Ο Όμηρος εκείνος ο τυφλός τραγουδιστής, σε διώχνει από το λαγούμι του φόβου. Ποια τύφλωση σε φέρνει να μη βλέπεις; Μες την αλμύρα της θάλασσας οσφραίνομαι το βαθύ και μεγάλο πόνο, ακούω εκείνο το παλιό μοιρολόι και συλλογούμαι…σβήνει το παράπονο? Ξεχνιέται το προικιό της ζωής;
Με αφορμή την παράσταση «Η Μικρασία της Κυρά - Δόμνας» που παρουσιάστηκε εχθές στην αίθουσα «Ανδρέας και Μαρία Καλοκαιρινού», του ΠΣΚΗ έβαλα στη βαλίτσα ίχνη ενός πολιτισμού και χωρίς πυξίδα ξανοίχτηκα. Τα χρώματα ήταν γκρίζα, μαύρα…μα τ άλλαξα. Περπάτησα, συνομίλησα, μα ύστερα έκατσα και σκέφτηκα πως τα θαύματα δεν λείπουν. Ο πολιτισμός της Μικράς Ασίας συναντήθηκε με πολλές πολιτισμικές ταυτότητες μα δεν χάθηκε, σαν υάκινθος στο βάζο ποτιζόταν μέχρι που βγήκε σπόρος, έτσι για να μπορεί να μαρτυρά και να μοσχοβολά.
Η παράσταση «Η Μικρασία της Κυρά - Δόμνας» με τους Κατερίνα Παπαδοπούλου, Σωκράτη Σινόπουλο, Ζαχαρία Καρούνη, τη Χορωδία «Δόμνα Σαμίου» και τη χορευτική ομάδα του Ηρακλείου Εργαστήρι Χορού «Χορόσπιτο» ξεδίπλωσε μπροστά στα μάτια μου το χωροχρόνο και παρουσίασε το πορτρέτο της Δόμνας Σαμίου με φόντο τον τόπο καταγωγής της, τη Μικρά Ασία.
100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή και 10 χρόνια από τον θάνατο της Δόμνας Σαμίου διαπλέχτηκαν αφηγηματικά μέσω της μουσικής, των αρχειακών βίντεο και των χορευτικών διαλόγων. Αφηγήσεις και μαρτυρίες, σαν ψηφίδες ψηφιδωτού αποκάλυψαν την ιστορία του Μικρασιατικού Ελληνισμού και μ έκαναν να σκεφτώ πόσα συναισθήματα, πόσος πόνος μπορεί να χωρέσει σε ένα τραγούδι; Πως η μουσική αλλά και η κίνηση, ο χορός εκφράζει τη χαρά της ζωής αλλά και το πένθος;
Η δημιουργική συνεργασία του δεξιοτέχνη της πολίτικης λύρας Σωκράτη Σινόπουλου με την Κατερίνα Παπαδοπούλου, Ζαχαρία Καρούνη, της εικοσαμελής Χορωδίας Δόμνα Σαμίου, του Χαρίτωνα Χαριτωνίδη στην κινησιολογική επιμέλεια και της ορχήστρας καθώς και των χορευτών στάθηκε αφορμή πέταλο πέταλο να μυρίσουμε όλες τις ομορφιές ενός πολιτισμού που δεν έμεινε στη λήθη. Με την παράδοση της Δόμνας Σαμίου δεν μείναμε ξένοι αλλά οδηγηθήκαμε σε αξίες που εκφράζουν κληρονομιές, προσευχές, πίστη. Ξεκλειδώσαμε την κόλαση και ανακαλύψαμε το κατώγι της ιστορίας.
