Γράφει η Δανάη-Βασιλική Μπιζιάγκου*
Πιο συγκεκριμένα το 0,5-2% των γυναικών πάσχει από νευρική ανορεξία και το 2-4% από βουλιμία. Αξίζει να αναφερθεί ότι τα ποσοστά θνησιμότητας που σχετίζονται με τη νευρογενή ανορεξία σε γυναίκες ηλικίας 15-24 ετών είναι 12 φορές υψηλότερα από τα ποσοστά θνησιμότητας από όλες τις άλλες αιτίες θανάτου.
Οι διατροφικές διαταραχές χαρακτηρίζονται από δυσκολίες στην πρόσληψη της τροφής. Ένα άτομο πιθανά να έχει παραπάνω από μια διαταραχή αλλά και με την πάροδο του χρόνου να οδηγηθεί από τη μία διαταραχή στην άλλη. Η ανάπτυξη των διατροφικών διαταραχών είναι πολυπαραγοντική. Οι βιολογικοί, ψυχολογικοί αλλά και οι κοινωνικο-πολιτισμικοί παράγοντες μπορούν να καθορίσουν την ανάπτυξη των διατροφικών διαταραχών. Φαίνεται ότι ένα 50% των γονιδίων ευθύνεται για την αύξηση κατά τη διάρκεια αλλά και μετά την εφηβεία.
Οι γυναίκες έχουν περισσότερη προδιάθεση από τους άνδρες λόγω των έντονων αλλαγών στις ορμόνες τους πριν και μετά από μία εγκυμοσύνη. Η κοινωνικοποίηση των ατόμων και οι σχέσεις με την οικογένεια στις μέρες μας έχουν παραγκωνιστεί αρκετά λόγω των γρήγορων ρυθμών ζωής και την έντονη ενασχόληση με την τεχνολογία. Η επαφή των ατόμων πλέον γύρω από το τραπέζι είναι σπάνια, καθώς η μάνα δουλεύει και δεν έχει αρκετό χρόνο να ασχοληθεί με τα παιδιά.
Η έλλειψη επικοινωνίας και ένα δυσάρεστο οικογενειακό περιβάλλον μπορούν να επηρεάσουν τις διατροφικές προτιμήσεις των ατόμων και να δημιουργήσουν μετέπειτα προβλήματα διατροφής. Ακόμα η υπερβολική πίεση στο κομμάτι της διατροφής θα επιφέρει συνήθως τα αντίθετα αποτελέσματα ειδικά κατά τη διάρκεια της εφηβείας. Η επιρροή από ομότιμους είναι και αυτός ένας καθοριστικός παράγοντας επικινδυνότητας για την αύξηση των διατροφικών διαταραχών.
Είναι απαραίτητο να αναφερθεί ότι στη Δύση κατά τη διάρκεια του 21ου αιώνα υπάρχουν έντονες επιρροές με λανθασμένα πρότυπα από τα ΜΜΕ. Οι νέοι λοιπόν επηρεάζονται και μιμούνται εντονότερα και οι κοινωνικές επιρροές και συγκρίσεις δημιουργούν ανασφάλεια και κατωτερότητα στο άτομο.
Οι ανησυχίες για το βάρος και το σώμα και η αντίληψη για τη διατροφή ήδη εμφανίζονται από την παιδική και εφηβική ηλικία, ιδιαίτερα στα κορίτσια, ανεξαρτήτως του κοινωνικού υπόβαθρου. Ακόμα οι ψυχολογικοί παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν είναι η διαταραχή των ατόμων από άλλες ψυχικές ασθένειες, με την κατάθλιψη να ηγείται. Είναι σημαντικό τα άτομα να έχουν στο περιβάλλον τους άτομα που τα υποστηρίζουν και τα κατανοούν, καθώς το φαγητό είναι καθαρά ένα συναισθηματικό κομμάτι που έχει να κάνει με τη μητέρα, είναι θέμα αγάπης και ξεκινάει ήδη από τη βρεφική ηλικία.
Υπογραμμίζεται ότι το στάδιο μετάβασης από την παιδική στην εφηβική ηλικία, ακολουθούμενο από την έλλειψη της απαραίτητης υποστήριξης κατά τη διάρκεια αυτών των μεταβάσεων, μπορεί να προκαλέσει την εμφάνιση διατροφικών διαταραχών. Εντούτοις φαίνεται ότι οι λόγοι αύξησης των διατροφικών διαταραχών είναι αφενός βιολογικού και ψυχολογικού παράγοντα και αφετέρου εξαρτάται από τους κοινωνικο-πολιτισμικούς παράγοντες. Η οικογένεια λοιπόν, που είναι ο πρώτος φορέας κοινωνικοποίησης των ατόμων, πρέπει να λαμβάνει σοβαρά υπόψη τις ανάγκες ενός παιδιού, να μην το καταπιέζει στις διατροφικές επιλογές του, αλλά να το εκπαιδεύσει ώστε να κάνει καλύτερες επιλογές, αφού το φαγητό είναι καθαρά προσωπική απόφαση.
* Η Δανάη-Βασιλική Μπιζιάγκου είναι τελειόφοιτη του Τμήματος Ψυχολογίας.
