Η 43χρονη Έμα Χούλντσγουερθ βρισκόταν για περίπατο με τον σκύλο της κοντά στο σπίτι της στο Λιντς της Αγγλίας, στις 26 Απριλίου, όταν ξαφνικά αισθάνθηκε εξάντληση και κάθισε στο πεζοδρόμιο — πριν λιποθυμήσει και σταματήσει να αναπνέει.
Ο σύντροφός της, Πολ Τίλεϊ, που είχε εκπαιδευτεί στις πρώτες βοήθειες λόγω της εργασίας του, έσπευσε να της κάνει καρδιοπνευμονική αναζωογόνηση (CPR) — σπάζοντάς της τρία πλευρά στη διαδικασία.
«Ευτυχώς, ο σύντροφός μου ήξερε τεχνητή αναπνοή, οπότε με τράβηξε από τον τοίχο και ξεκίνησε θωρακικές συμπιέσεις», είπε η Έμα.
«Είχε ακόμη τον σκύλο, προσπαθούσε να τον κρατήσει ανάμεσα στα πόδια του. Άρχισε να φωνάζει και τότε μια νοσηλεύτρια εκτός υπηρεσίας που περνούσε από εκεί πήρε τον έλεγχο της αναζωογόνησης.
Κάποιος άλλος πήρε τον σκύλο και κάποιος έτρεξε να φέρει τον απινιδωτή από το κοντινό εργατικό κέντρο.
Ήρθε ασθενοφόρο και προσπαθούσαν να με κρατήσουν στη ζωή στο πλάι του δρόμου.
Είναι απίστευτο που ο σύντροφός μου αντέδρασε τόσο γρήγορα και ήξερε CPR — αλλιώς δεν θα ήμουν εδώ τώρα.
Χωρίς όλους αυτούς τους ανθρώπους που συνεργάστηκαν, η ιστορία θα είχε τελείως διαφορετική κατάληξη.»
Η Έμα χρειάστηκε τρία ηλεκτροσόκ με απινιδωτή για να επανεκκινήσει η καρδιά της. Μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο γενικό νοσοκομείο του Λιντς και νοσηλεύτηκε στη μονάδα εντατικής θεραπείας για τρεις νύχτες.
«Μερικές φορές πάμε για πεζοπορία στα βουνά, πολύ μακριά από τον κόσμο, οπότε ευτυχώς που ήμασταν στον δρόμο, κοντά στο σπίτι και υπήρχε κόσμος γύρω.
Είμαι απίστευτα ευγνώμων. Ήταν σαν να έπρεπε να περάσει εκείνη τη στιγμή εκείνη η νοσηλεύτρια.
Υπήρχαν τόσες συνθήκες που θα μπορούσαν να είναι διαφορετικές — σταθήκαμε απίστευτα τυχεροί που όλα έγιναν έτσι εκείνη την ημέρα.»
Η Έμα, που εργάζεται πολλές ώρες ως γυμνάστρια, λέει ότι δεν είχε σοβαρά συμπτώματα πριν την κατάρρευση, μόνο κόπωση και αίσθηση εξάντλησης.
«Είμαι πολύ υγιής, προσέχω πολύ τον εαυτό μου. Τρώω σωστά και γυμνάζομαι τακτικά.
Όμως δουλεύω συχνά 13 ώρες την ημέρα και είμαι συνεχώς αγχωμένη. Δεν έδινα προτεραιότητα στη δική μου φροντίδα — παρόλο που αυτό προτρέπω τους πελάτες μου να κάνουν.
Πιστεύω ότι αυτό συνέβαλε στην ανακοπή.
Τις προηγούμενες ημέρες ένιωθα εξαντλημένη και κουρασμένη, αλλά δεν άκουσα το σώμα μου και το αγνόησα.
Αυτά ήταν τα μόνα προειδοποιητικά σημάδια ότι κάτι δεν πήγαινε καλά.»
Στοιχεία για τις καρδιακές ανακοπές
Κάθε χρόνο στο Ηνωμένο Βασίλειο, περίπου 30.000 άνθρωποι παθαίνουν αιφνίδια καρδιακή ανακοπή εκτός νοσοκομείου — και λιγότερο από 1 στους 10 επιβιώνουν πέραν των 30 ημερών.
Στις ΗΠΑ, η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη: πάνω από 350.000 περιστατικά ετησίως και περίπου 90% καταλήγουν. Αυτό σημαίνει περίπου 1.000 αιφνίδιες καταρρεύσεις την ημέρα, συχνά χωρίς προηγούμενα συμπτώματα.
Στην Ελλάδα σύμφωνα με έρευνα, η ετήσια επίπτωση εξωνοσοκομειακών καρδιακών ανακοπών στην πρωτοβάθμια φροντίδα είναι 15,3 περιστατικά ανά 100.000 πληθυσμού. Δηλαδή περίπου 15.000 περιστατικά ετησίως σε εθνικό επίπεδο. Από αυτά τα περιστατικά το 95% περίπου καταλήγουν.
Η καρδιακή ανακοπή δεν είναι το ίδιο με το έμφραγμα. Προκαλείται όταν το ηλεκτρικό σύστημα της καρδιάς δυσλειτουργεί και η καρδιά σταματά να χτυπά — και αν δεν εφαρμοστεί CPR και απινίδωση μέσα σε λίγα λεπτά, είναι σχεδόν πάντα θανατηφόρα.
Αν και πιο συχνή σε ηλικιωμένους, η καρδιακή ανακοπή μπορεί να χτυπήσει οποιαδήποτε ηλικία, ακόμη και υγιή και γυμνασμένα άτομα.
«Μου έμαθε ότι δεν μπορείς απλώς να αγνοείς τα συμπτώματα όταν είσαι απασχολημένος ή να πιέζεσαι όταν νιώθεις εξάντληση.
Πρέπει να ακούς το σώμα σου. Αν κάτι δεν φαίνεται σωστό, πιθανότατα δεν είναι. Πρέπει να δίνεις προτεραιότητα στον εαυτό σου και όχι μόνο στους άλλους.
Πάντα πίστευα ότι τα καρδιολογικά προβλήματα αφορούν μόνο ηλικιωμένους ή ανθρώπους που κακομεταχειρίστηκαν την υγεία τους.
Αγαπώ την πεζοπορία, την προπόνηση, τρέφομαι σωστά και φροντίζω τον εαυτό μου — ποτέ δεν πίστευα ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να μου συμβεί.»
