Τον αποκαλεί Χριστοφοράκι της και μετά από 67 ολόκληρα χρόνια το βλέμμα της γεμίζει αγάπη. Αν αυτό δεν είναι παραλίγο αιώνιος έρωτας, τότε ποιος είναι;
Ο κ. Χριστόφορος Ζερβαλάκης, ετών 88, και η 86χρονη σύζυγός του Μαρίκα Κενανάκη, από την Καλαμαύκα Ιεράπετρας, ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου έστειλαν ίσως το πιο ανόθευτο και το πιο δυνατό μήνυμα της ημέρας, που αποκαλύπτει πως ο έρωτας όταν πατάει σε στέρεες βάσεις... έρωτας παραμένει και χρόνο δεν υπολογίζει.
Η ιστορία τους δεν είναι μια τυπική ιστορία αγάπης, είναι μια πραγματική ιστορία που, για να κρατάει μέχρι σήμερα, είχε γερά θεμέλια και αστείρευτη θέληση
Άνοιξαν το σπίτι τους και την καρδιά τους και με αφορμή την ημέρα θυμήθηκαν τα παλιά. Το μακρινό 1958 που, παρά τις αντιξοότητες και κάποιες οικογενειακές αντιρρήσεις, ο 21 ετών Χριστόφορος έκλεψε τη 19χρονη αγαπημένη του, έχοντας δει σε εκείνη όχι μόνο το κορίτσι των ονείρων του, αλλά και τη σύντροφο της ζωής του. Και δεν είχε άδικο!
Εξήντα επτά χρόνια μετά καμαρώνουν να λένε ότι είναι ακόμη ερωτευμένοι, χωρίς να κουκουλώνουν τα προβλήματα και τις δυσκολίες που χρειάστηκε να αντιμετωπίσουν μαζί. Αυτό το «μαζί» τους κράτησε ενωμένους, αυτό το «μαζί» που είχε πολλή αγάπη, κατανόηση, αλληλοεκτίμηση και σεβασμό, όπως και υποχωρήσεις… Όλα όσα μια σχέση ζωής απαιτεί, για να μπορέσει να σπάσει το φράγμα του χρόνου.
Ο κ. Χριστόφορος και η κ. Μαρίκα απέκτησαν δύο κόρες, έχουν τέσσερα εγγόνια και ένα δισέγγονο κι αυτή λένε ότι είναι η μεγαλύτερη απόδειξη της μεγάλης αγάπης τους.
Ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου, τα λουλούδια τους βρίσκονται στο μποστάνι που φροντίζουν και τα δώρα τους είναι όπως λένε η όμορφη φαμίλια τους με τα παιδιά, τα εγγόνια και το δισέγγονό τους. Ανάμεσα σε όλα αυτά τα σημαντικά, εξηγούν ότι το πιο μεγάλο δώρο της ζωής ήταν ο ένας για τον άλλον και πως η συνταγή για τον αιώνιο έρωτα, έχει κι αυτή τα μυστικά της συστατικά.
Από την Καλαμαύκα που ο κ. Χριστόφορος διατηρούσε παραδοσιακό εργοστάσιο παραγωγής αναψυκτικών, τα πρώτα χρόνια του γάμου τους, βρέθηκαν στην Αθήνα. Εκείνος έκανε μεταφορές με τα φορτηγά του και εκείνη στον αργαλειό της ύφαινε ρούχα για τη Λυρική Σκηνή.
Η ζωή τους δεν ήταν παραμυθένια… Το δικό τους παραμύθι, όμως, σίγουρα είχε και έχει μια υπέροχη πλοκή.
Σήμερα στο αγαπημένο τους χωριό, την Καλαμαύκα, μαζί καλλιεργούν το μποστάνι τους, φροντίζουν τα οικόσιτα και τις καλλιέργειές τους, μοιράζονται ακόμη με την ίδια ζεστασιά όσα απλόχερα τους έδωσε η ζωή.
Ο Χριστόφορος και η Μαρίκα αποτελούν παράδειγμα. Στέκονται μετά από δεκαετίες ο ένας πλάι στον άλλον κι αν πια τα κουράγια τους, όπως λένε, δεν είναι τα ίδια… εκείνος της λέει πως αν έπρεπε και πάλι θα την έκλεβε! Αλλά και εκείνη του απαντά πως πάλι θα τον ακολουθούσε.
