Από την περιοχή Λιβάδια Ιεράπετρας, ξεκίνησε πριν μια εβδομάδα τη συγκομιδή της πρώιμης κορωνέϊκης βρώσιμης ελιάς μια παρέα ελαιοπαραγωγών, που φροντίζουν και εκμεταλλεύονται 3.000 ελαιόδεντρα στην ευρύτερη περιοχή και στη Χρυσοπηγή της Σητείας.
Τους εντοπίσαμε νότια του οικισμού της Βαϊνιάς, να μαζεύουν βρώσιμες ελιές «χτενίζοντας» προσεκτικά τα ελαιόδεντρα με τα ειδικά πλαστικά χτένια, ώστε να μην τραυματίζουν τις ελιές που την επόμενη ημέρα θα μπουν στην άλμη για να γίνουν «αλατσολιές».
Στο λιόφυτο συναντήσαμε τον Βαλάντη Λασηθιωτάκη και τον Βιτσέντζο Κορνάρο, που εδώ και 12 χρόνια ασχολούνται με μεράκι με τον κρητικό ελαιώνα καλλιεργώντας εκτός από τα δικά τους λιόφυτα και πολλά άλλα που έχουν πάρει συμισακά στην Ιεράπετρα και στην Σητεία.
«Εμείς έχουμε ξεκινήσει τη συγκομιδή πράσινης βρώσιμης κορωνέϊκης ελιάς εδώ και μια εβδομάδα. Μαζεύουμε τις μικρές βρώσιμες ελιές για να μπούνε στην άλμη, να συσκευαστούν από εμάς τους ίδιους και να διατεθούν στην αγορά. Αυτή την περίοδο είναι έτοιμες για συγκομιδή, ειδικά εκείνες που είναι πιο χοντρές σε δέντρα που έχουν μεσοβεντέμα. Προς το παρόν, εδώ που είναι τα λιόφυτα εντός της ζώνης του ΤΟΕΒ Ιεράπετρας και αρδεύονται, οι ελιές αντέχουν την παρατεταμένη ξηρασία. Αν όμως δεν βρέξει τις επόμενες 20 ημέρες θα έχουμε πρόβλημα», μας εξηγεί ο Βιτσέντζος Κορνάρος, που ασχολείται εδώ και 12 χρόνια με την ελαιοκομία, ενώ προέρχεται από τον τραπεζικό κλάδο.
«Εδώ και 12 χρόνια ασχολούμαστε επαγγελματικά με την ελιά και τα παράγωγα της. Έχουμε δικά μας λιόφυτα στην Ιεράπετρα και στη Χρυσοπηγή Σητείας, αλλά και άλλα που έχουμε πάρει συμισακά. Συνολικά φροντίζουμε 3.000 ρίζες ελιές.
Αποφασίσαμε πριν 12 χρόνια να ασχοληθούμε με την ελαιοκομία τότε που ήταν φτηνό το λάδι και δεν βγάζαμε ούτε το κόστος καλλιέργειας. Φτιάχνουμε βρώσιμες ελιές, πάστα ελιάς και τυποποιούμε μόνοι μας το λάδι που παράγουμε, το οποίο προωθούμε με μεγάλη δυσκολία στην εσωτερική αγορά και στο εξωτερικό. Ακολουθούμε δηλαδή το μοντέλο της καθετοποίησης, που θέλει το τελικό προϊόν να φτάνει από τον ίδιο τον παραγωγό, κατευθείαν στο ράφι χωρίς μεσάζοντες», προσθέτει ο Βιτσέντζος Κορνάρος.
Τα προηγούμενα χρόνια που τοι λάδι ήταν φτηνό το εγχείρημα αυτό δεν άφηνε ιδιαίτερα κέρδη, αλλά τα τελευταία χρόνια που ανέβηκε η τιμή του λαδιού η κατάσταση έχει βελτιωθεί αν και η παραγόμενη ποσότητα έχει μειωθεί δραματικά.
«Τώρα αξίζει να ασχοληθεί ο κόσμος ξανά με τις ελιές του. Με τα λιόφυτα που είχε παρατήσει στη μοίρα τους. Κάποιοι σιγά-σιγά επιστρέφουν στα λιόφυτα τους και τα καλλιεργούν, ενώ κάποιοι άλλοι που δεν μπορούν να το κάνουν, τα δίνουν συμισακά σε άλλους νεότερους που έχουν την όρεξη να τα φροντίσουν και να τα διαχειριστούν. Με αυτόν τον τρόπο κερδίζουν και οι δυο πλευρές.
Εμείς μόλις τελειώσουμε με τη συγκομιδή της βρώσιμης ελιάς, θα αρχίσουμε να μαζεύουμε τις επόμενες μέρες τις ελαιοποιήσιμες ελιές, για την παραγωγή του αγουρέλαιου. Τα ελαιουργεία δεν έχουν ανοίξει ακόμη στην Ιεράπετρα. Σκοπεύουν να ανοίξουν στις αρχές Νοεμβρίου και για το λόγο αυτό θα ξεκινήσουμε αρχικά να μαζεύουμε στην Χρυσοπηγή ώστε να αλέθουμε σε ελαιουργεία της Σητείας που θα ανοίξουν αυτή την εβδομάδα, όπως έχουμε πληροφορηθεί από τους Παπαγιαννάδες», πρόσθεσε ο Βιτσέντζος Κορνάρος.
Για το εγχείρημα που επιχειρούν εδώ και 12 χρόνια έχοντας αναλάβει και την εμπορία του τυποποιημένου ελαιολάδου, πολλοί νομίζουν ότι είναι κάτι πολύ εύκολο.
«Δεν είναι καθόλου εύκολο, να καλλιεργείς ελιές, να παράγεις λάδι, να το τυποποιείς και να το εμπορεύεσαι στην Ελλάδα και στο εξωτερικό μόνος σου χωρίς μεσάζοντες. Οι αγορές είναι πολύ δύσκολες γιατί έχει αυξηθεί πολύ ο ανταγωνισμός. Τα περασμένα χρόνια ήταν πολύ δυσκολότερο, αυτό το εγχείρημα. Ο βασικός σκοπός και στόχος πριν 12 χρόνια που ξεκινήσαμε ήταν να πουλάμε μόνοι μας το λάδι που παράγουμε εμείς οι ίδιοι. Δηλαδή να παίρνουμε μια υπεραξία στον κόπο μας από το χωράφι. Δεν είχαμε στόχο να γίνουμε μεγάλοι έμποροι και γι’ αυτό δε γίναμε κιόλας. Αυτό που παράγουμε, μόνο αυτό πουλάμε. Άντε να πάρουμε και λίγο λάδι από κάποιον συγγενή από τη Χρυσοπηγή Σητείας», συμπληρώνει ο Βιτσέντζος Κορνάρος.
Ρωτώντας σχετικά τον πρόεδρο του Αγροτικού Συλλόγου Σητείας κ. Γιώργο Τσιφετάκη, μας επιβεβαίωσε ότι, «την ερχόμενη Παρασκευή θα ανοίξει το ελαιουργείο στους Παπαγιαννάδες για να ξεκινήσει την παραγωγή αγουρέλαιου και βιολογικού λαδιού. Σε γενικές γραμμές όμως τα υπόλοιπα ελαιουργεία θα ανοίξουν στις αρχές Νοεμβρίου για να αλέσουν τις λιγοστές ελιές που υπάρχουν εφέτος στον διψασμένο Σητειακό ελαιώνα».
Ωστόσο από τα παλιά χρόνια οι πρόγονοι μας έλεγαν ότι δεν είναι καλό για την υγεία του λιόφυτου, να μαζεύονται ελιές με ραβδιστικά μηχανήματα, πριν πέσουν οι πρώτες βροχές και αποκτήσει τη σχετική ελαστικότητα που χρειάζεται το ελαιόδεντρο.
