Η Νικόλ Κυριακοπούλου χρειάστηκε να κάνει υπομονή μισή και σχεδόν ημέρα για να γευτεί τους κόπους ετών και να φορέσει στο στήθος της το χάλκινο μετάλλιο στο επί κοντώ γυναικών στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του Ελσίνκι.
Η απονομή των τριών μεταλλίων στις αθλήτριες έγινε σήμερα εκτός του Ολυμπιακού Σταδίου της φιλανδικής πρωτεύουσας σε ειδικό χώρο που διαμόρφωσαν ανάλογα οι διοργανωτές.
«Αυτό το μετάλλιο αποτελεί μια δικαίωση των κόπων που έχω κάνει, μην ξεχνάμε ότι πέρα από τους τραυματισμούς το 2010 σκεφτόμουν εάν θα συνεχίσω. Όπως και να έχει αυτό το μετάλλιο αποτελεί το σκαλοπάτι για το επόμενο, δεν ξέρω εάν θα είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες» δήλωσε η αθλήτρια του ΑΟ Μεγάρων, αναφερόμενη στην τότε απόφαση για το πετσόκομμα από την Πολιτεία στα προνόμια.
Φέρνοντας στο νου της ξανά τις στιγμές του τελικού η Νικόλ Κυριακοπούλου σημείωσε: «Δεν είχα στο μυαλό μου ότι το 4.60 μ. δίνει μετάλλιο. Οταν το ξεπέρασα και γύρισα στην εξέδρα και είδα όλους τους Έλληνες που ήταν εκεί να πανηγυρίζουν και να αγκαλιάζονται κατάλαβα πως κάτι καλό είχε γίνει.
Οταν η κατάσταση είχε ξεκαθαρίσει και μείναμε οι τρεις μας, οι άλλες δύο (σ.σ. η Τσέχα Γιρίνα Πτατσίνκοβα και η Γερμανίδα Μαρτίνα Στρουτζ) ήρθαν και με ρώτησαν τι θα κάνω, πού θα συνεχίσω, λες και με φοβόντουσαν.
Εγώ ήμουν ήδη πολύ χαρούμενη με το μετάλλιο, ίσως αυτό με αποσυντόνισε. Στο δεύτερο άλμα στα 4,70μ. ήμουν τόσο ενθουσιασμένη με το κόσμο που ξέχασα να κάνω τα βασικά.
Στην ουσία μόνο η τρίτη προσπάθεια ήταν κανονική».
«Με την Νικόλ είμαστε μαζί δέκα χρόνια και έχουμε περάσει από πολλές δυσκολίες. Το κίνητρο που μου δίνει δύναμη είναι εσωτερικό, η αγάπη μου για τον στίβο. Εγώ θέλω να κάνω καλά τη δουλειά μου κι αν οι αθλητές μου φέρνουν επιτυχίες, τότε νιώθω διπλά χαρούμενος, τα λεφτά είναι κάτι που έρχονται» δήλωσε ο τεχνικός της Κυριακοπούλου, Μανώλης Καραγιάννης που συμπλήρωσε.
«Την ώρα του τελικού παρακαλούσαμε να σταματήσει η βροχή. Προσπαθούσαμε, όσο ήταν δυνατόν, να κάνει η Νικόλ άλματα την ώρα που σταματούσε. Τελικά μας βγήκε στα 4.60μ και ήρθε το μετάλλιο».
