Από την Ελλάδα του πολιτικού τραμπουκισμού, με αναφορά στην υπόθεση Αυγενάκη και τις προεκτάσεις της, στην αλαζονεία της πολιτικής εξουσίας αλλά και θεσμών. Φορέων που έχουν πλήρως αποσπαστεί από τις ανάγκες της κοινωνίας και πατερναλιστικά της υποδεικνύουν ως "κανονικότητα" την δική τους παρακμή.
Έως τις σύγχρονες συζητήσεις περί ακραίου νεοφιλελεύθερου κέντρου με δεξιές και αριστερές συναινέσεις και τις "ταμπελοποιήσεις" περί ακροδεξιάς - νεοδεξιάς, που αποκρύπτουν την πραγματική στόχευση συστημάτων και παρασυστημάτων.
Όπως υποστηρίζει, ο σύγχρονος πολιτικός βιόκοσμος, επιδιώκει να οδηγεί την πλειοψηφία των κοινωνιών στο ελαχιστοποίηση της ζωής τους, ανεξάρτητα από τις πολιτικές εκφάνσεις που εμφανίζονται, όταν στα κεντρικά οικονομικά και πολιτικά ζητήματα, δεν αρθρώνουν καμία εναλλακτική πρόταση επί της ουσίας.