Η "Εφημερία" είναι βασισμένη σε βιώματα και εμπειρίες της ομάδας. Τέσσερις κουκλοπαίκτριες εμφανείς δίπλα στις κούκλες-ασθενείς, τις κινούν μέσα από ρόλους γιατρών, νοσηλευτών, συνοδών. Η πρόθεσή τους να ζωντανέψουν μια άψυχη κούκλα συμπίπτει εδώ με την πρόθεση ενός γιατρού να κινητοποιήσει ένα ανήμπορο σώμα.
Το σκηνικό:
Ένας νοσκομειακός θάλαμος με τέσσερα κρεβάτια, τέσσερις κούκλες-ασθενείς. Μικρά στιγμιότυπα από την καθημερινότητας τους. Ασθενείς έρχονται, φεύγουν, οι ιστορίες τους περνάνε η μια δίπλα στην άλλη, χωρίς απαραίτητα να συναντιούνται.
Το νοσοκομείο δεν αδειάζει ποτέ. Η επιγραφή Εφημερεύει παραμένει φωτισμένη. Η παράσταση παίζεται σε δύο κλίμακες: Ό,τι αντιπροσωπεύει τον κόσμο του νοσοκομείου και των ανθρώπων του είναι σε φυσικό μέγεθος, δυσανάλογα μεγάλο προς τις κούκλες-ασθενείς, που έτσι μικροί, μικροσκοπικοί, φαντάζουν πιο ευάλωτοι, «εφήμεροι» και αναγκαστικά αφημένοι στα μεγάλα χέρια πουτους εμψυχώνουν.
Συντελεστές
Ιδέα-σύλληψη: Κλειώ Κιούλπαλη, Δήμητρα Κωνσταντινίδου
Σκηνοθεσία: Κλειώ Κιούλπαλη και η ομάδα
Εμψύχωση: Κλειώ Κιούλπαλη, Μπέττυ Κοκαράκη,
Δήμητρα Κωνσταντινίδου, Εύα Τσαμπάση
Κούκλες: Κλειώ Κιούλπαλη, Δήμητρα Κωνσταντινίδου
Φωτισμοί: Ελίζα Αλεξανδροπούλου Βοηθός φωτισμού: Τζάνος Μάζης
Κοστούμια: Εύα Τσαμπάση, Sébastien Peigné
Κατασκευή κοστουμιών: Εύα Τσαμπάση
Επιμέλεια θεάτρου σκιών : Μπέττυ Κοκαράκη
Κατασκευή σκηνικών αντικειμένων: Δήμητρα Κωνσταντινίδου
Μουσική Επιμέλεια: Κλειώ Κιούλπαλη
Νανούρισμα: Σωτηρία Ρουβολή
Ακούγονται οι φωνές: Άννας Σαντοριναίου, Γιώργου Μπινιάρη
Ηχητική επεξεργασία-σύνθεση: Γιώργος Ζιώτας
Trailer, Video παράστασης: Παύλος Μαυρικίδης
Φωτογραφίες: Μάριος Λώλος, Ράνια Μπισκίνη, Μαρία Τούλτσα
Τεχνικός παράστασης: Παύλος Μαυρικίδης
Παραγωγή: Κέντρο Βάρους
Θερμές ευχαριστίες:
-στους Σ. Τόλλη και Γ. Αγγελάκα για την ευγενική παραχώρηση
του κομματιού 10 Miles High
-στο Δρόσο Σκώτη για την πολύτιμη βοήθεια
Χρήσιμες Πληροφορίες
Βενιζέλειο Ωδείο Χανίων 19/9 ώρα 21.00
Πολιτιστικό Κέντρο δήμου Ηρακλείου 22/9 ώρες 19.00 και 21.30
23/9 ώρα 21.30
Προπώληση εισιτηρίων https://www.more.com/theater/efimeria-2/
Κρατήσεις 6946110783
https://www.facebook.com/kentrovarouspuppettheater
τρέηλερ παράστασης https://www.youtube.com/watch?v=L37WSHt4gjo
«ΕΙΠΑΝ ΓΙΑ ΜΑΣ…»
Τάκης Σαρρής (κουκλοπαίκτης / Θέατρο της Κούκλας)
Σκέψεις για μια «εφημερία»
Είδα πριν λίγες μέρες την παράσταση «εφημερία» που ανέβασε η ομάδα κουκλοθέατρου «κέντρο βάρους» και ένοιωσα την ανάγκη να γράψω κάποιες σκέψεις που μου γεννήθηκαν σχετικά με την ίδια την παράσταση αλλά και για την
τέχνη του κουκλοθέατρου γενικότερα. Πρώτα-πρώτα (η πρώτη μου σκέψη) συλλογίστηκα την ίδια παράσταση παιγμένη με ηθοποιούς στους ρόλους των κουκλών και ένοιωσα ότι το αποτέλεσμα εξαιρετικά αδύνατο σε σχέση με αυτό που μου έδωσαν οι κούκλες. Οι κούκλες επί σκηνής
έχουν «χάρισμα» και εννοώ αυτή την μοναδική δύναμη με δωρικό και απέριττο τρόπο να σε πηγαίνουν στο πυρήνα του συναισθήματος. Ο ηθοποιός χρησιμοποιεί λίγα, πολλά, πάμπολλα κόλπα και τεχνικές για να σου πει κάτι που η κούκλα με μιακαι μόνο επιλεγμένη κίνηση-χειρονομία φτάνει σε αποτέλεσμα καίριο.Δεν λέω κάτι καινούριο, πολλοί σημαντικοί άνθρωποι του κουκλοθέατρου έχουν γράψει σπουδαία κείμενα που μιλάνε γι αυτή την μαγική την μοναδική δύναμη της κούκλας. Όμως νοιώθω την ανάγκη να προσθέσω και την δική μου φωνή για να
ακούγονται αυτές οι αρετές του κουκλοθέατρου όλο και συχνότερα επειδή στη χώρα μας το κουκλοθέατρο έχει κακοποιηθεί και οι αλήθειες του έχουν διαστρεβλωθεί. ( Το γιατί είναι μια άλλη ιστορία) .Η «εφημερία» που είδα έχει όλες αυτές τις σπουδαίες ιδιότητες του κουκλοθέατρου πρώτα- πρώτα γιατί είναι στα χέρια τεσσάρων σπουδαίων κουκλοπαικτριών. Και είναι σπουδαίες γιατί είναι αφοσιωμένες. Το φωνάζει η ίδια η παράσταση. Και κατά δεύτερο λόγο το ίδιο σημαντικό η επιλογή του έργου είναι ιδιοφυής και δίνει την δυνατότητα στο θίασο να προχωρήσει σε βάθος τόσο κουκλοπαικτικά –ερμηνευτικά όσο και στοχαστικά την διερεύνηση του φαινομένου της εμψύχωσης.
Οι πρωταγωνιστές είναι τέσσερες κούκλες μικρών διαστάσεων που είναι οι ασθενείς της εφημερίας και φροντίζονται από τις νοσηλεύτριες που είναι και οι κουκλοπαίκτριες- εμψυχώτριες. Καταλαβαίνεται φαντάζομαι σε πόσα πολλά επίπεδα μπορούν κινηθούν τα επί της σκηνής δρώμενα . Και οι τέσσερες αυτές αφοσιωμένες στο έργο κουκλοπαίκτριες ανταποκρίνονται με σπουδαία αποτελέσματα.Το έργο και η παράσταση της «εφημερίας» μας μιλάει με τρόπο μοναδικό ( λόγο των κουκλών και των ταλαντούχων κουκλοπαικτριών) για το θέμα την ασθένειας ,της ζωής και του θανάτου, της φροντίδας και της φθοράς. Κατά ένα «μαγικό»
τρόπο η «άρρωστη κούκλα» ζητάει την φροντίδα και την παίρνει από τα χέρια των νοσηλευτριών –κουκλπαικτριών. Η αμφίδρομη σχέση ζητάω και προσφέρω, δίνω και παίρνω μεταξύ κούκλας και κουκλοπαίκτη υφαίνει επί σκηνής εικόνες μεγάλης συναισθηματικής συγκίνησης.Δεν θα πάω να ξαναδώ την «εφημερία» γιατί θέλω να μείνω με τις δυνατές συγκινήσεις που μου έδωσε η πρώτη φορά. Δεν θέλω με μεμψιμοιρία να δώ τα λάθη ( γιατί σίγουρα θα βρω λάθη η πράγματα που δεν μου αρέσουν) και να κάνω
ύστερα αφ’ υψηλού κριτική. Εσείς να πάτε και να ξαναπάτε (νομίζω θα παίζεται για λίγο καιρό ακόμα) και να μην ξεχάσω να αναφέρω με κεφαλαία γράμματα τα ονόματα των τεσσάρων κουκλοπαικτριών: ΚΛΕΙΩ ΚΙΟΥΛΠΑΛΗ,(ο τόνος στο ου) ΔΗΜΗΤΡΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΟΥ, ΜΠΕΤΤΥ ΚΟΚΚΑΡΑΚΗ, ΕΥΑ ΤΣΑΜΠΑΣΗ.
George Voudiklaris (κριτικός θεάτρου)
Εφημερία: Κουκλοθέατρο για ενήλικες στο Faust. Τρέξτε.
Κλειώ Γκιζελή (εικαστικός)
Την περασμένη Κυριακή, πήγα και είδα την Εφημερία. Κρατιέμαι να μην πάω και πάλι τώρα. Κουκλοθέατρο για μεγάλα παιδιά, εάν είμαστε τέτοια, μικρά και ωραία ανθρωπάκια, τεράστιες κούκλες, τεράστιες γιατί μας θυμίζουνε τι ωραίο και σκληρό (και μεγάλο και μικρό) είναι να είσαι άνθρωπος. Μας θυμίζουν να αγαπούμε τις φθορές μας, να σκύβουμε από πάνω, όσο μπορούμε να διασώσουμε.
Έκλαιγα και γέλαγα, κι είπα αυτό ναι, είναι τέχνη. Να τα χωράει όλα και να λες εγώ
τα χωράω; Να λες θα σκάσω..Ήθελα να σηκωθώ από τα πρώτα πέντε λεπτά και να χειροκροτήσω δυνατά. Κρατήθηκα η τρελή. Μέχρι το τέλος.
Εκεί πονέσανε τα χέρια μου.Υπέροχη δουλειά, πολλή δουλειά, όλα στη θέση τους, εικόνα, κίνηση, ήχος, μουσική, από τα πιο μεγάλα στα πιο μικρά, κοστούμια και σκηνικά, φως και σκιά, μαεστρία, δεμένη δυνατή ομάδα, χέρια μαγικά, αυτά των κουκλοπαικτριών* αλλά και τα άλλα, τα μικρά, τα σπονδυλάκια των κουκλών.. Μια κίνηση του κεφαλιού του ο μικρός παππούς και σπάραζες. Τρυφερά. Φλυαρώ.Αν μπορείτε, να πάτε να τη δείτε, αυτό ήθελα να πω. Και αν δεν μπορείτε, να κάνετε μία σημείωση, να είστε εκεί όταν και όπου ξαναεμψυχωθεί. Με κάτι τέτοια εμψυχωνόμαστε κι εμείς μαζί.
Πηνελόπη Φλουρή (ηθοποιός- σκηνοθέτρια)
Βαθιά συγκινητική κι ευαίσθητη γεμάτη λεπτότητα ιδιαίτερη παράσταση - ποίημα που αξίζει να δείτε
Ευγενία Λουπάκη (δημοσιογράφος)
Μια γιαγιά που τιτιβίζει σαν πουλάκι για τις ωραίες μέρες, ένας παππούς που ζητάει σαν μωρό τη μαμά του, ένα κορίτσι που ονειρεύεται μια θαλασσινή αγάπη, ένα αγόρι που δραπετεύει απ' τον εαυτό του, μια γραφειοκρατία απελπιστική, μια
συμπόνια ευεργετική. ΕΦΗΜΕΡΙΑ. Σειρήνες ασθενοφόρων. Τέσσερις γυναίκες-νοσηλεύτριες, φροντίζουν τέσσερις κούκλες-ασθενείς. Ποιος είναι πιο ανθρώπινος δεν ξεχωρίζεις. Αλλά φεύγεις απ΄την παράσταση πιο άνθρωπος.
ΕΦΗΜΕΡΙΑ. Κουκλοθέατρο για μεγάλους ή μάλλον ένα υβρίδιο, αφού και οι κουκλοπαίκτριες δεν εμψυχώνουν μόνο τις κούκλες, αλλά ερμηνεύουν ρόλους. ΕΦΗΜΕΡΙΑ. Τέσσερα χρόνια την ετοίμαζαν, μπήκε κι η πανδημία στη μέση, αλλά το
αποτέλεσμα άξιζε τον κόπο τους. Είναι μια παράσταση 75' που δεν καταλαβαίνεις πώς περνάει η ώρα. Μην τη χάσετε. Δεν μοιάζει με τίποτα απ' όσα έχετε δει. Στο Faust τρία τριήμερα ακόμα. Παρασκευή, Σάββατο στις 9 και Κυριακή στις 8.Κορίτσια συγχαρητήρια
Amina Moskof (κλινική ψυχολόγος)
Για την αποψινή παράσταση! Τόσο συγκινητική, μαγική, οικεία, τρομακτική, όμορφη και αστεία μαζί, όλα μαζί! Ένας ολόκληρος κόσμος/τρυφερό σχόλιο σε αυτόν που κατοικούμε κ μια τρυφερή ματιά κατανόησης χωρίς κακούς κ καλούς
χωρίς όμως να εθελοτυφλεί. -«Εφημερία»: Παράσταση κουκλοθεάτρου για ενήλικο κοινό. Όσοι έχουμε περάσει άρκετες ώρες στο νοσοκομείο ( έστω σαν συνοδοί/επισκέπτες) γνωρίζουμε οτι και αυτό όπως όλα δεν είναι ένα πράγμα. Υπάρχουν όψεις του νοσοκομείου…τα κτίρια, οι στιγμές σύνδεσης, το απόκοσμο, το τόσο μέσα στη ζωή και το τόσο έξω, η ησυχία…που μαλακώνουν την ταινία τρόμου που κατα τα αλλα ζεις. Ή τέλος πάντων η ταινία τρομου κάποια στιγμή σχετικοποιείται και βλέπεις το νοσοκομείο και τους ανθρώπους του σαν μια δεξαμενή οδύνης που σε εμπεριέχει. Ακόμα και μια δεξαμενή πόνου εχει στιγμές αστείες, τρυφερές, γοητευτικές. Όλα αυτά μας τα διηγήθηκε η ομάδα Κέντρο βάρους, στην παράσταση εφημερία στο θέατρο Faust και γω απο χθες είμαι ακόμαεκει, μαγεμένη και συγκινημένη.]
Ανάρτηση της Amina Moskof στο fb στις 16 Οκτωβρίου.Μπροστά στο τελευταίο Παρασκευοσαββατοκύριακο της Εφημερίας στο Faust, κι αρχίσαμε ήδη την αναπόληση!
Ε υ χ α ρ ι σ τ ο ύ μ ε π ο λ ύ ! ! !
Pantelis Dentakis (ηθοποιός-σκηνοθέτης)
Μία ευαίσθητη, συγκινητική και ανθρώπινη παράσταση!
Dora Chrysikou (ηθοποιός)
Να πάτε τρέχοντας. Δεν έχετε ξαναδεί κάτι όμοιό του. Τα κορίτσια κάνουνε σπουδαία Τέχνη. Στο Faust.
Ελένη Δανδάλη (φωτογράφος της παράστασης)
Δεν περίμενα, ποτέ, ότι μια Εφημερία -Ephemeria θα μου έδινε τόση χαρά!
Vaso Synodinou (θεατρολόγος)
Αυτές τις ημέρες παίζει στο Faust bar theatre μια πολύ ιδιαίτερη παράσταση κουκλοθέατρου για ενήλικες, απρόσμενη. Οι περισσότεροι όταν ακούμε κουκλοθέατρο σκεφτόμαστε τα παιδιά. Εγώ προσωπικά θεωρώ ότι το καλύτερο παιδικό κουκλοθέατρο, είναι αυτό που κάνουν τα ίδια τα παιδιά, αυθόρμητα κι αβίαστα, χωρίς σενάριο, χωρίς προετοιμασία, με τα παιχνίδια τους, στα οποία δίνουν ζωή και πλάθουν ολόκληρες ιστορίες από το τίποτα. Με τις Barbie, τα αυτοκινητάκια του McQueen, τα δεινοσαυράκια τους και γενικά με όποια πράγματα βρουν μπροστά τους και βολεύουν για το παιχνίδι. Για να κάνεις κουκλοθέατρο για ενήλικες πρέπει να έχεις ξαναβρεί ή να μην έχασες ποτέ αυτή την αγνότητα που έχουν τα παιδιά. Και ως θεατής αντίστοιχα, επίσης πρέπει να προσπεράσεις το γεγονός ότι βλέπεις μια πλαστική άψυχη κούκλα ή ένα αντικείμενο από αφρολέξ. Έχω δει παράσταση με βρύσες που έπαιζαν ανθρώπινους χαρακτήρες κι ήταν από τα πιο ωραία πράγματα που έχω δει. Η ομάδα Κέντρο Βάρους διάλεξε ένα δύσκολο και στενάχωρο θέμα, το χειρίστηκε με ευαισθησία και ευγένεια και χιούμορ και τρυφερότητα και κριτική ματιά στο σύστημα περίθαλψης εννοείται, με γλυκύτατες και πολύ εκφραστικές κούκλες και αντίστοιχα απολαυστικές εμψυχώτριες - νοσηλεύτριες - γιατρούς. Στο σύνολο με ιδιαίτερη ευφυία. Από την Παρασκευή σκέφτομαι πόσα επίπεδα είχε αυτό το έργο που έφτιαξαν, από δικές τους εμπειρίες
στα νοσοκομεία κι όλο θυμάμαι και κάτι. Τρέξτε να το δείτε. Δεν θα παιχτεί για πολύ.
Eliza Alexandropoulou (φωτίστρια της παράστασης)
Τι συμβαίνει σε μία εφημερία νοσοκομείου; Ασθενοφόρα πάνε κι έρχονται, νοσοκόμοι, καθαρίστριες κι επισκέπτες κάνουν βάρδιες, ασθενείς χειρουργούνται, βρίσκονται σε αναμονή μιας γραφειοκρατίας ή μιας θεραπείας, βλέπουν εφιάλτες, δραπετεύουν, ταξιδεύουν στο ύστατο φως, γιατρεύονται και παίρνουν εξιτήριο. Κι όμως κάποιοι εκεί μέσα, στις όχι και τόσο ευχάριστες εικόνες, αντλούν έμπνευση και επιλέγουν αυτή τη θεματική για να φτιάξουν ένα σύμπαν όμορφο και περιγραφικό ως την πιο μικρή λεπτομέρεια. Και το χειρίζονται με τέτοια λεπτότητα που κάνουν την "Εφημερία" κουκλοθέατρο, την αγωνία Τέχνη. Σας περιμένουμε, από την Παρασκευή και για τα επόμενα 3 ΠΣΚ στο Faust.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, Κλειώ Κιούλπαλη Dimitra Konstantinidou Betty Kokaraki Circus Sokoro Tzanos Mazis
Anna Santorineou (κουκλοπαίκτρια)
Μπέτυ, Δήμητρα, Κλειώ, Εύα !Και οι τέσσερις είναι υπέροχες και η ''Εφημερία'' τους είναι το κάτι άλλο! Ευαίσθητο, τρυφερό, συγκινητικό -εγώ τουλάχιστον δάκρυσα πολλές φορές. Ήταν και σκληρό, με μια ωμή πραγματικότητα που σε κάποιους, μας
είναι πολύ γνώριμη...Είχε και χιούμορ και στο τέλος φεύγεις με μια ανακούφιση - χάρη στο έξυπνο φινάλε- πως η ζωή συνεχίζει έτσι κι αλλιώς και τελικά, είναι ωραία!!
Νάγια Οικονομοπούλου (αφηγήτρια παραμυθιών)
Υπάρχει τρόπος η ψυχή να γλυκάνει. Μην χάσετε αυτό το δώρο.
Devon Ludlow (puppeteer New Mexico USA)
Short version: Ephemeria was a fantastic, timely and inspiring puppet performance, and I hope this troupe come to a theatre near you soon so you can see this piece.
Longer version: I tumbled into a bar/ theatre Faust bar-theater in Athens on a last minute recommendation, having no idea what to expect. Speaking maybe ten words of Greek I imagined I would be at sea. But language was no barrier. From the opening moments we were all swept right away. Four characters in a hospital is all you need to know; implying the universals of injury, decay, madness, addiction, death. It’s a marvelous setting for puppets (how often do I tell students
that there should only be puppets if the story demands it? This is a perfect example) Little of that would matter if it weren’t for the delivery. But the controlled physical expression of the performers and bunraku-style puppets (did I say they were gorgeous already? Gorgeous.), the tight, thoughtful choreography, the boundary pushing (the prostate surgery scene was hilarious was a sentence I never thought I’d write), the wonderful tempo that kept things moving and somehow left space for reflection made for a gripping show. I was deeply inspired. Even more so when I had the marvelous opportunity to meet the puppeteers and see their creation up close. Wonderful puppeteers and wonderful show. I hope we get the chance to see them at work in the states. Bravo all around!
