Μεγαλύτερη από πολλές προγενέστερες, κάτι που της δίνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, είναι μία μελέτη που μάλιστα έγινε στην Αμερική, με τη συμμετοχή πάνω από 90.000 Αμερικανών επαγγελματιών υγείας, μέσω της οποίας διαπιστώθηκε ότι η κατανάλωση έστω και μίας μικρής ποσότητας ελαιολάδου συνδέεται με μειωμένη συνολική θνησιμότητα.
Ερευνητές του Χάρβαρντ χρησιμοποίησαν δεδομένα υγείας που συλλέχθηκαν μεταξύ 1990 και 2018 για 60.582 γυναίκες που συμμετείχαν στη μελέτη “Nurses Health Study” και 31.801 άνδρες στη μελέτη παρακολούθησης των επαγγελματιών υγείας.
Κανείς από τους συμμετέχοντες δεν έπασχε από καρδιαγγειακή νόσο ή καρκίνο στην αρχή της μελέτης και συμπλήρωναν διατροφικά ερωτηματολόγια κάθε τέσσερα χρόνια. Κατά την περίοδο της μελέτης, 36.856 άνθρωποι πέθαναν.
Συγκριτικά με τους άνδρες και τις γυναίκες που δεν καταναλώνουν καθόλου ή πολύ σπάνια ελαιόλαδο, εκείνοι που καταναλώνουν περισσότερο από μισή κουταλιά της σούπας την ημέρα ή 7g/ανά μέρα είχαν 19% χαμηλότερο κίνδυνο θνησιμότητας στα επόμενα 28 χρόνια, ξεκινώντας από μία μέση ηλικία 56 ετών.
Επιπλέον, σε σχέση με εκείνους που λάμβαναν τη χαμηλότερη ποσότητα ελαιολάδου, εκείνοι με υψηλή πρόσληψη είχαν:
- 19% χαμηλότερη θνησιμότητα από καρδιαγγειακές ασθένειες,
- 17% χαμηλότερο κίνδυνο θανάτου από καρκίνο,
- 29% χαμηλότερο κίνδυνο θανάτου από νευροεκφυλιστική ασθένεια,
- 18% χαμηλότερο κίνδυνο θανάτου από αναπνευστική ασθένεια.
Αυτή η μελέτη δημοσιεύτηκε στις 10 Ιανουαρίου από τη Marta Guasch-Ferré, PhD και τους συναδέλφους της στο περιοδικό “American College of Cardiology”.
«Η κατανάλωση ελαιολάδου έχει συνδεθεί με χαμηλότερο κίνδυνο καρδιαγγειακών παθήσεων, αλλά η συσχέτισή του με τον πρόωρο θάνατο ήταν ασαφής», δήλωσε η Marta Guasch-Ferré, ανώτερη ερευνήτρια στο Τμήμα Διατροφής στο Harvard Chan School. «Τα ευρήματά μας επιβεβαιώνουν τις τρέχουσες διατροφικές συστάσεις για την αντικατάσταση των ζωικών λιπών με φυτικά έλαια για την πρόληψη χρόνιων ασθενειών και πρόωρου θανάτου», πρόσθεσε.
Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι η αντικατάσταση 10g/ανά ημέρα μαργαρίνης, βουτύρου, μαγιονέζας ή γαλακτοκομικων λιπαρών με την ίδια ποσότητα ελαιολάδου συνδέεται με 8% έως 34% χαμηλότερο κίνδυνο θανάτου από διάφορα αίτια.
Διαβάστε ακόμη:
⇒Αγροτουρισμός: Ελαιοτριβείο στην Κρήτη προσελκύει χιλιάδες επισκέπτες
«Πολύ σημαντική αυτή η μελέτη»
«Αυτή η μελέτη είναι η καλύτερη επιβεβαίωση πολλών άλλων μελετών για το ελαιόλαδο που έγιναν στο παρελθόν», δήλωσε στην εφημερίδα «Νέα Κρήτη» χθες ο διατροφολόγος και καθηγητής Ειδικής Αγωγής του Εργαστηρίου Ειδικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης Ρεθύμνου Χάρης Χαρωνίτης.
Σύμφωνα με τον ίδιο, εκτός του ότι η συγκεκριμένη μελέτη έγινε στην Αμερική, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον το γεγονός ότι έχει λάβει μέρος όλος αυτός ο κόσμος για να εξαχθούν τα συμπεράσματα της μελέτης.
«Για τη θρεπτική αξία του ελαιολάδου, η βασικότερη μελέτη ήταν η μελέτη των 7 χωρών που έγινε πριν το 1960 και επαναλήφθηκε το 1986. Εκεί είδαμε, για παράδειγμα, ότι ενώ οι Κρητικοί καταναλώνουν πολλά λίπη, το μεγαλύτερο ποσοστό του λίπους που καταναλώνουν είναι το ελαιόλαδο. Και είδαμε τότε τις συγκρίσεις που έγιναν, με τους Κρητικούς να έχουν λιγότερα επεισόδια στεφανιαίας νόσου, αλλά ακόμα και σε καρκίνο αλλά και σε γενικότερης θνησιμότητας, σε σχέση με τις άλλες χώρες και ιδιαίτερα τις βόρειες».
Στο σημείο αυτό, ο Χάρης Χαρωνίτης εξηγεί ότι «η διαφορά είχε να κάνει με την κατανάλωση ελαιολάδου στην Κρήτη σε αντίθεση με τις χώρες αυτές, που καταναλώνουν μεγαλύτερες ποσότητες σε σπορέλαια και βούτυρα, κάτι βέβαια που αφορούσε στην έλλειψη του ελαιολάδου, που εμείς το είχαμε και το έχουμε, ευτυχώς, σε επάρκεια».
Μάλιστα, πέρα από τη συγκεκριμένη μελέτη, είχαν γίνει μέχρι σήμερα και νεότερες μελέτες, σε σχέση με τις Βόρειες χώρες, όπως είναι η Φιλανδία, η Σουηδία, η Γερμανία, η Ελβετία κ.λπ.
«Σε όλες τις μελέτες αυτές βλέπουμε ότι η κατανάλωση σε ελαιόλαδο ήταν πολύ περιορισμένη σε αυτές τις χώρες σε σχέση με τη χώρα μας και ιδιαίτερα με την Κρήτη. Και εκεί η θνησιμότητα ήταν σχεδόν τριπλάσια απ’ ό,τι στη χώρα μας. Και αυτό βεβαίως οφείλεται στη σύνθεση του ελαιολάδου, το οποίο είναι πλούσιο με μονοακόρεστα. Άρα λοιπόν αυτή η ισχυρή του σύνθεση σε μονοακόρεστα τού δίνει τη δυνατότητα να μην οξειδώνεται πολύ εύκολα κατά τα μαγείρεμα και ιδιαίτερα στο τηγάνισμα, σε σύγκριση με τα σπορέλαια. Στα σπορέλαια έχουμε μία οξείδωση γρηγορότερη, η οποία οξείδωση σημαίνει ασθένειες της εποχής: καρδιοπάθειες και καρκίνους»!
Η μελέτη αυτή ξεκίνησε λίγο πριν το 1960 από τον Αμερικανό Ancel Κeys και τους συνεργάτες του, με αφορμή τα εντυπωσιακά χαμηλά ποσοστά θνησιμότητας αλλά και καρδιαγγειακών νοσημάτων που είχαν παρατηρηθεί στην περιοχή της Μεσογείου.
Συμμετείχαν συνολικά 13.000 άνδρες, όλοι στην ηλικία 40-59 ετών, οι οποίοι επιλέχθηκαν από 18 διαφορετικές περιοχές επτά χωρών (Φιλανδία, Ολλανδία, Ιαπωνία, Ηνωμένες Πολιτείες, Ιταλία, Γιουγκοσλαβία και Ελλάδα - με Κρήτη και Κέρκυρα), με στόχο να διερευνηθεί η ασαφής μέχρι τότε σχέση μεταξύ δίαιτας και εμφάνισης καρδιαγγειακών νοσημάτων (και άλλων ασθενειών).
Οι συγκρίσεις μεταξύ των διαφόρων πληθυσμών έδειξαν ότι ο πληθυσμός της Κρήτης και ακολούθως της Κέρκυρας παρουσίαζε την καλύτερη κατάσταση υγείας και τα μικρότερα ποσοστά θνησιμότητας από στεφανιαία νόσο και καρκίνο, σε σχέση με τους άλλους πληθυσμούς που μελετήθηκαν. Μετά από 20 έτη παρακολούθησης, τα ποσοστά θανάτων απ’ όλες τις αιτίες παρέμεναν τα μικρότερα, ενώ μετά από 25 έτη παρακολούθησης οι θάνατοι από στεφανιαία νόσο ήταν εντυπωσιακά λιγότεροι σε σχέση με τους θανάτους που παρατηρήθηκαν στους πληθυσμούς από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Βόρεια Ευρώπη, αλλά ακόμη και συγκριτικά με τους θανάτους που παρατηρήθηκαν σε άλλες περιοχές της Νότιας Ευρώπης. Στα συμπεράσματα της μελέτης, μάλιστα, ήταν ακόμη και το γεγονός ότι, 40 χρόνια μετά τη μελέτη, οι μισοί από τους Κρητικούς που συμμετείχαν ήταν ζωντανοί και ζωηροί, ενώ κανείς από τους Φιλανδούς συμμετέχοντες δεν είχε επιζήσει!
Μόνο με ελαιόλαδο - Και στο τηγάνισμα
Ο Χάρης Χαρωνίτης εξηγεί ότι το ελαιόλαδο, ακόμα και αν το τηγανίσουμε δύο και τρεις φορές, αντέχει και δεν οξειδώνεται τόσο γρήγορα όσο τα σπορέλαια. Γι’ αυτό, τόσο στο μαγείρεμα όσο και στο τηγάνισμα, ο Χάρης Χαρωνίτης θεωρεί αδιανόητο να χρησιμοποιούμε σπορέλαιο, κάτι που δεν είναι τόσο επιβαρυντικό στη σαλάτα, όπου έστω εκεί θα μπορεί να πει κανείς ότι θα χρησιμοποιεί ακόμα και σπορέλαιο.
Εξάλλου, το ελαιόλαδο, επίσης, όπως τονίζει ο Χάρης Χαρωνίτης, «εμπεριέχει πολυακόρεστα λιπαρά οξέα, αλλά και βιταμίνη Ε, φαινόλες και σκουαλένιο, που είναι επίσης μια ουσία πολύ ισχυρή. Το ελαιόλαδο, λοιπόν, αντιστέκεται στην οξειδωτική υποβάθμιση λόγω αυτής της σύστασής του και αυτό το κάνει υπερ-πολύτιμο. Προστατεύει λοιπόν την ανθρώπινη υγεία από επικίνδυνες ουσίες που δημιουργούνται στο μαγείρεμα, τις λεγόμενες “ελεύθερες ρίζες”. Και αυτό λοιπόν αποτυπώνεται και στη σημερινή έρευνα, όπως αποτυπωνόταν και στη μελέτη των 7 χωρών, αλλά και σε μεταγενέστερες έρευνες που έχουν γίνει. Η αλήθεια όμως είναι», σύμφωνα με τον Χάρη Χαρωνίτη, «ότι αυτή η έρευνα των Αμερικανών είναι πολύ σημαντικότερη, γιατί βλέπω ότι είναι πολύ μεγάλος ο αριθμός των ανθρώπων που συμμετείχαν».
(Φωτογραφία Αρχείου Pexels)
