Του Μιχάλη Καλαράκη
Πριν από περίπου τέσσερεις μήνες η Μαριάννα Γραμματικάκη κατάφερε να με πείσει να βγάλω τις μπότες μου από τη θήκη τους και να αναμοχλεύσω με σχεδόν αγωνιώδη, σχεδόν τσαπατσούλικο τρόπο θα έλεγα τις ντουλάπες του σπιτιού για παντελόνια και κάλτσες ιππασίας μετά από 2,5 χρόνια αποχής από το άθλημα, προκειμένου να συνδράμω κι εγώ από τη μεριά μου στο ήδη επιτυχημένο δίδυμο που είχαν συνθέσει ήδη πίσω στο 2019 με τη συναθλήτρια μου, Δήμητρα-Ελένη Παντεχάκη!
Κατ'αυτόν τον τρόπο φτάσαμε στο σχηματισμό μίας Ελληνικής Εθνικής Ομάδας Paradressage, επίτευγμα κοσμογονικού χαρακτήρα για την Ελληνική Ιππασία!!!
Μάλιστα, κατά το τριήμερο 20-22 Μαΐου σαν σύνολο κατορθώσαμε να προσθέσουμε μερικές νέες ιστορικές στιγμές στο "βιβλίο " των δικών μας ιππικών περιπετειών, της δικής μας ιππικής "εποποιίας ", μιας και μας δόθηκε η δυνατότητα από την Ελληνική Ομοσπονδία Ιππασίας να αγωνιστούμε στο Πρωτάθλημα εκτελώντας τρία εν τω συνόλω αγωνιστικά προγράμματα, με αποκορύφωμα όπως θα ήταν βέβαια φυσικό τα προγράμματα μας μετά μουσικής (χθες, Κυριακή 5 Ιουνίου), γεγονός που στοιχειοθετεί μια ακόμη "τομή " στο γίγνεσθαι και την ιστορική εξέλιξη του paradressage στην Ελλάδα, εφόσον μέχρι και χθες ήταν κάτι το καινοφανές αθλητές με αναπηρία να εκτελούν προγράμματα μετά μουσικής!
Το πιο σημαντικό, ωστόσο, είναι πως πήραμε τις ψυχές των παρευρισκομένων στο κλειστό ιπποδρόμιο του Μαρκοπούλου από το χέρι και τις "οδηγήσαμε" σε τόπους που κινούνταν μεταξύ του ονείρου και της Κρήτης!
Κλείνοντας, θα ήθελα να εκφράσω το πόσο περήφανος και χαρούμενος είμαι για την απόφασή μου να επιστρέψω μετά από χρόνια ολόκληρα στον ιππικά γενέθλιο τόπο μου, την Ιππική Ακαδημία Κρήτης... πίσω σ'ένα απόγευμα Κυριακής του Φεβρουαρίου του 2006, όπου ένα 9χρονο αγόρι με αναπηρία και υψοφοβία ανέβηκε για πρώτη φορά σε άλογο, τη Δήμητρα και μετά από κάποια λεπτά σταμάτησε να φοβάται το ύψος και χάρηκε εν τέλει τη βόλτα... περιμένοντας με λαχτάρα για το πότε θα ξανανέβαινε στην πλάτη της Δήμητρας.
Ευχή δική μου, της Δήμητρας-Ελένης και της Μαριάννας είναι να δώσουμε τέτοια ώθηση στο paradressage στην Ελλάδα, ούτως ώστε η επιλογή τουλάχιστον της θεραπευτικής ιππασίας και της αξιοποίησης του αλόγου ως θεραπευτή αρχίσουν να λογίζονται ως κάτι σχεδόν αυτονόητο για τα άτομα με αναπηρία ή/και τους φροντιστές τους, αναφορικά με την εξεύρεση του βέλτιστου θεραπευτικού σχήματος εκ μέρους αυτών των δύο μερών. Πράγμα που ίσως φέρει στους κόλπους της αθλητικής ιππασίας και της Εθνικής Ομάδας Paradressage κι άλλους αθλητές και αθλήτριες με την πάροδο του χρόνου.
"Με το λογισμό και τ'όνειρο" που λέει ο ποιητής...
Κάπου εδώ αξίζει να σημειωθεί πως σε όλη αυτή μας την προσπάθεια ,η οποία θα έλεγα πως έχει σχέση συγγενική με την ουσία της ρήσης του Καζαντζάκη "Φτάσε εκεί που δε μπορείς " έχουμε πάντα δίπλα μας την Aegean Airlines και την Autohellas για τις αεροπορικές και τις από εδάφους μετακινήσεις μας, αντίστοιχα. Διασφαλίζοντας μας με αυτόν τον τρόπο τον απαιτούμενο βαθμό άνεσης και ασφάλειας της εκάστοτε μας αποστολής. Μα πάνω από όλα θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε με μια φωνή την κ. Βασιλάκη και τους ανθρώπους τόσο της Aegean Airlines όσο και της Hertz Autohellas ,οι οποίοι μας συντροφεύουν νοερά στα ταξίδια μας, ενώ η πίστη τους προς τα πρόσωπα μας οδηγεί στη χαλύβδωση της αυτοπεποίθησης και των κινήτρων μας για την επίτευξη των εκάστοτε στόχων μας!
