Η Diane Keaton, μία από τις πιο εμβληματικές μορφές του Χόλιγουντ, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 79 ετών στην Καλιφόρνια, όπως επιβεβαίωσε το περιοδικό PEOPLE. Οι λεπτομέρειες για τα αίτια του θανάτου της δεν έχουν δοθεί στη δημοσιότητα, ενώ η οικογένειά της ζήτησε σεβασμό στην ιδιωτικότητά της.
Από τη σκηνή του Μπρόντγουεϊ στα Όσκαρ
Γεννημένη το 1946 στο Λος Άντζελες ως Diane Hall, η Keaton μεγάλωσε ως το μεγαλύτερο από τέσσερα παιδιά μιας οικογένειας με πατέρα πολιτικό μηχανικό και μητέρα νοικοκυρά με καλλιτεχνικές ανησυχίες. Η ίδια είχε πει το 2004 ότι πίστευε πως «στην καρδιά της, η μητέρα μου ήθελε να γίνει κάποια μορφή καλλιτέχνιδας».
Η μελλοντική σταρ συμμετείχε σε θεατρικές παραστάσεις ήδη από το λύκειο. Μετά την αποφοίτησή της το 1964, ξεκίνησε σπουδές δραματικής, τις οποίες όμως εγκατέλειψε σύντομα για να κυνηγήσει την τύχη της στο Νέο Υόρκη. Εκεί υιοθέτησε το επώνυμο της μητέρας της, Keaton, καθώς το πραγματικό της όνομα ήταν ήδη κατοχυρωμένο στο σωματείο των ηθοποιών.
Το 1968 συμμετείχε στο μιούζικαλ Hair στο Μπρόντγουεϊ, ενώ την επόμενη χρονιά απέσπασε υποψηφιότητα για Tony Award για την ερμηνεία της στο Play It Again, Sam του Woody Allen, με τον οποίο ξεκίνησε και μια μακρόχρονη επαγγελματική –και προσωπική– σχέση.
Η «Kay Adams» που την καθιέρωσε
Το 1970 έκανε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο στο Lovers and Other Strangers, όμως η μεγάλη της στιγμή ήρθε δύο χρόνια αργότερα, όταν ο Francis Ford Coppola την επέλεξε για τον ρόλο της Kay Adams στη θρυλική ταινία The Godfather. Παρά το γεγονός ότι δεν είχε διαβάσει το βιβλίο του Mario Puzo πριν από την οντισιόν, ο ρόλος της στο πλευρό του Al Pacino την καθιέρωσε στο διεθνές κοινό.
Η επιτυχία συνεχίστηκε με τα δύο σίκουελ του φιλμ, το 1974 και το 1990, που τιμήθηκαν και τα δύο με Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας. Παράλληλα, συνεργάστηκε εκ νέου με τον Woody Allen σε ταινίες όπως Sleeper (1973), Love and Death (1975) και αργότερα Manhattan (1979).
Η «Annie Hall» και το Όσκαρ
Το 1977 αποτέλεσε ορόσημο στην καριέρα της, όταν υποδύθηκε την αξέχαστη Annie Hall στην ομώνυμη ταινία του Allen. Ο ρόλος αυτός της χάρισε το Όσκαρ Α΄ Γυναικείου Ρόλου, ενώ η χαρακτηριστική ανδρόγυνη ενδυματολογία της επηρέασε τη μόδα μιας ολόκληρης εποχής. Αν και πολλοί θεώρησαν πως το σενάριο βασίστηκε στη σχέση τους, η ίδια είχε δηλώσει στους New York Times: «Δεν είναι αλήθεια, αλλά υπάρχουν στοιχεία αλήθειας μέσα του».
Δεκαετίες επιτυχιών και πολυσχιδής πορεία
Η Keaton συνεργάστηκε ξανά με τον Allen σε ταινίες όπως Interiors (1978) και Manhattan Murder Mystery (1993), ενώ το όνομά της συνδέθηκε με επιτυχίες όπως τα Looking for Mr. Goodbar (1977), Reds (1981), Baby Boom (1987), Father of the Bride (1991 και 1995) και Something’s Gotta Give (2003) — ο τελευταίος της ρόλος που της χάρισε ακόμη μία υποψηφιότητα για Όσκαρ.
Η ίδια είχε δηλώσει το 2020 πως «αγαπούσε βαθιά τις ταινίες Father of the Bride, όσο κι αν κάποιοι τις θεωρούν γλυκερές». Στη δεκαετία του ’90 πρωταγωνίστησε επίσης στην επιτυχία The First Wives Club (1996), πλάι στις Goldie Hawn και Bette Midler.
Στα επόμενα χρόνια, παρέμεινε ενεργή τόσο στον κινηματογράφο όσο και στην τηλεόραση, με συμμετοχές σε ταινίες όπως The Family Stone, Book Club και Poms, καθώς και στη μίνι σειρά του HBO The Young Pope (2016). Παράλληλα, ασχολήθηκε και με τη σκηνοθεσία, υπογράφοντας έργα όπως το ντοκιμαντέρ Heaven (1987) και την ταινία Hanging Up (2000).
Η προσωπική της ζωή
Παρά τις μακροχρόνιες σχέσεις της με τον Woody Allen, τον Al Pacino και τον Warren Beatty, η Keaton δεν παντρεύτηκε ποτέ. «Ήμουν πάντα μια παράξενη περίπτωση», είχε δηλώσει το 2019 στο PEOPLE. «Δεν ήθελα ποτέ να γίνω σύζυγος».
Υιοθέτησε δύο παιδιά – την κόρη Dexter το 1996 και τον γιο Duke το 2001 – και μιλούσε συχνά για το πόσο καθοριστική ήταν η μητρότητα στη ζωή της. «Δεν ήταν μια ακατανίκητη παρόρμηση, αλλά μια σκέψη που ωρίμαζε χρόνια μέσα μου», είχε αναφέρει στο Ladies' Home Journal το 2008.
Η κληρονομιά μιας «αντισυμβατικής σταρ»
Στη διάρκεια της καριέρας της, η Diane Keaton εξελίχθηκε σε μία από τις πιο αναγνωρίσιμες φιγούρες του αμερικανικού κινηματογράφου — με στυλ, ιδιομορφία και ασυμβίβαστο χαρακτήρα που την έκαναν να ξεχωρίζει. Σε συνέντευξή της το 2019, είχε πει με ειλικρίνεια: «Χωρίς την υποκριτική, θα ήμουν ένας άνθρωπος εκτός τόπου».
Η ηθοποιός, σκηνοθέτρια και fashion icon αφήνει πίσω της μια πορεία μισού αιώνα, γεμάτη από ρόλους που σημάδεψαν το Χόλιγουντ και εκατομμύρια θεατές.
