Ο σκιτσογράφος και αρθρογράφος Στάθης Σταυροπούλος μιλάει στον 98.4 για τις εξελίξεις και τι αυτές σηματοδοτούν από τη Μέση Ανατολή και την Ευρώπη, έως την Τουρκία και την εσωτερική κατάσταση στην Ελλάδα και την κοινωνία της. Κυρίως όμως εξηγεί πώς με τα χρόνια ο ιδιωτικοποιημένος άνθρωπος του ιδιωτικοποιημένου κράτους έμαθε να θεωρεί ταμπού ό,τι τον καταστρέφει, να το αφήνει απείραχτο και –πολύ συχνά– να το υπερασπίζεται κιόλας.
Όπως λέει, «οι εθελοντές σκλάβοι δημιουργούν μια πηχτή θάλασσα μέσα στην οποία πνίγεται η σκέψη και ανθεί η προπαγάνδα». Χαρακτηριστική είναι η συζήτηση γύρω από το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, που, όπως λέει, «με καταφανώς απώλεια ψυχραιμίας» άνοιξε από τον πρωθυπουργό, αγγίζοντας επικίνδυνους συνειρμούς, για την παρουσία Στρατού μπροστά από τη Βουλή, στην πλατεία του Συντάγματος.
«Αυτή η κατάσταση δυσκολεύει –όταν δεν σκοτώνει– την ύπαρξη καν της πολιτικής μέσα στις κοινωνίες. Αυτό εξηγεί το χαμηλό επίπεδο των πολιτικών και των ψηφοφόρων: με τους πολιτικούς να προτείνουν «λύσεις» αρμοσμένες στο σύστημα και ταυτοχρόνως τους ιδιωτικοποιημένους πολίτες να τις αποδέχονται ή και να τις υποστηρίζουν λόγω βλακείας — της βλακείας που οι ιδιωτικοποιήσεις παράγουν.
Μια γκροτέσκ ταυτολογία, μιας αιτίας που γίνεται το αποτέλεσμα που επιστρέφει στην αιτία».
