Δημοσιογράφος χωρίς... πένα

Ένας από τους λόγους που έγινα δημοσιογράφος είναι για να μην αφήσω ποτέ το στυλό μου. Υπολόγισα χωρίς τις εξελίξεις…  Εντελώς δεν το απαρνήθηκα ποτέ, έστω κι αν πια βοηθάει περισσότερο για σημειώσεις και σκόρπιες σκέψεις, που αν το καλοσκεφτείς είναι κάποιες φορές το Α και το Ω ενός καλού κειμένου… Με το πληκτρολόγιο δεν  δέθηκα ποτέ το ίδιο μα το εκτίμησα και μόνο που έβγαλε από την ζωή μου τις μουτζούρες. Πάνω του ακουμπάει πάντα το στυλό σε θέση μάχης… Στην τεχνολογία υποκλίνομαι , κάνω μαζί της φιλότιμες προσπάθειες, μα αδυνατώ να την προλάβω. Δημοσιογράφος χωρίς πένα λοιπόν και σε μεγάλο βαθμό ακόμη ηλεκτρονικά αναλφάβητη λέω “I do” σε αυτό το blog και δηλώνω παρούσα και διαδικτυακά γιατί αγαπώ τις νέες εποχές με όλες τους τις προκλήσεις. Τις λέξεις και τις αλήθειες. Τους ανθρώπους και τα “θέματα” τους…