«Μου είναι πολύ δύσκολο να μιλάω για το παιδί μου. αυτές οι μέρες που συμπληρώνονται 10 χρόνισα από τον θάνατό του, είναι αφόρητές για μένα και για όλους μας. Ο Βαγγέλης «έφυγε» με τον τρόπο που «έφυγε», και 10 χρόνια μετά δεν ξέρω τι έχουμε καταφέρει ως κοινωνία. Δεν ξέρω τι γίνεται με την βία», είπε αρχικά η Μαρία Γιακουμάκη, μητέρα του δολοφονηθέντα Βαγγέλη Γιακουμάκη, μιλώντας στην εκπομπή Buongiorno.
«Σίγουρα κάτι δεν πάει καλά, σίγουρα κάτι κάνουμε λάθος. Για ακόμη μία φορά θέλω να ευχαριστήσω όλους σας και όλους όσοι δεν ξέχασαν το παιδί μου. όλους όσοι αγάπησαν τον Βαγγέλη και πόνεσαν για εκείνον σαν να ήταν δικό τους παιδί. Όλους εκείνους που άναψαν ένα κερί στην μνήμη του», συμπλήρωσε.
Πέρασαν 10 χρόνια από τον θάνατο του Βαγγέλη
Η 6η Φεβρουαρίου έχει χαραχθεί ως μία “μαύρη” επέτειος στα βιβλία της ελληνικής ιστορίας, είναι η μέρα που ο Βαγγέλης Γιακουμάκης εξαφανίστηκε ξαφνικά από τις φοιτητικές εστίες της Γαλακτοκομικής Σχολής Ιωαννίνων. Από εκείνη τη στιγμή άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για τον νεαρό φοιτητή, που ένα μήνα μετά βρέθηκε νεκρός, μόλις 800 μέτρα από τη σχολή του.
Δέκα χρόνια κλείνει φέτος αυτή η οδυνηρή υπόθεση, που έδειξε στην ελληνική κοινωνία την αγριότητα και τις τρομακτικές συνέπειες του εκφοβισμού. Παρότι η ζωή του ήταν «μιαν αστραπή», όπως θα έλεγε και ο θρυλικός λογοτέχνης Νίκος Καζαντζάκης, αυτό το παιδί συνεχίζει και ζει μέσα στη μνήμη της κοινωνίας και τη δική μας, γι’ αυτό αποφάσισε η «Νέα Κρήτη» σήμερα να του αφιερώσει δυο λόγια.
Το ξαφνικό αντίο
Για όσους δεν ξέρουν ή για όσους δε θυμούνται, ο Βαγγέλης Γιακουμάκης καταγόταν από το Σελί του Ρεθύμνου, όμως σπούδαζε στα Ιωάννινα ήδη για δύο χρόνια πριν χαθεί ξαφνικά.
Οι πρώτες έρευνες μετά την εύρεση του σώματός του, στις 15 Μαρτίου 2015, αποφάνθηκαν ότι το παιδί αυτοκτόνησε, μετά από τεράστια ψυχολογική πίεση, όμως ήδη από τον Ιούνιο του 2015 η οικογένειά του είχε ασκήσει δίωξη για ανθρωποκτονία από πρόθεση. Ο πατέρας του, Ανδρέας Γιακουμάκης, που είναι πλέον ευρέως γνωστός για τη μάχη που έχει δώσει ώστε να δικαιωθεί η ψυχή του Βαγγέλη, είχε πει σε δήλωσή του το 2023: «Για μένα κατηγορούμενη είναι ολόκληρη η σχολή και όσοι γνώριζαν.
Ακόμα δεν είμαι σε θέση να διαχειριστώ την κατάσταση, προσπαθώ. Ο χρόνος σε μαθαίνει να ζεις με την απώλεια, δε γιατρεύει. Όταν σκέφτομαι τον Βαγγέλη, το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι η ημερομηνία 6 Φεβρουαρίου... Είχα τρία παιδιά κι έχω ακόμα τρία παιδιά».
Μέσα από τον αγώνα της οικογένειας, η υπόθεση έμεινε ανοιχτή. Τον Ιούλιο του 2021 και μετά από αλλεπάλληλες δίκες, το δικαστήριο έκρινε ένοχους τους 8 φοιτητές που κατηγορήθηκαν για περιστατικά βίας και περιπτώσεις έντονης σωματικής βλάβης σε βάρος του θύματος. Όμως για την υπόθεση συνεχίζει και εκκρεμεί η δικογραφία που άνοιξαν πριν 10 χρόνια οι γονείς του παιδιού, με το αδίκημα της ανθρωποκτονίας, η οποία φαίνεται να έχει φτάσει σε αδιέξοδο. Η υπόθεση έχει αφήσει πολλά ερωτήματα αναπάντητα, ενώ υπάρχουν καταγγελίες για συγκάλυψη σημαντικών στοιχείων και γενικότερα καθυστερημένη αντίδραση των Αρχών.
Η άγρια πλευρά της νιότης
Μέσα στα μύρια ερωτηματικά, ένα πράγμα είναι σίγουρο και στην εποχή μας εξαιρετικά επίκαιρο: ο “νεανικός” εκφοβισμός δεν είναι νέο φαινόμενο, όμως ταυτόχρονα δε λέει να σταματήσει. Δεν είναι λίγα τα περιστατικά που βγαίνουν στη δημοσιότητα και δείχνουν τα αποτρόπαια πράγματα που κάνουν τα παιδιά στους συνομηλίκους τους, που κανένας δεν τα είχε ικανά να κάνουν. Εδώ ταιριάζει ένα ακόμη απόφθεγμα του Καζαντζάκη: «Θεριό είναι ο άνθρωπος στα νιάτα του, θεριό ανήμερο και τρώει ανθρώπους! Τρώει αρνιά και κότες και γουρουνάκια, μα αν δε φάει άνθρωπο, όχι, δε χορταίνει».
Αυτή η υπόθεση θυμίζει την επίδραση της κακοποίησης, που σε οποιαδήποτε ηλικία, όχι μόνο την παιδική, μπορεί να έχει μοιραίες συνέπειες στη ζωή του ανθρώπου και τη χειρότερη την έζησε ο Βαγγέλης.
Η ιστορία που συγκλόνισε - Δεν ξεχνά ο κόσμος
Ο αδικοχαμένος Βαγγέλης Γιακουμάκης έγινε σύμβολο στη μάχη κατά του εκφοβισμού, πληρώνοντας βέβαια αδρά το “τίμημα” της διαφορετικότητάς του. Ο νεαρός σπουδαστής δεν ταίριαζε στα στερεότυπα του “σκληρού άντρα” και γι’ αυτό τα τοξικά πρότυπα και οι συμφοιτητές του, που τυφλά τα ακολουθούσαν, τον “εξαφάνισαν”, όπως και οτιδήποτε μοναδικό άλλωστε.
Αυτή η μέρα, όσο θλιβερή κι αν είναι, έχει ένα καλό: θυμίζει σε όλους μας να μη στεκόμαστε με σταυρωμένα τα χέρια απέναντι στη βία, ακόμη κι αν γίνεται σε έναν άγνωστο στον δρόμο, που λέει ο λόγος, για να διασφαλίσουμε ότι κάτι τέτοιο δε θα επαναληφθεί. Όπως είπε και ο Καζαντζάκης, «υπάρχει στον κόσμο τούτον ένας μυστικός νόμος - αν δεν υπήρχε, ο κόσμος θα ’ταν από χιλιάδες χρόνια χαμένος-σκληρός κι απαραβίαστος: το κακό πάντα στην αρχή θριαμβεύει και πάντα στο τέλος νικάται». Και η Ελλάδα το έδειξε έμπρακτα.
Να σημειωθεί ότι ο Μίλτος Πασχαλίδης έγραψε ένα ποίημα για τον Βαγγέλη, που έχασε άδικα τη ζωή του, το “Στη χώρα των αθώων”, το οποίο μελοποιήθηκε από τον Γιώργο Νταλάρα το 2021. Πάνω στο θέμα του εκφοβισμού και εμπνευσμένη από την περίπτωση του Γιακουμάκη, ανέβηκε στη Θεσσαλονίκη μία θεατρική παράσταση δύο χρόνια αργότερα.
