Το σοβαρό πρόβλημα της εμπορίας των φύλλων της φαρμακευτικής αλόης που παρουσιάστηκε στους παραγωγούς της Κρήτης πριν μερικά χρόνια, δεν έχει επιλυθεί ακόμα, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες να βρεθεί φερέγγυος μεταποιητής εντός των Ελληνικών συνόρων, ο οποίος να έχει τη δυνατότητα να απορροφήσει όλη την παραγωγή αλόης της Κρήτης και να πληρώσει σε σύντομο χρονικό διάστημα τους παραγωγούς.
Στην Ιεράπετρα και σε ολόκληρο το Νομό Λασιθίου, όπου δοκιμάστηκε η καλλιέργεια της αλόης, πέτυχε να αποδώσει εξαιρετικής ποιότητας πρωτογενές προϊόν, το οποίο ωστόσο δεν είχε την ανάλογη τύχη στον δευτερογενή τομέα , όπου οι μεταποιητές ήταν ελάχιστοι και ανέτοιμοι να επεξεργαστούν την πρώτη ύλη, να δημιουργήσουν φαρμακευτικά σκευάσματα η καλλυντικά και να τα διαθέσουν στην αγορά, συμπληρώνοντας ορθολογικά τον κύκλο της παραγωγής-μεταποίησης και εμπορίας των προϊόντων με βάση την αλόη.
Τα τελευταία χρόνια δεν ήταν λίγοι οι Κρητικοί αγρότες και μη, οι οποίοι πείστηκαν από παραγωγούς φυτών αλόης, να προχωρήσουν σε εντατικές καλλιέργειες προσδοκώντας, σίγουρα και ασφαλή αγροτικά εισοδήματα, επενδύοντας πάρα πολλά χρήματα σε ένα προϊόν που δεν είχε στο μεταξύ εξασφαλισμένη την μεταποίηση του εντός των Ελληνικών συνόρων και ούτε είχε τη δυνατότητα να γίνει εξαγωγή στο εξωτερικό, όπου κυριαρχεί η αλόη που παράγεται σε χώρες χαμηλού κόστους.
Ενώ οι καλλιέργειες της Κρητικής αλόης αναπτύχθηκαν εντυπωσιακά και γρήγορα, στο υποτροπικό μικροκλίμα και στα εδάφη της νότιας Κρήτης κυρίως , δίδοντας εξαιρετικής ποιότητας φύλλα, που περιέχουν τον θαυματουργό θεραπευτικό ζελέ, όταν ήρθε η ώρα της διάθεσης των εκατοντάδων τόνων του προϊόντος, σε διάφορες εταιρείες διακίνησης και μεταποίησης, η απογοήτευση ήρθε να «σβήσει» απότομα το όνειρο, που είχε γεννηθεί από τις υποσχέσεις των εμπόρων-παραγωγών πολλαπλασιαστικού υλικού, για πρόσοδο από 10-15 χιλιάδες ευρώ ανά στρέμμα κρητικής αλόης.
«Το 2019 όλοι εμείς οι παραγωγοί της Κρητικής αλόης είχαμε έρθει σε αδιέξοδο γιατί αφενός δεν μπορούσαμε να διαθέσουμε το προϊόν μας και αφετέρου, όταν βρίσκαμε μεταποιητή να το δώσουμε, δεν μπορούσαμε να πάρουμε τα χρήματα μας από τους εμπόρους. Τότε είχαμε αποφασίσει να ξεριζώσουμε όλες τις καλλιέργειες μας και να φυτέψουμε κάτι άλλο. Αλλά μετά από την πληρωμή μέρους των οφειλόμενων από τους μεταποιητές, είπαμε να τους δώσουμε μια τελευταία ευκαιρία μήπως διορθωθεί η κατάσταση . Δυστυχώς στα δυο τελευταία χρόνια της πανδημίας η κατάσταση έχει επιδεινωθεί. Μας οφείλουν πάρα πολλά χρήματα που δεν μπορούμε να τα εισπράξουμε και ως εκ τούτου, δε μπορούμε άλλο να συντηρούμε αυτές τις πολυέξοδες καλλιέργειες χωρίς χρήματα. Στην περιοχή της Δημοτικής ενότητας Μακρύ Γιαλού του Δήμου Ιεράπετρας, π.χ. έχουν φυτευτεί τα τελευταία 12 χρόνια δεκάδες στρέμματα φαρμακευτικής αλόης. Οι παραγωγοί έχουν αποφασίσει να εγκαταλείψουν την καλλιέργεια τους, γιατί δεν μπορούν να πουλήσουν το προϊόν τους, από τη στιγμή που δεν υπάρχει κάποια σοβαρή μεταποιητική εταιρεία που να αγοράζει και να πληρώνει την παραγωγή», μας είπε ο παραγωγός κ Μανόλης Ζουμπουλάκης φανερά απογοητευμένος.
Στο ξεκίνημα της η καλλιέργεια της αλόης σκόρπισε πολλές ελπίδες σε αγρότες και ετεροαπασχολούμενους που πείστηκαν ότι η παραγωγή της κρητικής αλόης, θα μπορούσε να αποτελέσει μια αξιόπιστη λύση για ένα δευτερεύον εισόδημα που δεν είχε πολλές απαιτήσεις και ιδιαίτερες γνώσεις.
«Ξεκινήσαμε με μεγάλες προσδοκίες για το προϊόν αυτό, του οποίου κανείς δεν αμφισβητεί τις φαρμακευτικές ιδιότητες, στην πορεία όμως διαπιστώσαμε ότι το σύστημα ολόκληρο πάσχει στην εμπορία και στη διάθεση της παραγωγής μας. Από το φυτό αυτό πρέπει να παίρνεις τα φύλα που έχουν το φαρμακευτικό ζελέ ανά 3-4 μήνες. Αν δεν έχεις βρει αγοραστή και αργήσεις να κόψεις, τα φύλλα αφυδατώνονται, η παραγωγή χάνεται και εσύ επιβαρύνεσαι με το κόστος της παραγωγής και το εργατικό κόστος για να τα πετάξεις… Βάζουμε πολλά έξοδα και βλέπουμε την παραγωγή μας να καταστρέφεται πάνω στα φυτά», προσθέτει ο κ. Μανόλης Ζουμπουλάκης.
Για μια ακόμα φορά στην Κρήτη έγινε από τους παραγωγούς, το γνωστό επαναλαμβανόμενο λάθος.
Πρώτα έβγαλαν την ποιοτική παραγωγή και μετά άρχισαν να αναζητούν το δίκτυο εμπορίας και μεταποίησης του προϊόντος τους
«Τότε μας έλεγαν ότι το φύλλο της αλόης θα το πουλούσαμε από ένα έως ενάμιση ευρώ το κιλό και τα φυτά που θα δίναμε σε άλλους παραγωγούς από τις παραφυάδες που γεννά η αλόη, θα μας το πλήρωναν από τέσσερα έως πέντε ευρώ το κομμάτι. Εμείς αγοράσαμε για να φυτέψουμε τότε, από τρία έως επτά ευρώ το φυτό. Διατέθηκαν πάρα πολλά χρήματα για να φυτευτούν αυτές οι εκτάσεις και να οργανωθούν με αυτόματα ποτίσματα, στηρίξεις και περιφράξεις. Μόνο από τα 1870 φυτά αλόης που φύτεψα εγώ, υπολογίζω ότι έχω πετάξει ήδη, γύρω στις 200.000 μικρά φυτά (παραφυάδες). Δε μπόρεσα να πουλήσω ούτε ένα φυτό. Μας έλεγαν τότε ότι, θα κερδίζαμε από 10 μέχρι 15 χιλιάδες ευρώ το στρέμμα. Η αλήθεια είναι ότι πετύχαμε ένα στρογγυλό μηδενικό, γιατί ούτε φύλλα μπορούμε να πουλήσουμε πλέον ούτε φυτά», προσθέτει ο κ. Μανόλης Ζουμπουλάκης.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα τελικά φαίνεται ότι είναι η εμπορία των φύλλων της αλόης.
«Δεν υπάρχει αγορά για να διαθέσουμε την παραγωγή μας σήμερα. Μόνο τις τρείς πρώτες φορές που κόψαμε φύλλα μπορέσαμε να τα πουλήσουμε και να πληρωθούμε από τον έμπορο. Όσες φορές και αν κόψαμε μετά , ο έμπορος πήρε την παραγωγή μας, αλλά χρήματα δεν μας έδωσε ποτέ. Απλά μας είπε να περιμένουμε. Και δεν έχουμε πρόβλημα να περιμένουμε και τρείς και πέντε μήνες. Θέλουμε όμως να ξέρουμε ότι, αυτός που αγοράζει την αλόη, θα έρχεται να την παραλαμβάνει από το χωράφι κάθε τρείς μήνες και ας μας πληρώνει αργότερα, ακόμα και στο τέλος του χρόνου. Μας στενοχωρεί ότι μένει η παραγωγή μας και καταστρέφεται πάνω στα φυτά, ενώ σε εμάς μένουν μόνο τα εργατικά έξοδα», καταλήγει ο κ. Ζουμπουλάκης.
Κι ενώ συμβαίνουν αυτά στους παραγωγούς, στον τομέα της μεταποίησης και της διάθεσης των φαρμακευτικών παραγώγων της αλόης, παρατηρείται ένας πραγματικός οργασμός. Πολλά σκευάσματα αλόης προωθούνται από τα Φαρμακεία και τα διάφορα δίκτυα πωλήσεων, με την Κρητική αλόη να διαφημίζεται για τις θεραπευτικές της ιδιότητες, αλλά να συνεχίζει να νοσεί στον τομέα της πρωτογενούς παραγωγής…