Ο αρχηγός του Γιούχτα Μηνάς Τζανής, γνωστός από τα πρώτα του ποδοσφαιρικά χρόνια για τα ψυχικά του χαρίσματα, μας υποχρεώνει να του δώσουμε τα εύσημα και εκτός γηπέδου! Ο Μηνάς έβαλε έναν μεγάλο στόχο και τον κέρδισε φτάνοντας στο πολυπόθητο απολυτήριο Λυκείου επιστρέφοντας στα θρανία στα 39 του χρόνια! Δικαίως λοιπόν το παράδειγμά του αποτέλεσε μια ειδική βράβευση από πλευράς ΠΣΑΠΠ. Έτυχε να γνωρίζουμε τον Μηνά τον Τζανή από μικρό παιδί, από τότε που έκανε έξτρα προπόνηση...ώρες ολόκληρες στο Ατσαλένιο για να παίξει στον ΠΟΑ, στον ΠΟΑ που ήταν η πρώτη του μεγάλη αγάπη μετά...από το ίδιο το άθλημα! Από ποδοσφαιρική οικογένεια ο Τζανής αισθανόταν πως έπρεπε οπωσδήποτε να τα καταφέρει!
Και έφτασε μέχρι και στον ΟΦΗ κάνοντας περήφανους τους γονείς του όπως και τον "ποδοσφαιρικό του πατέρα", τον γενικό αρχηγό της ομάδας του Ατσαλένιου, τον αείμνηστο Στράτο Γεωργιάδη. Ήταν ένα στοίχημα το να παίξει μπάλα ο Μηνάς αλλά αυτό που κέρδισε στα θρανία έδινε...μεγαλύτερη απόδοση!
Ίσως είχε ακούσει για έναν άλλο ποδοσφαιριστή και παράδειγμα προς μίμηση που αν και Μακεδόνας "χάραξε" και έδειξε τον δρόμο της θέλησης για μάθησης πριν μερικά χρόνια στο Ηράκλειο. Και κάνουμε λόγο για τον Δημήτρη Γελαδάρη...
Στα 37 του χρόνια, ένας επαγγελματίας ποδοσφαιριστής αποφάσισε να επιστρέψει στα θρανία. Εβγαλε το γυμνάσιο και πλέον ετοιμάζεται για το απολυτήριο του λυκείου. Το κάνει για τον εαυτό του και για την κόρη του.
Είκοσι ένα χρόνια μετά από την τελευταία φορά που κάθισε στα θρανία, ο Γελαδάρης επέστρεψε για να παρακολουθήσει τα μαθήματα στο Ηράκλειο (όταν αγωνίστηκε στον Εργοτέλη) και στη συνέχεια στη Δράμα, με μία μικρή στάση στη Βέροια. Η απόφαση ήταν δύσκολη. Στην αρχή το έκρυβε, γιατί αισθανόταν άβολα, όμως οι αντιδράσεις του περιβάλλοντός του ήταν μόνο θετικές, δίνοντάς του μεγαλύτερο θάρρος να συνεχίσει.
Αξίζει ωστόσο να κλείσουμε με τα όσα είχε δηλώσει ο Γελαδάρης όταν τέλειωσε στα 40 του το Γυμνάσιο (αργότερα συνέχισε και στο Λύκειο)...
"Μετά την πρώτη γυμνασίου χρειάστηκε να σταματήσω και να μετακομίσω από το χωριό μου στη Θεσσαλονίκη για να δουλέψω, ενώ παράλληλα αγωνιζόμουν στην ομάδα του χωριού μου. Από τότε ήθελα να συνεχίσω, αλλά η καριέρα δεν μου άφηνε και πολύ χρόνο. Κάλιο αργά, παρά ποτέ. Στο σχολείο δεν υπάρχει τόσο μεγάλη πίεση. Είσαι μόνος σου και με το διάβασμα μπορείς να τα καταφέρεις. Αντίθετα στο ποδόσφαιρο -και ειδικότερα για έναν επαγγελματία- πολλά πράματα εξαρτώνται και από τους άλλους. Κάθε ημέρα πρέπει να προσπαθείς να βελτιώνεσαι στην προπόνηση, αλλά και στους αγώνες. αρχή αισθανόμουνα λίγο άβολα. Κάποια στιγμή το… μυστικό μου βγήκε στη φόρα και όλοι μου έδιναν συγχαρητήρια. Παρά την κούραση, αν θέλεις μπορείς να ξεπεράσεις πολλά πράγματα. Παράδειγμα πέρσι που έκανα 37 παιχνίδια συνέχισα να παρακολουθώ τα μαθήματα και πήρα απολυτήριο του γυμνασίου με βαθμό 18,8 στη Δράμα. Ήταν μια πολύ χαρούμενη στιγμή..."
