- Ντελίριο κακοποιήσεων σε όλη τη χώρα
- Η ενδοοικογενειακή βία και οι απειλές στα θύματα
- Σπάνια φτάνουν στις αρχές οι περιπτώσεις ανδρικής κακοποίησης
- Ψυχολογική και λεκτική κυρίως η βία προς τους άνδρας
- Η ανεξαρτητοποίηση και τα παιδιά οι βασικές αιτίες της ψυχολογικής ανδρικής κακοποίησης
Προβληματισμένη η κοινή γνώμη παρακολουθεί τα τελευταία χρόνια τις αποκαλύψεις για βίαια περιστατικά και κακοποίηση. Βίαιες συμπεριφορές που συχνά οδηγούν στις δικαστικές αίθουσες ολόκληρες οικογένειες, αφού και η ενδοοικογενειακή βία αποτυπώνει αυξητικές τάσεις. Πάνε όμως όλες οι υποθέσεις στα δικαστήρια; Η απάντηση είναι ότι η συχνά, πολλά από τα θύματα στην πορεία μετά την καταγγελία, αλλάζουν στάση και τελικά ενώπιων του δικαστηρίου μιλούν για σχέσεις που έχουν εξομαλυνθεί.
Σε πολλές από τις περιπτώσεις που οι υποθέσεις δεν ολοκληρώνονται όμως, αυτό δεν σημαίνει βελτίωση των σχέσεων, αλλά ανοχή σε έναν εκβιασμό συχνότερα κατά του θύματος. Θύματα που κακοποιήθηκαν, κατήγγειλαν αλλά τελικά υπέκυψαν στον εκβιασμό και από φόβο σταμάτησαν τη δικαστική οδό.
Αναμφισβήτητα η κακοποίηση και κυρίως η ενδοοικογενειακή βία έχει έμφυλα χαρακτηριστικά και συχνά θύμα είναι οι γυναίκες και τα παιδιά. Όμως στην Ελλάδα με το βάρος της δεκαετούς οικονομικής κρίσης αλλά και της πανδημίας, και η βία κατά του άνδρα είναι ένα δυνατά μετρήσιμο στοιχείο.
Στις περιπτώσεις της κακοποίησης ανδρών, οι υποθέσεις σπάνια φτάνουν να γίνουν καταγγελία. Από την ντροπή και την έκθεση, μέχρι την αίσθηση του πως η κοινωνία λαμβάνει τέτοια περιστατικά, αφήνει αυτού του είδους τη βία να εξελίσσεται και μάλιστα με έντονα χαρακτηριστικά.
Η βία κατά του άνδρα εκδηλώνεται και με σωματική κακοποίηση αλλά κυρίως ψυχολογική και λεκτική.
Οι συνέπειες της ανδρικής κακοποίησης δεν διαφέρουν από αυτές της γυναικείας. Χαμηλή αυτοεκτίμηση, δυσθυμία και κατάθλιψη συγκαταλέγονται ανάμεσα σε αυτά που αισθάνεται ο κακοποιημένος άνδρας.
Ως προς την αιτία που οι άνδρες υπομένουν χειριστικές και βίαιες συμπεριφορές, αυτές εκτείνονται σε ένα ποσοστό από την ανάγκη προστασίας των παιδιών τους μέχρι και το φόβο της ανεξαρτητοποίησης.
