Πάντα σεβόμουν τον Κώστα Φραντζέσκο που γνωρίζω από τα εφηβικά μου χρόνια που άρχισα να μπαίνω στη δημοσιογραφία. Σαν ποδοσφαιριστή τον θαύμαζα και τον θεωρούσα αδικημένο στην εποχή του όχι γιατί δεν ήταν μεγάλη ομάδα ο ΟΦΗ όταν αγωνίστηκε, όχι γιατί δεν ήταν σημαντικό ότι πέρασε και από τον ΠΑΟΚ αλλά γιατί πιστεύω πως ήταν ένας χαρισματικός ποδοσφαιριστής που μπορούσε-ειδικά με τα σημερινά δεδομένα-να κάνει καριέρα και στο εξωτερικό...
Σαν προπονητής επίσης θεωρώ πως είναι από αυτούς που δεν φοβούνται έδρες και αντιπάλους και αυτό είναι ένα στοιχείο που μου αρέσει! Ωστόσο στη σημερινή συνέντευξη Τύπου έπρεπε να βρεθεί ο ίδιος-κατά την άποψή μας πάντα-για να απαντήσει τα εύλογα ερωτήματα των δημοσιογράφων για μια ομάδα που εκτός έδρας έχει κάνει σημαντικά, σπουδαία διπλά με πολύ καλές εμφανίσεις και στο Ατσαλένιο έχει γράψει αρνητική ιστορία! Το Ατσαλένιο δεν το έζησε ποτέ αυτό! Δεν έχει ζήσει ποτέ συντριβές του ΠΟΑ σαν τη σημερινή, σαν αυτή της πρεμιέρας στη Γ΄Εθνική από το Τυμπάκι αλλά και γενικότερα τρία και τέσσερα γκολ...από το ημίχρονο! Είναι μεγάλη ντροπή! Ο ΠΟΑ έχει χάσει τη ψυχή του, κινδυνεύει να χάσει και αυτούς τους λίγους πιστούς που του έχουν μείνει και το προσφυγικό προάστιο είναι πολύ περήφανο για να αντέξει ένα διασυρμό με έξι γκολ. Είναι κρίμα κι άδικο για έναν πρόεδρο-κόσμημα, τον Γιώργο Λέλεκα που φέτος έκανε και υπέρβαση και "μάτωσε" για την μεταγραφική ενίσχυση-για να μην γράψουμε ένα ένα και τα άλλα σπουδαία που έχει κάνει για την ομάδα-να του ρίχνουν ευθύνες! Και θα του ρίχνουν όλοι αν δεν αλλάξει ο προπονητής που σίγουρα έχει ευθύνη! Ευθύνη βέβαια και μεγάλη έχουν και οι ποδοσφαιριστές αλλά δεν μπορούν να φύγουν οι παίκτες στην παρούσα φάση που κάτι "φωνάζει" ότι χρειάζεται...ηλεκτροσόκ!
Με αυτά τα αποτελέσματα μέσα στο Ατσαλένιο δεν μπορεί να συνεχίσει ο ΠΟΑ και αφουγκραζόμαστε-εκτιμούμε ότι αυτό το ηλεκτροσόκ είναι κοντά όσο ποτέ! Αυτό εισπράξαμε σήμερα πριν περάσουμε την πόρτα της εξόδου ανάμεσα σε απογοητευμένους αλλά πιστούς φίλους του ΠΟΑ! Και αν τελικά ο ΠΟΑ προχωρήσει σε αλλαγή προπονητή δεν θα ξεχάσει ποτέ ότι έκατσε στον πάγκο του ένα μεγάλο όνομα του ελληνικού ποδοσφαίρου που αγάπησε την ομάδα και έμεινε σε αυτή αν και θα μπορούσε να βρεθεί σε πάγκο εθνικού συγκροτήματος. Ωστόσο στην παρούσα φάση αν ήμασταν στη θέση του μάλλον θα είχαμε κάνει κάτι ανάλογο με αυτό που έκανε σήμερα ο Πλουσής στον ΑΟΑΝ. Γιατί και αυτό αγάπη για τον ΠΟΑ θα έδειχνε...
