Απόψε αναμένεται η κρίσιμη ψηφοφορία για την πρόταση μομφής κατά του Στέφανου Κασσελάκη, η οποία ακολουθεί τη σημερινή επεισοδιακή συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής.
Πριν από τη βασική ψηφοφορία, θα διεξαχθεί ψηφοφορία διά ανατάσεως της χειρός για να αποφασιστεί αν η κύρια ψηφοφορία θα είναι ανοιχτή ή μυστική.
Κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης, η Κατερίνα Νοτοπούλου επέκρινε τον Στέφανο Κασσελάκη, υποστηρίζοντας ότι φοβάται την προσφυγή στη βάση του κόμματος. Στην ομιλία της τόνισε: «Πρέπει να αφήσουμε τη βάση να μιλήσει επιτέλους, να δώσουμε τον λόγο στα μέλη μας», προσθέτοντας ότι «δεν μπορούμε να επιτρέψουμε άλλο χώρο στην ανθρωποφαγία και στον οπαδισμό».
Ολόκληρη η ομιλία της Κατερίνας Νοτοπούλου:
Σήμερα, πού χτυπά η καρδιά του κόσμου της εργασίας, σύντροφοι; Στη Θεσσαλονίκη. Η καρδιά του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα χτυπά; Είμαστε εδώ σήμερα –όπως ήμασταν πάντα– με αγωνία για την αγωνιζομένη νεολαία; για το κοινωνικό κράτος, για τους ευάλωτους;
Ή είμαστε εδώ για να μιλήσουμε μία καρέκλα αυτή του Στέφανου Κασσελάκη; Έναν χρόνο μόνο για αυτήν την καρέκλα ζητά η ηγεσία να μιλάμε. Μία ηγεσία που για να παραμείνει γαντζωμένη στην εξουσία έριξε το κόμμα σε κόμμα.
Η πραγματικότητα έχει βάλει το ζήτημα της συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων προκειμένου να συγκροτηθεί μία Προοδευτική, εναλλακτική, ρεαλιστική κυβερνητική πρόταση που θα δίνει διέξοδο στα αδιέξοδα της κοινωνικής πλειοψηφίας.
Αυτό ο Πρόεδρος το θεωρεί σενάριο διαπλοκής! Σταμάτα να κρύβεσαι, Στέφανε. Αρνείσαι το δημοψήφισμα αλλά επικαλείσαι ψευδώς τη δυνατότητα μελών να εκφράζονται. Ζήτα την έδρα εσύ αντί να ζητάς από βουλευτές να τη ζητήσουν για εσένα. Πες μας με το όνομά μας, αντί να βάζεις το γραφείο σου και τα τρολ να μας στοχοποιούν. Αντί να μας λες νούμερα, εμείς έχουμε το θάρρος της υπογραφής μας και της άποψής μας.
Ρωτάς ποιος φοβάται τη βάση; Εσύ τη φοβάσαι, Πρόεδρε Στέφανε. Να αφήσουμε τη βάση να μιλήσει επιτέλους! Να δώσουμε τον λόγο στα μέλη μας.
Σήμερα επιλέγουμε ποιοι είμαστε, συντρόφισσες και σύντροφοι. Τι συζητάτε, ποιος θα διαγράψει ποιόν; Ο Μουζάλας εμένα κι εγώ τον Πολάκη; Είμαστε με τα καλά μας; Μαζί είμαστε, σύντροφοι. Και στα πιο πέτρινα χρόνια, με σεβασμό μιλούσαμε πολιτικά.
Πόσο χώρο θα δώσουμε ακόμα στην ανθρωποφαγία, στον οπαδισμό; Φτάνει σύντροφοι. Πάμε μαζί, Με τις αξίες μας, με το θάρρος των αγώνων μας. Πάμε εκεί που έπρεπε να είμαστε, στην κοινωνία συντρόφισσες και σύντροφοι».