Ο νομικός και διδάκτορας δημοσίου δικαίου και πολιτικής επιστήμης του ΑΠΘ και μεταδιδακτορικός ερευνητής, Θέμης Τζήμας, καταθέτει στον 98.4 γιατί, κατά την οπτική του, τα όσα διαδραματίζονται στη Μέση Ανατολή και ευρύτερα στην Ευρασία, είναι οι συνέπειες ενός ευρύτερου στρατηγικού ανταγωνισμού.
Από τη μια, νέες αναδυόμενες δυνάμεις που θέλουν να πάρουν θέση στην παγκόσμια κατανομή ισχύος, και από την άλλη οι παλαιές δυνάμεις που επιχειρούν να μπλοκάρουν κάτι τέτοιο, μετατρέποντας αυτές τις δυνάμεις, με ενδεχόμενη πολυδιάσπαση τους, σε παρακολούθημα τους στην παγκόσμια κατανομή.
Ο κ. Τζήμας υποστηρίζει ότι ο Νετανιάχου, γνωρίζοντας τα όρια του Ισραήλ σε έναν μακρόχρονο πόλεμο φθοράς, επιχειρεί να σπρώξει και τις ΗΠΑ σε έναν συνολικό συντριπτικό πόλεμο με το Ιράν άμεσα, ώστε να επιλύσει, όπως θεωρεί, τα υπαρξιακά ζητήματα ασφαλείας του. Από την άλλη, το Ιράν, που δυσκολεύεται να σηκώσει το βάρος μίας γενικευμένης σύρραξης με το Ισραήλ, που θα το φέρει απέναντι σε ΗΠΑ, Αγγλία και άλλους δυτικούς συμμάχους, αν και προτιμά τη μακροχρόνια αντίδραση φθοράς μέσω συμμάχων όπως η Χεζμπολάχ, η Χαμάς και οι Χούθι, πιέζεται από τα διαρκή χτυπήματα του Ισραήλ να φτάσει ακόμη και σε απόκτηση πυρηνικών όπλων ως αποτρεπτική επιβίωση, κάτι που θα προκαλούσε την ακαριαία παρέμβαση των ΗΠΑ. Για αυτό κλιμάκωσε την αποτρεπτική του αντίδραση με τις πυραυλικές επιθέσεις στο Ισραήλ.
Ο Θέμης Τζήμας μιλάει ακόμη για το ρόλο και την επίδραση των εξελίξεων στο τρίγωνο Τουρκία - Κύπρος - Ελλάδα, ενώ σημειώνει εμφατικά πως ένας γενικευμένος πόλεμος με παγκόσμιες διαστάσεις και τα πυρηνικά ως "συνήθεια" στις συζητήσεις πλέον, δεν προμηνύει θετικές εξελίξεις. Πολύ περισσότερο που η πολεμική "ύλη" της κλιμάκωσης είναι ακόμη κραταιά, σε αντίθεση με αυτή της αποκλιμάκωσης.
