Έναν “Γολγοθά” δίχως τέλος βιώνουν δύο νέοι άνθρωποι εδώ και δύο χρόνια, μετά το σοβαρό πρόβλημα της γυναίκας, που υποφέρει από οστεομυελίτιδα στο δεξί της πόδι και βρίσκεται καθηλωμένη σε αναπηρικό καροτσάκι, χωρίς να υπάρχει στο ΠΑΓΝΗ η πολυπόθητη θέση σήμερα για να μπει στο χειρουργείο και να μπορέσει να ξανασταθεί στα πόδια της.
Ο Νίκος Σαριδάκης, 44 χρόνων βιοπαλαιστής εργάτης, επικοινώνησε με το neakriti.gr και ζήτησε βοήθεια, μέσα από οποιαδήποτε παρέμβαση μπορεί να γίνει, ώστε να μπει επειγόντως στο χειρουργείο η γυναίκα του, Νίκη, μόλις 32 χρόνων. Μάλιστα, σύμφωνα με τον ίδιο, από την Αθήνα γιατροί τούς έχουν πει ότι υπάρχει ακόμα και ο κίνδυνος του ακρωτηριασμού αν δε γίνει το χειρουργείο σε σύντομο χρονικό διάστημα!
Η υπόθεση αυτή επαναφέρει με τον χειρότερο τρόπο την έκρυθμη κατάσταση στην οποία βρίσκεται το ΠΑΓΝΗ και η Δημόσια Υγεία, καθώς υπάρχουν ατελείωτες λίστες αναμονής, ακόμα και για χειρουργεία που χαρακτηρίζονται ως “επείγοντα”...
Δεν της έβρισκαν τι έχει!
Η ιστορία του ζευγαριού, που είναι και γονείς μικρών παιδιών 6,5 και 3,5 χρονών, ξεκίνησε πριν από δύο χρόνια, όταν η Νίκη ένιωθε πόνους και πήγαινε στο ΠΑΓΝΗ, όπου δεν της έβρισκαν πως πάσχει από οστεομυελίτιδα. Τη συγκεκριμένη πάθηση, όπως μας είπε ο σύζυγός της Νίκος Σαριδάκης, τη βρήκε ιδιώτης γιατρός στο Ηράκλειο το τελευταίο διάστημα. Χάθηκε, δηλαδή, αυτός ο πολύτιμος χρόνος της κρίσιμης διετίας, με συνέπεια η κατάσταση της υγείας της 32χρονης Νίκης να χειροτερεύει διαρκώς, αφού το μικρόβιο κατέστρεφε το κόκκαλο του ποδιού, φτάνοντας στο σημείο να μην μπορεί να περπατήσει και να χρειάζεται να βρίσκεται σε αναπηρικό καροτσάκι, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την καθημερινότητα της οικογένειάς της και την ποιότητα της δικής της ζωής.
Από τότε και μετά αρχίζει η προσπάθεια του ζευγαριού να “κλείσει” ημερομηνία χειρουργείου, αλλά από την Ορθοπαιδική Κλινική του ΠΑΓΝΗ έχουν βάλει τη Νίκη σε λίστα αναμονής, παρότι οι γιατροί αναγνωρίζουν την ανάγκη να γίνει σύντομα η επέμβαση.
«Αν δεν είναι επείγουσα η περίπτωση της γυναίκας μου, τότε τι είναι;», διερωτάται ο Νίκος Σαριδάκης, που προ ημερών χρειάστηκε να φύγει από τη δουλειά του, για να σηκώσει από το πάτωμα τη γυναίκα του, όταν εκείνη έπεσε από το καροτσάκι και δεν μπορούσε από μόνη της να σηκωθεί για να ξανακαθίσει.
«Τι περιμένουν δηλαδή; Να φτάσουμε στο σημείο να της κόψουν το πόδι; Να την αφήσουν εκτός χειρουργείου, μέχρι που η κατάσταση πια θα είναι μη αναστρέψιμη; Η Νίκη μού έχει ξεκαθαρίσει ότι, αν φτάσουμε στο σημείο αυτό, θα προτιμήσει να πεθάνει από το να δεχτεί να της κόψουν το πόδι», λέει στο neakriti.gr ο Νίκος Σαριδάκης, που ως εργάτης δουλεύει σε διάφορες δουλειές για να μπορέσει να τα βγάλει πέρα και να στηρίξει τις ανάγκες της γυναίκας του και των παιδιών τους.
Τι είναι η οξεία οστεομυελίτιδα
Αξίζει να σημειωθεί ότι η οξεία οστεομυελίτιδα είναι η πιο συχνή μικροβιακή φλεγμονή του οστού, που οδηγεί σε σχηματισμό πύου και νεκρωμάτων. Όπως γράφει η Ελεύθερη Εγκυκλοπαίδεια, «οι μικροοργανισμοί ξεκινούν συνήθως από μια εστία στον οργανισμό, όπως από ένα μολυσμένο τραύμα ή δοθιήνα και με την κυκλοφορία μεταφέρονται στις μεταφύσεις των οστών στα παιδιά και στις επιφύσεις των οστών στα βρέφη. Οι περιοχές αυτές παρουσιάζουν ευνοϊκές συνθήκες για την εγκατάσταση και τον πολλαπλασιασμό των μικροβίων, καθώς αφενός έχουν πλούσια αιμάτωση και αφετέρου η κυκλοφορία του αίματος είναι πολύ βραδεία, λόγω του ότι οι τελικοί κλάδοι της τροφοφόρου αρτηρίας που φθάνουν στη μετάφυση ανακάμπτουν απότομα σε φλέβες με ευρύτερο αυλό. Εκεί εγκαθίστανται οι παθογόνοι μικροοργανισμοί και δημιουργούν τη φλεγμονή που επεκτείνεται προς τα πίσω και προκαλεί θρόμβωση των κλάδων της τροφοφόρου αρτηρίας.
Αν καθυστερήσει η έναρξη της θεραπείας, σχηματίζεται πύο που στη συνέχεια επεκτείνεται με τους σωλήνες του Volkmann στην επιφάνεια του οστού και σχηματίζεται έτσι υποπεριοστικό απόστημα. Η αποκόλληση του περιοστέου από το πύο σε συνδυασμό με τη θρόμβωση των ενδοοστικών αγγείων προκαλεί τοπική ισχαιμία και νέκρωση σε τμήμα του οστού, που αποχωρίζεται από το φυσιολογικό και ονομάζεται απόλυμα. Παράλληλα το αποκολλημένο περιόστεο παράγει καινούργιο ζωντανό οστούν, που εναποτίθεται κατά στρώματα πάνω από την πάσχουσα περιοχή»...
Μάλιστα, όπως συνεχίζει η Ελεύθερη Εγκυκλοπαίδεια, «η έναρξη της θεραπείας πρέπει να είναι άμεση. Το μέλος ακινητοποιείται σε γύψινο νάρθηκα και παράλληλα χορηγούνται εμπειρικά αντιβιοτικά ευρέος φάσματος. Μετά την αιμοκαλλιέργεια και την απομόνωση του ειδικού παθογόνου μικροοργανισμού, η θεραπεία τροποποιείται αναλόγως της ευαισθησίας στα αντιβιοτικά του μικροβίου. Αν μετά το δεύτερο ή τρίτο το πολύ 24ωρο δεν υπάρχει βελτίωση ή όταν έχει καθυστερήσει η διάγνωση, χρειάζεται εγχείρηση»...
Ατελείωτες οι λίστες αναμονής...
Σε εκκρεμότητα πάνω από 13.000 χειρουργεία στο νησί
Στο μεταξύ, να υπενθυμίσουμε πως χιλιάδες είναι οι ασθενείς που περιμένουν να χειρουργηθούν έως και έναν χρόνο στα νοσοκομεία της Κρήτης, ευρισκόμενοι μάλιστα για μήνες σε λίστες αναμονής που μακραίνουν διαρκώς, όπως αναφέρεται σε σχετική ερώτηση που κατατέθηκε στη Βουλή από 28 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ στα τέλη του περασμένου μήνα.
Σύμφωνα με τους εκπροσώπους των εργαζομένων και με τα τελευταία στοιχεία, μόνο στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου (ΠΑΓΝΗ) εκκρεμούν πάνω από 6.000 χειρουργεία, που απαιτούν γενική αναισθησία, ενώ σε επίπεδο Κρήτης τα εκκρεμή χειρουργεία στα δημόσια νοσοκομεία αγγίζουν τα 13.000. Επιπλέον, σύμφωνα με την ερώτηση, καμία μέριμνα δεν υπάρχει για τους ασθενείς εκείνους που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να καλύψουν τα υπέρογκα νοσήλια των ιδιωτικών κλινικών, με αποτέλεσμα να αφήνονται στην τύχη τους.
Οι βουλευτές ερωτούν τον υπουργό Υγείας Θάνο Πλεύρη σε ποιες άμεσες ενέργειες θα προβεί με σκοπό τη διευθέτηση του ζητήματος των χιλιάδων χειρουργείων που εκκρεμούν στα δημόσια νοσοκομεία. Επίσης, σε ποιες άμεσες ενέργειες θα προβεί, ώστε να μην αναγκαστούν οι ασθενείς που είναι στις λίστες να καλύψουν υπέρογκα νοσήλια ιδιωτικών κλινικών για να χειρουργηθούν εγκαίρως.
Τέλος, ο υπουργός ερωτάται εάν προτίθεται να προχωρήσει στην άμεση δρομολόγηση των μόνιμων προσλήψεων που έχει εξαγγείλει και να σταματήσει την “αποψίλωση” άλλων τμημάτων, προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες που υπάρχουν.