έκαναν αναστροφή σχεδόν με την είσοδο τους στο μονοπάτι προφανώς μη αντέχοντας τη ζέστη.
Μια ενδιαφέρουσα και σχετικά εύκολη διαδρομή, το φαράγγι Γάφαρη ενδείκνυνται για μια απόδραση από την καθημερινότητα με μπόλικο καθαρό αέρα, ήσυχο περιβάλλον και το πλεονέκτημα του συνδυασμού περπάτημα-όχημα, ανάβαση οι μεν, κατάβαση οι δε και κοινό παρονομαστή το δάσος του Ρούβα με τις ευκολίες ενός πικνικ για αναπλήρωση δυνάμεων. Τέλος για το τελευταίο, υπάρχουν οι ταβέρνες στη λίμνη του Βότομου καθώς και η θρυλική “Βεγγέρα” της Βιβής στο Ζαρό.
