Μετά από εκατοντάδες διασώσεις, χιλιάδες ώρες προσφοράς, οι δύο άνδρες που ήταν ψυχή για το ΕΚΑΒ Κρήτης, σχεδόν αβοήθητοι, έφευγαν από τη ζωή με τόσο άδικο αλλά και τόσο τραγικό τρόπο.
Μέσα στο ασθενοφόρο στο οποίο είχαν αφιερώσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους, ο αείμνηστος διευθυντής του ΕΚΑΒ Κρήτης Δημήτρης Βουρβαχάκης, και ο διασώστης Βαγγέλης Κελαράκης, είδαν τη ζωή να φεύγει από μπροστά τους, μετά από μια σφοδρή σύγκρουση στο Βόρειο Οδικό Άξονα στο ύψος της Αγίας Πελαγίας, μια ημερομηνία σημαδιακή.
Ήταν 12-12-2012 δηλαδή δώδεκα ακριβώς χρόνια πριν. Το πλήρωμα του ασθενοφόρου, κινούνταν προς το Ρέθυμνο για ένα ακόμη σεμινάριο πρώτων βοηθειών σε σχολείο. Σε μια στροφή, με υγρό και ολισθηρό οδόστρωμα λόγω της πρωινής βροχής, το όχημα με οδηγό μια νέα γυναίκα, έφυγε από την πορεία του και έπεσε πάνω στο ασθενοφόρο.
Πριν την φωτιά και την έκρηξη που εκδηλώθηκε στο όχημα, από το ντελαπαρισμένο ασθενοφόρο προλαβαίνει να βγει σοβαρά τραυματισμένος ο οδηγός Νίκος Μυρωδιάς. Τι κι αν προσπαθεί να βοηθήσει τους συνεργάτες του. Η έκρηξη που σημειώνεται, είναι εκκωφαντική και τα τραγικά αποτελέσματά της, οδυνηρά για το ΕΚΑΒ.
Λίγη ώρα μετά από το ασθενοφόρο, τα σωστικά συνεργεία, πυροσβέστες αλλά και συνάδελφοί τους από το ΕΚΑΒ, βγάζουν με δάκρυα στα μάτια νεκρούς τους δύο άνδρες. Επρόκειτο για μια τραγωδία για το Εθνικό Κέντρο Άμεσης Βοήθειας, που μέχρι και σήμερα εξακολουθεί να πονάει και να προκαλεί θλίψη.
Δώδεκα χρόνια μετά συγγενείς και συνάδελφοι, στο μνημείο που έχει στηθεί στη μνήμη των δύο ανδρών, τέλεσαν όπως κάθε χρόνο, ένα τρισάγιο για τους αδικοχαμένους συναδέλφους τους.
Κι οι δύο άνθρωποι της προφοράς και της αυτοθυσίας. Άνθρωποι που έδωσαν με την αγάπη και την εργατικότητά τους, ένα άλλο νόημα στο έργο που καθημερινά επιτελούσαν. Άνθρωποι που όπως σήμερα είπαν συνάδελφοί τους είτε εκφράζοντας λόγια είτε και με τη σιωπή τους, θα μείνουν για πάντα ζωντανοί στις μνήμες τους.
