Όταν κάποιοι του είπαν δεν μπορείς εκείνος τους απάντησε «Κοιτάξτε με μπορώ». Ο Γιάννη Ζάχος δεν είναι απλά ένας αθλητής ΑΜΕΑ. Είναι και γιατρός. Είναι και εκείνος που όταν του είπαν ότι λόγο της αναπηρίας του δεν μπορεί να κάνει τίποτα, εκείνος απέδειξε ότι μπορεί να κάνει τα πάντα.
Σε ηλικία 17 ετών ο Γιάννης είχε ένα ατύχημα το οποίο τον καθήλωσε σε μια αναπηρική καρέκλα.
Αυτό όμως δεν τον εμπόδισε να δώσει Πανελλήνιες να γίνει γιατρός, να γίνει αθλητής στο σύλλογο Μεγαλόνησου και να κάνει οικογένεια.
Ο Γιάννης Ζάχος μας συστήνετε μέσα από μια συνέντευξη που μιλάει για όλα και στέλνει το δικό του μήνυμα.
Πες μας 2 λόγια το ατύχημα σου αλλά και για τα όνειρα σου μετά από αυτό;
«Είχα ένα ατύχημα σε ηλικία 17 ετών, στις 27/07/2010. Βούτηξα σε μια παραλία στο Λυχνοστάτη Ηρακλείου κατά την διάρκεια διακοπών σε ρηχά νερά και έσπασα τον αυχένα μου. Από τότε έμεινα μόνιμα στην Κρήτη και είμαι σε αμαξίδιο με τετραπληγία. Χειρουργήθηκα στο ΠΑΓΝΗ και πήγα στο κέντρο αποκατάστασης στα Χανιά και 1 χρόνο.
Εκεί έδωσα Πανελλήνιες παράλληλα με τις θεραπείες που έκανα και έβγαλα 19.800 μόρια. Το πρωί θεραπείες, το απόγευμα και το βράδυ διάβασμα. Κατάφερα να πάρω απολυτήριο Λυκείου και να περάσω στην Ιατρική σχολή. Αποφοίτησα από την σχολή και έκανα κανονικά την ειδικότητα μου . Τους τελευταίους 10 μήνες έχω αναλάβει μαζί με άλλους 2 επιμελητές το Π.Ι Γέργερης. Η ιατρική ήταν το όνειρο μου και το ατύχημα αυτό μου έδωσε ‘ώθηση να το πραγματοποιήσω.»
Η ενασχόληση σου με τον αθλητισμό έγινε μετά το ατύχημα;
«Με τον αθλητισμό ασχολούμαι από πριν μου συμβεί το ατύχημα. Μετά το ατύχημα δεν είχα χρόνο διότι η σχολή δεν μου άφηνε περιθώρια. Ασχολήθηκα το 2018 με την κολύμβηση με το Α.Σ.ΑΜΕΑ Μεγαλόνησος και είχα την κατηγορία S1. Είχα πιάσει όρια για το Ευρωπαϊκό στην Μαδέιρα αλλά έπρεπε να περάσω στο διεθνές Classification. Πέρασα λοιπόν στο Βερολίνο και με έβαλαν στο S3 2 κατηγορίες πάνω. Αυτό ήταν μια πρωτόγνωρη αδικία για εμένα η οποία με στεναχώρησε και μου έκοψε τα φτερά. Δεν με πτόησε όμως. Ασχολήθηκα με την κορίνα στο στίβο. Πέρασα το Classification στην Ιταλία και πήρα την κατηγορία F51 που έπρεπε.
Τι έχεις να πεις στους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα με εσένα; Τι συμβουλή τους δίνεις;
«Μιλάω πάντα μέσω των πράξεων μου. Ο κόσμος πρέπει να μάθει τι είναι αναπηρία και για να γίνει αυτό θα πρέπει τα άτομα ΑΜΕΑ να μην έχουν ταμπού και να βγαίνουν έξω, Δεν πρέπει να κρύβονται και να ζουν την κάθε μέρα που τους χαρίζει ο θεός. Όπως λέω χαρακτηριστικά η αναπηρία όπως και τα κάστρα πέφτουν εκ των έσω. Αυτό είναι και ο λόγος που με τον σύλλογο «Το μέλλον Νότιας Κρήτης» κάνουνε δράσεις ώστε να βοηθάμε τα ΑΜΕΑ αλλά και τα ΑΜΕΑ με την σειρά τους διότι αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της κοινωνίας μας. Η αναπηρία είναι απλώς μια κατάσταση στην οποία κάνεις ότι κάνει ένας αρτιμελής απλά κάποια πράγματα με διαφορετικό τρόπο. Φτάσει όπου δεν μπορείς».
