«Για το ΚΚΕ, τα λιμάνια και συνολικά οι υποδομές της χώρας μπορούν να γίνουν μοχλός πραγματικής ανάπτυξης και ευημερίας για τους εργάτες και τις λαϊκές οικογένειες, με προστασίας του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας, μόνο όταν η αξιοποίησή τους δεν γίνεται για τις ανάγκες της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου, αλλά όταν υποταχθούν σε ένα επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό με κριτήριο την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών. Αυτό προϋποθέτει τα μέσα παραγωγής να γίνουν κοινωνική ιδιοκτησία, η οποία θα πραγματοποιηθεί μόνο όταν η εργατική τάξη πάρει την εξουσία στα χέρια της» είπε ο Βουλευτής.
Αναλυτικά η ομιλία του έχει ως εξής:
Συζητάμε την τροποποίηση της σύμβασης παραχώρησης, δηλαδή την πώληση πλειοψηφικού ποσοστού 67% του μετοχικού κεφαλαίου της ΟΛΗ ΑΕ στον Όμιλο GRIMALDI, ο οποίος εδώ και κάποια χρόνια έχει εξαγοράσει τις Μινωικές Γραμμές. Μινωικές Γραμμές που όλοι θυμόμαστε πόσο μελάνι εξαπάτησης χύθηκε για να πειστούν οι κρητικοί ότι θα έχουν την δική τους ναυτιλιακή εταιρεία, να αγοράσουν μετοχές και γιατί όχι να γίνουν εφοπλιστές. Τέτοιες πολιτικές αθλιότητας και αυταπάτες προώθησαν τα κόμματά σας. Μόνο που, πλέον, τα περί λαϊκής βάσης έχουν δοκιμαστεί και υπάρχει σχετική πείρα. Όποιος μιλήσει για εταιρεία λαϊκής βάσης μόνο γέλια θα εισπράξει. Καραμπινάτη καπιταλιστική επιχείρηση την οποία εξαγόρασε ο όμιλος Γκριμάλντι.Η συζητούμενη τροποποίηση της σύμβασης κινείται, εντός του πλαισίου της αρχικής σύμβασης. Και δεν θα μπορούσε, φυσικά, να ήταν διαφορετική, αφού η αρχική σύμβαση παραχώρησης, δεν υλοποιούσε, παρά τη γνωστή στρατηγική πολιτική της ΕΕ για τη λεγόμενη απελευθέρωση των μεταφορών και μιας βασικότατής τους υποδομής, όπως είναι τα λιμάνια, όλα τα βασικά λιμάνια της χώρας.
Οι λιμενικές υποδομές αφ’ ενός αποτελούν πεδίο κερδοφορίας για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Αν δεν έβγαζαν κέρδη, δεν θα ενδιαφέρονταν κάποιοι να ασχοληθούν με τις λιμενικές υποδομές. Άρα, δεν το κάνουν για την ψυχή της μάνας τους, το κάνουν για να βγάλουν κέρδος.
Δεύτερον, οι λιμενικές υποδομές είναι συνολικά ενταγμένες στις εκάστοτε στρατηγικές επιλογές της άρχουσας τάξης της χώρας μας και στην προκειμένη περίπτωση, στην πολιτική της γεωστρατηγικής αναβάθμισης, ούτως ώστε να μετατραπεί η χώρα μας σε κόμβο ενεργειακό και μεταφορικό.
Την ιδιωτικοποίηση λοιπόν των λιμανιών της χώρας και του Ηρακλείου προώθησαν με τον ένα ή άλλο τρόπο από κοινού ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ, στο πλαίσιο της πολιτικής της ΕΕ για πλήρη απελευθέρωση των λιμενικών υπηρεσιών.
Και σήμερα, η τοποθέτηση μέχρι στιγμής των εκπροσώπων ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ είναι άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε, με φανερή τη συμφωνία στη στρατηγική επιλογή ιδιωτικοποίησης του λιμανιού, ανεξάρτητα από τις δευτερεύουσες διαφορές μεταξύ τους.
Όποιο όνομα και να λαμβάνει από τις διάφορες κυβερνήσεις και κόμματα (ιδιωτικοποίηση, υποπαραχώρηση, αξιοποίηση) και όποια μορφή και να έχει (ολοκληρωμένη ή τμηματική ιδιωτικοποίηση, κ.λ.π.), αφορά τα συμφέροντα των μεγάλων ομίλων.
Άλλωστε, το κουβάρι της ιδιωτικοποίησης του λιμανιού του Ηρακλείου ξεκίνησε με την μετατροπή του «Λιμενικού Ταμείου Ηρακλείου» σε ΟΛΗ ΑΕ. Το 2012 με κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ μεταφέρθηκε το σύνολο του μετοχικού κεφαλαίου του ΟΛΗ ΑΕ στο ΤΑΙΠΕΔ.
Ακολούθησε το 2019, επί ΣΥΡΙΖΑ, η υποπαραχώρηση της Κρουαζιέρας με το πρόσχημα των «συνδυασμένων δραστηριοτήτων». Τρώγοντας έρχεται η όρεξη!
Την σκυτάλη παίρνει σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ, ολοκληρώνοντας το σχέδιο ιδιωτικοποίησης του Λιμένα Ηρακλείου, με την πώληση του 67% στους ιδιώτες, με αντικείμενο την εμπορευματική δραστηριότητα, τον ελλιμενισμό πλοίων, φορτοεκφόρτωσης ξηρού χύδην φορτίου και γενικών συμβατικών φορτίων, δραστηριότητες κρουαζιέρας καθώς και παράκτιες μεταφορές επιβατών.
Οι επενδύσεις στον τομέα της κρουαζιέρας είναι ιδιαίτερα κερδοφόρες τόσο για τους tour operators, τους εγχώριους τουριστικούς πράκτορες που θα οργανώνουν εκδρομές στο νησί, αλλά και για το παραχωρησιούχο που θα βάζει κόμιστρα φωτιά ανά επιβάτη – επισκέπτη.
Το μοναδικό κριτήριο για το τι θα γίνει τελικά στο λιμάνι του Ηρακλείου, όπως και στα υπόλοιπα (της Θεσσαλονίκης, της Ηγουμενίτσας, της Αλεξανδρούπολης), σε κάθε λιμάνι της χώρας, ποια έργα, ποιες υποδομές, πότε, πώς και από ποιον, δεν είναι οι ανάγκες του λαού, για φθηνές, σύγχρονες και ασφαλείς μεταφορές, δεν θα μειώσει τη τιμή των εμπορευμάτων, των αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων, που μεταφέρονται με τα πλοία και φορτηγά, αλλά κριτήριο είναι, τα κέρδη και τα συμφέροντα του Ομίλου, καθώς, βέβαια, και οι συνολικότεροι ενεργειακοί, τουριστικοί, εμπορικοί και ευρωατλαντικοί σχεδιασμοί, στους οποίους εντάσσονται αυτά τα συμφέροντα. Και το Λιμάνι του Ηρακλείου κατέχει κομβική θέση σε αυτούς τους επιχειρηματικούς και γεωπολιτικούς στόχους και όχι, βέβαια, του λαού.
Όπως αναφέρεται στο νομοσχέδιο «η υπό κύρωση Αναθεωρημένη Σύμβαση Παραχώρησης μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και του Ο.Λ.Η. Α.Ε. δεν καταλαμβάνονται όλες οι περιοχές (λιμένες, λιμενικές υποδομές, εγκαταστάσεις) επί των οποίων είχε μέχρι πρότινος δικαίωμα χρήσης και εκμετάλλευσης ο Ο.Λ.Η. Α.Ε.. Εξ αυτού του λόγου υφίσταται η ανάγκη ίδρυσης ενός φορέα, στην αρμοδιότητα του οποίου θα υπαχθούν οι εν λόγω περιοχές, προκειμένου να αποφευχθεί ο κίνδυνος αυτές να μείνουν αναξιοποίητες και κατ’ επέκταση να μην υφίσταται δικαίωμα χρήσης και εκμετάλλευσης επί των προαναφερθέντων λιμένων, λιμενικών υποδομών, κτιρίων και εγκαταστάσεων.».
Η τροποποίηση λοιπόν της σύμβασης αφορά και τον επανακαθορισμό των ορίων αρμοδιότητας του υπό σύσταση νέου φορέα με την επωνυμία «Λιμενικό Ταμείο Ηρακλείου» επί της Χερσαίας Ζώνης Λιμένα του Λιμένα Ηρακλείου, προκειμένου να παραχωρηθεί σε αυτό το αποκλειστικό δικαίωμα χρήσης και εκμετάλλευσης λιμένων και λιμενικών υποδομών, καθώς και των γηπέδων, κτιρίων και εγκαταστάσεων εντός της χερσαίας λιμενικής ζώνης. Λιμενικό περίπτερο, θεατρικός σταθμός, ο λιμένας των Λινοπεραμάτων, τα αλιευτικά καταφύγια του νότου Άρβης και Καστρίου του Δήμου Βιάννου, και Λούτρας του Δήμου Γόρτυνας θα περάσουν στο προς σύσταση «λιμενικό ταμείο Ηρακλείου». Αυτά δεν εντάσσονται στο κομμάτι της παραχώρησης προς τον επενδυτή ανάδοχο, δηλαδή τον όμιλο Γκριμάλντι.
Κατά συνέπεια, υπάρχουν μεγαλεπήβολα επενδυτικά σχέδια είτε με την βούλα Γκριμάλντι είτε μέσω του «Λιμενικό Ταμείο Ηρακλείου», ως συνέχεια του ΟΛΗ ΑΕ. Είτε με ιδιωτικοποίηση είτε με κρατικό έλεγχο, το ένα χέρι νίβει τ’ άλλο και τα δυο το πρόσωπο, δηλαδή υπηρετούν τους επενδυτικούς σχεδιασμούς των επιχειρηματικών ομίλων σε βάρος των λαϊκών αναγκών.
Άλλωστε, ο ΟΛΗ ΑΕ εδώ και χρόνια, από το 2019 τουλάχιστον, στα πλαίσια της εμπορευματικής λειτουργίας του λιμανιού, είχε παρουσιάσει εγκεκριμένο master plan, με στόχο τη συνολική «αναμόρφωση» του λιμανιού του Ηρακλείου, το οποίο θα ευθυγραμμιζόταν με τις ανάγκες των επενδυτών, είτε με τη μέθοδο ΣΔΙΤ είτε με συμβάσεις παραχώρησης σε ιδιώτες με στόχο ένας φορέας του Δημοσίου, στην προκειμένη περίπτωση το υπό σύσταση «Λιμενικό Ταμείο Ηρακλείου» να φέρει σε πέρας την πλήρη ιδιωτικοποίηση και όλων όσων δεν περιλαμβάνονται στη σύμβαση παραχώρησης στον Όμιλο Γκριμάλντι.
Το master plan, περιλάμβανε διάφορες εναλλακτικές προτάσεις επενδυτικής αναβάθμισης του λιμανιού, συμπεριλαμβανομένης και της χερσαίας ζώνης που ανήκει στον ΟΛΗ Α.Ε. (κτήρια των παλιών αποθηκών, του πρώην ΚΤΕΛ και του Θεατρικού Σταθμού Ηρακλείου).
Θα αναπτυχθούν κέντρα εστίασης, αναψυχής, ναυταθλητισμού, εμπορίου. Προέβλεπε κατασκευή νέου λιμένα για ενοικίαση της στάθμευσης μικρών σκαφών με την τοποθέτηση πλωτών προβλητών, εκσυγχρονισμό του επιβατικού σταθμού της προβλήτας Ι, επέκταση του νέου επιβατικού σταθμού, στην προβλήτα ΙΙ. Προβλέπει ακόμη και υδατοδρόμιο. Καθώς επίσης και αξιοποίηση του ιστορικού ενετικού λιμένα του Ηρακλείου με το κάστρο του Κούλε και τα Νεώρια.
Κι ενώ πράγματι θα μπορούσε αυτό το master plan, το σχέδιο αξιοποίησης της παραλιακής ζώνης και του ίδιου, να αποτελέσει πόλο έλξης για τους κατοίκους της πόλης, τους επισκέπτες της, σε τίποτα δεν έχουν να ωφεληθούν ούτε τα λαϊκά στρώματα της πόλης αφού οι τιμές θα είναι απαγορευτικές και πανάκριβες οι υπηρεσίες που θα προσφέρει, αλλά ούτε και για τους επισκέπτες που στόχος είναι να τους γδύσουν στην κυριολεξία όχι για το γενικό τουριστικό καλό, για να αφήσουν έσοδα στην πόλη, αλλά για να πάνε απευθείας στα σεντούκια των tour operators και των τουριστικών πρακτόρων.
Το master plan που διαφημίζει ο ΟΛΗ ΑΕ έχει στόχο να προσελκύσει πελάτες- επενδυτές και να πείσει το λαό της περιοχής ότι έχει να κερδίσει και αυτός από την ολοκλήρωση της ιδιωτικοποίησης.
Όλα είναι με το βλέμμα στραμμένο στην μετατροπή του παραλιακού μετώπου, από τα Λινοπεράματα μέχρι τον Άγιο Νικόλαο, απόσταση 80 χιλιομέτρων, σε Κρητική Ριβιέρα για υψηλά βαλάντια, σε συνθήκες γαλέρας και φτώχειας για τους εργαζόμενους, με καταστροφή του περιβάλλοντος, αλλαγή των χρήσεων γης καταστροφή αιγιαλών, θαλασσών και σε συνδυασμό με έναν ιδιωτικό ΒΟΑΚ και ένα ιδιωτικό νέο αεροδρόμιο στο Καστέλι, ολοκληρώνεται το επενδυτικό έγκλημα για να βρουν έκφραση τα λιμνάζοντα κεφάλαια, συμβάλλοντας σε νέο κύκλο κερδοφορίας του κεφαλαίου σε βάρος των λαϊκών αναγκών, με υποβάθμιση της ποιότητας ζωής τους, τον αποκλεισμό του από το δικαίωμα να απολαμβάνει τις ομορφιές του τόπου του.
Βασικό στοιχείο της πολιτικής όλων σας για τα λιμάνια είναι, ασφαλώς, και οι αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις σε βάρος των εργαζομένων.
Ευέλικτες μορφές απασχόλησης, διευθέτηση του ημερήσιου και εβδομαδιαίου χρόνου, κατάργηση της σταθερής, μόνιμης και με πλήρη δικαιώματα εργασίας, αφαίρεση ασφαλιστικών κατακτήσεων, κατάργηση κανονισμών εργασίας, μείωση του αριθμού των εργαζομένων, εντατικοποίηση της εργασίας και αρκετά άλλα, μια εργασιακή ζούγκλα, δηλαδή, επικίνδυνη και για την ίδια τη ζωή των εργαζομένων.
Το παράδειγμα της «COSCO», που ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ φέρατε στον Πειραιά, είναι γνωστό.
Προσπαθείτε να χτυπήσετε και τους λιμενεργάτες, με την είσοδο εργολαβικών εταιρειών, την εντατικοποίηση της εργασίας, την αύξηση του ωραρίου εργασίας, την κατάργηση των νυκτερινών, αργιών και εορτών, το χτύπημα των βαρέων και ανθυγιεινών, κι όλα αυτά, μαζί με τα τραγικά εργατικά δυστυχήματα, είναι που παλεύουν οι εργαζόμενοι να σταματήσουν με τους αγώνες τους.
Ήδη όμως οι εργαζόμενοι στους ΟΛΗ έχουν υποστεί σοβαρές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις με την ένταξή τους στο ενιαίο μισθολόγιο.
Καταργήθηκαν οι εσωτερικοί κανονισμοί λειτουργίας μαζί και τα δικαιώματα που είχαν κατακτήσει.
Μειώθηκε το προσωπικό δραματικά.
Εντατικοποίηση, απλήρωτες αναγκαστικές υπερωρίες .
Κόψιμο των κοινωνικών παροχών, όπως κατασκηνώσεις και παιδικούς σταθμούς με το αιτιολογικό των υπερβολικών δαπανών στο όνομα της δίκαιης ανάπτυξης.
Αυτή είναι η ουσία της πολιτικής της εμπορευματοποίησης – ιδιωτικοποίησης των λιμενικών υποδομών.
Αγαπημένο επιχείρημα, επίσης, αυτής της πολιτικής είναι και τα περίφημα ανταλλάγματα, τα γνωστά αντισταθμιστικά, που είναι, άλλωστε και τα μόνα για τα οποία καυγαδίζετε μεταξύ σας όλα τα αστικά κόμματα, μικρά ή μεγάλα.
Τσακώνεστε για το τίμημα και τα έσοδα της παραχώρησης και πόσο λίγα ή πολλά είναι αυτά για το ταμείο του κράτους, λες κι αυτά δεν προορίζονται, για τις τσέπες των δανειστών της χώρας και για το μπούκωμα των επιχειρηματικών ομίλων και, πάντως, όχι για τις λαϊκές ανάγκες!
Το πόσο, όμως, φιλικές, για τους επιχειρηματικούς ομίλους που παίρνουν τα λιμάνια της χώρας για δεκαετίες, είναι αυτές οι συμβάσεις, φαίνεται σε όλα σχεδόν τα άρθρα τους.
Γιατί, εκτός, από το χτύπημα των εργατικών δικαιωμάτων, την ίδια στιγμή προωθούνται και νέα προνόμια και νέες φοροαπαλλαγές για τα μονοπώλια των λιμενικών υποδομών και μεταφορών.
Με τις συμβάσεις αυτές, π.χ. στη σύμβαση για το λιμάνι του Ηρακλείου, απαγορεύεται στον Δήμο Ηρακλείου να επιβάλλει στον ανάδοχο που θα έχει τη διαχείριση του λιμανιού τα ανταποδοτικά τέλη, τον φόρο των ηλεκτροδοτούμενων χώρων, απαλλάσσεται, δηλαδή, από τον ΕΝΦΙΑ ενώ την ίδια ώρα συνεχίζουν να τον πληρώνει ο λαός μαζί με τα δημοτικά τέλη, και όλους τους άμεσους και έμμεσους φόρους.
Αν, μάλιστα, έτυχε να έχουν καταλογιστεί παλιότερα, πριν την παραχώρηση, στον Οργανισμό Λιμένα τίποτα ΕΝΦΙΑ και Δημοτικά Ανταποδοτικά Τέλη Καθαριότητας για τις παραχωρούμενες εκτάσεις, τότε, όλα κι όλα, αυτά τα επιβαρύνεται το δημόσιο, δηλαδή ο λαός, τον οποίο, εκτός από τα δικά του τον βάζετε να πληρώνει και τις υποχρεώσεις των μεγαλοεπιχειρηματιών!
Ο νέος ιδιοκτήτης του λιμανιού, απαίτησε και πήρε, τελικά, το λιμάνι καθαρό και απαλλαγμένο από υποχρεώσεις τόσο στους εργαζόμενους όσο και στον λαό της πόλης, και αυτή ήταν η μεγάλη προσφορά των κυβερνήσεων ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ στους ιδιώτες επενδυτές.
Τις συνέπειες από την ιδιωτικοποίηση του λιμανιού θα την υποστούν και οι ψαράδες παράκτιας αλιείας, οι οποίοι ήδη βρίσκονται σε δεινή οικονομική κατάσταση από τις ζημιές που καθημερινά έχουν από την καταστροφή των μέσω αλιείας από τους λαγοκέφαλους, η οποία επιτείνεται από τα τέλη ελλιμενισμού που επιβάλλει ο ΟΛΗ ΑΕ σε όλα τα σκάφη, μέχρι και τα πιο μικρά (παραδοσιακά σκαριά) στο αλιευτικό καταφύγιο Ηρακλείου, το χαράτσι για την ανέλκυση-καθέλκυση των σκαφών, την οποία πραγματοποιούν οι ίδιοι και όχι οι υπηρεσίες του Ο.Λ.Η., τις υπερημερίες που ζητά από την πρώτη στιγμή που θα βγει το σκάφος στη στεριά για τη συντήρησή του και την υψηλή τιμολόγηση του νερού για το πλύσιμο των αλιευμάτων και την δυσβάσταχτη κοστολόγηση του ρεύματος.
Ο διάδοχος φορέας του ΟΛΗ ΑΕ, το «ΛΤΗ», με τα ίδια πρόσωπα, θα κινηθεί στην ίδια κατεύθυνση. Έχει ήδη ξεκαθαρίσει η διοίκηση του ΟΛΗ ΑΕ, ότι λειτουργεί με όρους αγοράς και «κόστους – οφέλους» και δεν μπορεί να ικανοποιήσει τα αιτήματα των αλιέων, παρά μόνο αν υπάρξει νομοθετική ρύθμιση, πετώντας το μπαλάκι στην κυβέρνηση.
Και για να μην μακρηγορώ, να πω ότι είναι φανερό γιατί εμείς λέμε ότι είμαστε αντίθετοι στην ιδιωτικοποίηση, στις συγκεκριμένες συμβάσεις : Είναι σε βάρος των συμφερόντων του λαού, σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας και σε βάρος των ίδιων των αναγκών των εργαζομένων.
Είτε υπάρχει δημόσια και κρατική εποπτεία είτε όχι, τον ρόλο του κράτους τον βλέπουμε πολύ καθαρά τώρα: με τις φωτιές να καιγόμαστε και με τις βροχές να πνιγόμαστε. Βλέπουμε την επιλεκτική ανικανότητα του αστικού κράτους: ανίκανο όσον αφορά την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και την προστασία της ανθρώπινης ζωής, ενώ ταυτόχρονα πάρα πολύ ισχυρό στις δυνάμεις καταστολής, στα εξοπλιστικά προγράμματα, στη φορομπηξία του λαού, στις ιδιωτικοποιήσεις, στην κατάργηση εργασιακών, συνδικαλιστικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, που υλοποιεί με ιδιαίτερη αποφασιστικότητα και αποτελεσματικότητα.
Για το ΚΚΕ, τα λιμάνια και συνολικά οι υποδομές της χώρας μπορούν να γίνουν μοχλός πραγματικής ανάπτυξης και ευημερίας για τους εργάτες και τις λαϊκές οικογένειες, με προστασίας του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας, μόνο όταν η αξιοποίησή τους δεν γίνεται για τις ανάγκες της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου, αλλά όταν υποταχθούν σε ένα επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό με κριτήριο την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών. Αυτό προϋποθέτει τα μέσα παραγωγής να γίνουν κοινωνική ιδιοκτησία, η οποία θα πραγματοποιηθεί μόνο όταν η εργατική τάξη πάρει την εξουσία στα χέρια της.
