Έχουν μαζευτεί από τους εθελοντές, από τον Φιλοζωικό Σύλλογο Ιεράπετρας και από το Δήμο πάνω από 800 αδέσποτα σκυλιά και 200 αδέσποτες γάτες, τα οποία φιλοξενούνται (τα περισσότερα) στο καταφύγιο (Takis Shelter) του Θεόκλητου (Τάκη) Προεστάκη, στην Πλατιά Όψη Μακρυλιάς, στο καταφύγιο του Φιλοζωϊκού Συλλόγου στα Μπραμιανά, στα παλιά Δημοτικά Σφαγεία και σε ιδιωτικό χώρο της εθελόντριας Μαρίας Φραγκούλη στην Ιεράπετρα.
Στην επίσκεψη που κάναμε το μεσημέρι της Πέμπτης στο καταφύγιο αδέσποτων ζώων συντροφιάς του Τάκη Προεστάκη, μείναμε εντυπωσιασμένοι από τις συνθήκες ευζωίας, την καθαριότητα και τις άριστες εγκαταστάσεις που έχει δημιουργήσει με τα χρήματα των Φιλόζωων Ευρωπαίων και Ελλήνων εθελοντών, επεκτείνοντας τις δραστηριότητες του προς όφελος των αδέσποτων σε δεκάδες στρέμματα με όλες τις α\νέσεις.
Υπό κατασκευή μάλιστα βρίσκεται και θα ολοκληρωθεί σε ένα χρόνο το «Γηροκομείο αδέσποτων ζώων συντροφιάς» όπου θα έχουν τα υπερήλικα αδέσποτα ζωάκια μέχρι και ατομικές πισίνες για να κάνουν το μπάνιο τους.
«Σήμερα στο καταφύγιο μας φιλοξενούνται 460 σκυλιά, 100 γάτες και 35 αδέσποτα κατσίκια τα οποία είναι όλα μέλη της μεγάλης οικογένειας μου. Εδώ και 13 χρόνια καθημερινά βοηθώ τα ζώα, με αποτέλεσμα σε αυτά τα 13 χρόνια να έχω σώσει από τους δρόμους 13.500 σκυλιά. Σήμερα η κατάσταση στην Ιεράπετρα είναι πολύ καλή, αλλά θέλουμε ακόμα δουλειά. Πριν μερικά χρόνια βλέπαμε στους δρόμους της Ιεράπετρας, αδέσποτες αγέλες σκύλων να προκαλούν προβλήματα σε ανθρώπους και σε οικόσιτα ζώα. Αυτές οι άσχημες καταστάσεις δεν υπάρχουν πλέον. Έχουμε βελτιωθεί κατά 80% πιστεύω», μας είπε ο ήρωας των αδέσποτων ζώων συντροφιάς της Ιεράπετρας Τάκης Προεστάκης.
Όλα αυτά που έχουν γίνει οφείλονται μόνο στους εθελοντές. Το κράτος έχει θεσπίσει έναν τολμηρό Νόμο που αν εφαρμοστεί το πρόβλημα θα λυθεί σε όλη την Ελλάδα. Για να εφαρμοστεί όμως θα πρέπει να υπάρχει έλεγχος και τιμωρία αλλά και σε κάθε Δήμο ένα αρμόδιο γραφείο προστασίας των ζώων.
Παράλληλη πορεία είχε σε αυτήν την προσπάθεια ελέγχου του προβλήματος των αδέσποτων ζώων και ο εξαιρετικός προϊστάμενος της Δημοτικής Αστυνομίας Ιεράπετρας Γιάννης Γαϊτανάκης.
«Άρχισα κι εγώ πριν 13 χρόνια να ασχολούμαι με τα αδέσποτα έχοντας ευαισθητοποιηθεί έπειτα από την παρακολούθηση μιας σχετικής ημερίδας που οργάνωσαν οι Φιλοζωικές οργανώσεις.
Αρχικά στη Δημοτική Αστυνομία είχαμε πολλές καταγγελίες από τουρίστες που έβλεπαν παντού κακοποιημένα ζώα συντροφιάς, αδέσποτα και βαρελόσκυλα.
Εδώ στην Ιεράπετρα, από τότε έχουμε ενεργοποιηθεί κι εμείς με την υποστήριξη ενός μεγάλου δικτύου ανώνυμων φιλόζωων. Μόλις ενημερωθούμε για κάποιο αδέσποτο , αμέσως κάνουμε τις επαφές μας και του βρίσκουμε τόπο φιλοξενίας. Η Ιεράπετρα έχει αυτή τη στιγμή τρία καταφύγια στα οποία φιλοξενούνται γύρω στα 800 σκυλιά και γάτες. Όλα αυτά μαζί δείχνουν τη δική μας ανευθυνότητα. Γιατί εμείς δημιουργούμε τα αδέσποτα . Στην τελευταία δεκαετία έχουμε ασχοληθεί με πάνω από 10.000 αδέσποτα ζώα. Πρέπει να ελέγξουμε τον έλεγχο των γεννήσεων επιτρέποντας μόνο μια γέννα για κάθε ζώο και να εφαρμόσουμε απαραίτητα την ηλεκτρονική σήμανση όλων των ζώων. Πάντα τρέχουμε να μαζέψουμε τα κουταβάκια που αφήνονται σε διάφορα σημεία και ψάχνοντας ανθρώπους να τα υιοθετήσουν αποτρέποντας την αύξηση του πληθυσμού των αδέσποτων ζώων συντροφιάς.
Πλέον σε κάθε Δήμο χρειαζόμαστε μια Αστυνομία ζώων όπως υπάρχει στο εξωτερικό», μας λέει ο κ Γιάννης Γαϊτανάκης που έχει βραβευτεί για το έργο του.
Ξένοι φιλόζωοι επισκέπτονται καθημερινά το Takis Shelter
Στην επίσκεψη μας στο καταφύγιο του Τάκη Προεστάκη συναντήσαμε μια ομάδα Ευρωπαίων εθελοντών φιλόζωων που δήλωσαν εντυπωσιασμένοι από τις εγκαταστάσεις και την περιποίηση που είχαν τα αδέσποτα.
Ο ομογενής Ανέστης Καραγιάννης μέλος αυτής της ομάδας από το Βέλγιο, την Ολλανδία , τη Νορβηγία και τη Γερμανία δέχτηκε να μας μιλήσει για το καταφύγιο και το έργο που επιτελείται σε αυτόν τον χώρο.
«Άκουσα πριν 4 χρόνια στη Γερμανία όπου ζώ και εργάζομαι για το καταφύγιο του Τάκη,. Από τότε τον ακολουθώ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και βοηθώ αυτό που γίνεται εδώ συνδράμοντας με χρήματα. Τώρα που είμαι εδώ καταλαβαίνω πόσο χρήσιμη είναι αυτή η βοήθεια. Το καταφύγιο είναι πολύ καθαρό και οργανωμένο και αυτό μου αρέσει πάρα πολύ. Εδώ διαπιστώνω σήμερα πόσο μεγάλο έργο επιτελείται από το εθελοντικό φιλοζωικό κίνημα», μας είπε ο κ Καραγιάννης , σπεύδοντας με τους υπόλοιπους επισκέπτες να επισκεφτεί το θάλαμο όπου φιλοξενούνται τα αδέσποτα κουταβάκια.
Πώς «παράγονται» τα αδέσποτα
Οι τρεις βασικές αιτίες «παραγωγής» αδέσποτων ζώων είναι:
- Οι εγκαταλείψεις και οι ανεξέλεγκτες γέννες δεσποζόμενων
- Οι απώλειες (σκύλοι πού χάθηκαν)
- Οι γεννήσεις αδέσποτων (μεταξύ τους)
Όμως, η συντριπτική πλειοψηφία των αδέσποτων στην Ελλάδα προέρχεται από τις εγκαταλείψεις και τις ανεξέλεγκτες γεννήσεις δεσποζόμενων, άρα το κλειδί είναι η διαχείριση και ο έλεγχος των δεσποζόμενων, σε συνδυασμό με μια γενναία πολιτική καθολικών στειρώσεων.
Για παράδειγμα, το θεμέλιο, η βάση, το σημείο έναρξης, αλλά και το στοίχημα του νέου νόμου, εκεί δηλαδή που στηρίζεται η επιτυχία ή αποτυχία του είναι η τοποθέτηση microchip σε όλα τα δεσποζόμενα ζώα και ιδίως των ζώων της ελληνικής υπαίθρου. Άρα χρειάζονται συστηματικοί αστυνομικοί έλεγχοι, πράγμα που για να γίνει χρειάζεται ένα Τμήμα Προστασίας Ζώων, μια αστυνομία ζώων θα έλεγα καλύτερα.
Το καλό παράδειγμα της Ιεράπετρας
Όπως αναφέρει ο Ιωάννης Γαϊτανάκης, σχετικά την κατάσταση στην περιοχή του, την Ιεράπετρα, τα αδέσποτα ζώα προέρχονται κυρίως από τα δεσποζόμενα.
«Η Ελληνική νομοθεσία πάσχει δραματικά στον έλεγχο των γεννήσεων. Επί της ουσίας όσο δεν γίνονται υποχρεωτικές οι στειρώσεις (τουλάχιστον για μία πενταετία) και όσο δεν φτιάχνεται ένα πραγματικό «Ληξιαρχείο» απλά το βαρέλι παραμένει χωρίς πάτο…
Πράγμα άδικο πρωτίστως για τα καημένα τα ζωάκια που ταλαιπωρούνται κατά χιλιάδες σε όλη την Ελληνική επικράτεια και δευτερευόντως για όλους όσους ασχολούνται, κράτος, φιλοζωικές οργανώσεις, απλοί ευσυνείδητοι πολίτες. Συνεπώς ο αγώνας είναι πραγματικά άνισος.
Πραγματικό παράδειγμα «πιλότος» η περιοχή της Ιεράπετρας, για το τι μπορεί να γίνει και το τι πρέπει να αλλάξει, μιλώντας εκ της εμπειρίας μετά από 15 χρόνια υπηρεσιακής ενασχόλησης.
Έχουμε λοιπόν μια περιοχή όπου: ο Δήμος διαθέτει πενταμελή επιτροπή, ιδιόκτητο ιατρείο, πραγματοποιεί στειρώσεις από εθελοντές κτηνίατρους κατά τακτά διαστήματα, διαθέτει ο ίδιος ένα σημαντικό ποσό για τροφές, στειρώσεις, ενώ διαθέτει και ένα ικανό πρόγραμμα υιοθεσιών.
Στην περιοχή υπάρχει ισχυρό Φιλοζωικό κίνημα το οποίο συμβάλει τα μέγιστα με κυρίαρχο τη Στέγη Προστασίας Ζώων (Takis shelter), Το Φιλοζωικό Σύλλογο Ιεράπετρας (Jutta shelter), την ιστοσελίδα στο Facebook σημείο αναφοράς για την πόλη «Animals Voice” και αρκετούς αξιέπαινους ιδιώτες που δουλεύουν μόνοι τους με ανιδιοτέλεια. Δυστυχώς τα αδέσποτα στην Ελλάδα συντηρούνται από τους Φιλόζωους. Οι Δήμοι αδυνατούν να σηκώσουν το βάρος.
Υπάρχει μια Δημοτική Αστυνομία η οποία ασχολείται καθημερινά με το αντικείμενο, η οποία αποτελεί μια υπηρεσία πιλότος για την Ελλάδα, έχοντας διεκπεραιώσει την τελευταία δεκαετία πάνω από 3000 περιπτώσεις, έχοντας επιβάλλει πάνω από 1000 παραβάσεις, έχοντας μαζέψει από τους δρόμους περίπου 500 τραυματισμένα ή ανήμπορα ζωάκια. Η Αστυνόμευση είναι ένα άλλο μεγάλο κομμάτι αλλά δυστυχώς η Υποστελέχωση όλων των υπηρεσιών είναι δραματική. Αποτέλεσμα να έχουμε «καθαρίσει» πάνω από 4 φορές την πόλη από τα αδέσποτα (με Υιοθεσίες) αλλά το πρόβλημα να επανέρχεται δυστυχώς κατά μ.ο. 5-6 μήνες μετά. Αν οι αστυνομικές αρχές δεν κάνουν τη δουλειά τους με συστηματικούς ελέγχους απαγορεύοντας τις ανεξέλεγκτες γεννήσεις και υποχρεώνοντας κάθε ιδιοκτήτη να τοποθετήσει Ηλεκτρονική Σήμανση στα ζώα.
Πόσο μάλιστα όταν κατά τα τελευταία χρόνια στην Ιεράπετρα, ο κάθε πολίτης μπορεί να τοποθετήσει ηλεκτρονική σήμανση ή να στειρώσει το ζώο εντελώς δωρεάν! Αυτό προσφορά τόσο του Δήμου Ιεράπετρας όσο (και κυρίως) του κ. Τάκη Προεστάκη ο οποίος προσφέρει μεγάλο κοινωνικό έργο στην περιοχή. Τα αδέσποτα που καταγράφουμε στη Δημοτική Αστυνομία ετησίως, προέρχονται κατά 30-40% από εγκαταλελειμμένα κυνηγόσκυλα, τα οποία βρίσκονται και σε άθλιες καταστάσεις και 50-60% από εγκαταλελειμμένα κουταβάκια, ενώ ένα 10% είναι σπιτικά σκυλάκια τα οποία εγκαταλείπονται στο κέντρο της πόλης επειδή οι ιδιοκτήτες τα βαρέθηκαν».
