Δυο αδέλφια από ένα μικρό χωριό της Αιτωλοακαρνανίας, τη Ματαράγκα, ο Ανδρέας και ο Παναγιώτης Γιαννακόπουλος ήρθαν πριν 26 χρόνια στο Ηράκλειο (το 1992) και μαζί τους ουσιαστικά ανέβασαν σε άλλο επίπεδο το άθλημα της πυγμαχίας στην πόλη!
Ο Ανδρέας γεννημένος το 1969 και ο Παναγιώτης, γεννημένος το 1973, ζουν για το άθλημα που υπηρετούν όπως λένε, ωστόσο στα παιδιά του Συλλόγου που ίδρυσαν στην Κρήτη, τον "Μίνωα" μαθαίνουν πρώτα "να είναι καλοί άνθρωποι και καλοί μαθητές!". Άλλωστε οι ίδιοι πέρασαν δύσκολα παιδικά χρόνια σε μια περιοχή με οικονομικές δυσκολίες αλλά στάθηκαν στα πόδια τους!
Ο Ανδρέας Γιαννακόπουλος ξεκινώντας σαν αθλητής πυγμαχίας από τον σύλλογο "Άγριος Ζευς" του Αγρινίου το 1981, έγινε άμεσα πρωταθλητής Ελλάδας στους έφηβους, Βαλκανιονίκης το 1987 στην Πάτρα και μόνιμος στο βάθρο σε κάθε Πανελλήνιο Πρωτάθλημα... με τον Πανελλήνιο!
* Ο Παναγιώτης είχε μεγάλες επιτυχίες σε επίπεδο παίδων-εφήβων ενώ είχε αναδειχτεί σαν πυγμάχος και πρωταθλητής στη Νότια Ελλάδα.
* Όταν το 2002 ξεκίνησε την πορεία του το διεθνές τουρνουά "Minoas Cup" το Ηράκλειο άρχισε να βλέπει πυγμάχους παγκόσμιας κλάσης! Κορυφαίο όνομα βέβαια που ήρθε ποτέ για να αγωνιστεί η Νίκολα Άνταμς που έγινε λίγο μετά τη συμμετοχή της στο τουρνουά η πρώτη γυναίκα Ολυμπιονίκης όταν για πρώτη φορά στο Λονδίνο το 2012 η γυναικεία πυγμαχία μπήκε στο ολυμπιακό πρόγραμμα! Μεγάλο όνομα όμως και η Μαίρη Σπένσερ από τον Καναδά! Οι αδελφοί Γιαννακόπουλοι ανέδειξαν σπουδαίους πυγμάχους και δη και από το γυναικείο φύλο. Εκεί συναντάμε για παράδειγμα την Αθηνά Μαλεφάκη που έφτασε στην ευρωπαϊκή ελίτ! Δεν είναι τυχαίο πως ο Ανδρέας Γιαννακόπουλος ήταν επί σειρά ετών (2007-2012) προπονητής στην ελληνική ολυμπιακή ομάδα πυγμαχίας στις γυναίκες!
Η φιλοσοφία του Ρούνεϊ για πυγμαχία και ποδόσφαιρο
Τεράστιο όνομα της βρετανικής πυγμαχίας ο πατέρας του Γουέιν Ρούνει και μάλιστα έδωσε το στίγμα του για το πόσο σημαντική μπορεί να είναι η προπόνηση στην πυγμαχία για έναν ποδοσφαιριστή! Οι αδελφοί Γιαννακόπουλοι έκαναν προπόνηση σε ποδοσφαιριστές (Μαυρογενίδης, Κουτσιανικούλης, Ορφανός) ενώ δικό τους παιδί ήταν ο Γρηγόρης Φανουργάκης που δημιουργεί μια ξεχωριστή δυναμική για την πυγμαχία, σαν προπονητής, στη Μεσσαρά (σε Μοίρες και Ασήμι) και ενώ σαν πυγμάχος νωρίτερα είχε φτάσει στην κορυφή της Ελλάδας!
* Σπουδαίοι πυγμάχοι που αναδείχτηκαν από τον Μίνωα εκτός του Φανουργάκη και οι Τζανάκης, Μπεζανίδης, Μάγνης. Αν μη τι άλλο το άθλημα της πυγμαχίας ευχαριστεί τους αδελφούς Γιαννακόπουλους για την προσφορά τους αλλά και αυτοί-σίγουρα-έχουν πολλά να του δώσουν ακόμα...
Ωστόσο οι αδελφοί Γιαννακόπουλοι έκαναν και σπουδαίες γνωριμίες: Η φωτογραφία που ακολουθεί τα λέει όλα με τον Παναγιώτη Γιαννακόπουλο να έχει δίπλα τον τον διάσημο Ιταλό Τζόρτζιο Αρμάνι...
Σμυρναίος, ο αρχαίος Ολυμπιονίκης της πυγμαχίας
Ένα άθλημα ελληνικό και βέβαια από την Αρχαία Ελλάδα: Αυτό είναι η πυγμαχία! Μια τοιχογραφία που απεικονίζει δύο πυγμάχους στην Σαντορίνη (1600 π.Χ.) αποδεικνύει ότι είναι ένα ιδιαίτερα παλαιό αγώνισμα.
Εισήχθη για πρώτη φορά στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 668 π.Χ. με τότε Ολυμπιονίκη τον ονομαστό Σμυρναίο. Στην αρχαία Ελλάδα ο αθλητής της Πυγμαχίας είχε σαν στόχο τη συνεχή άμυνα και την αποφυγή χτυπημάτων μέχρι να εξαντληθεί ο αντίπαλος και να οδηγηθεί σε 'απαγόρευση', να υψώσει, δηλαδή, το ένα ή τα δυο του δάχτυλα, σημάδι πως παραδεχόταν την ήττα του.
Ξακουστός πυγμάχος ήταν ο Μελαγγόμας από την Καρία της Μικράς Ασίας, ο οποίος λέγεται ότι μπορούσε να αποφεύγει τα χτυπήματα των αντιπάλων και να αμύνεται για δύο μέρες, μέχρι οι αντίπαλοι να αποδεχτούν την ήττα τους. Εκείνη την περίοδο η Πυγμαχία παρουσίασε μεγάλη ανάπτυξη στην αρχαία Ελλάδα. Ανάπτυξη της Πυγμαχίας όμως είχαμε και στην Κίνα. Επαγγελματίες πυγμάχοι πρωτοεμφανίστηκαν στην αρχαία Ρώμη όπου προπονούνταν σε οργανωμένες εγκαταστάσεις. Χώρες όπως η Αίγυπτος, η Αρμενία, η Κορέα και η Ρωσία, οι οποίες διοργάνωσαν σημαντικούς επίσημους αγώνες και ανέδειξαν περίφημους πυγμάχους, μαρτυρούν την παγκόσμια ανάπτυξη που γνώρισε το άθλημα.
* Ο Κομφούκιος ανέδειξε την τέχνη της Πυγμαχίας στην Κίνα, όπου σχολές ασκούσαν το άθλημα για την επίτευξη της «εσωτερικής ολοκλήρωσης».
* Στη σύγχρονη εποχή οι κανονισμοί της Πυγμαχίας αναπτύχθηκαν στη Μεγάλη Βρετανία (18ος αιώνας). Οι γνωστοί κανονισμοί «Κουίνσμπερι» καθόρισαν τότε τη διάρκεια των γύρων σε τρία λεπτά και εισήγαγαν τη μέτρηση για το νοκ ντάουν μέχρι το δέκα. Η διάρκεια του παιχνιδιού άλλαξε αργότερα στα τέσσερα δίλεπτα, καθώς και η μέτρηση του νοκ ντάουν στα οχτώ δευτερόλεπτα. Το άθλημα διαδόθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην υπόλοιπη Ευρώπη στις αρχές του 20ου αιώνα και συμπεριλήφθηκε για πρώτη φορά στο αγωνιστικό πρόγραμμα των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων το 1904, στο Σαίντ Λούις. Από τότε επιτρέπεται η συμμετοχή μόνο ερασιτεχνών αθλητών στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η κυριότερη διαφορά της ερασιτεχνικής από την επαγγελματική πυγμαχία είναι πως στην ερασιτεχνική, άρα και στους Ολυμπιακούς Αγώνες, οι αθλητές περιορίζονται από πιο αυστηρούς κανόνες, φορούν προστατευτική κάσκα, ενώ και το μέγεθος των γαντιών είναι μεγαλύτερο από αυτό των επαγγελματιών.
* Οργανωμένοι αγώνες Πυγμαχίας στην Ελλάδα εμφανίζονται από τα προπολεμικά χρόνια, ενώ η αναγνώριση της ως άθλημα από την Πολιτεία ήρθε με την ίδρυση της Ε.Ο.Π., Ελληνική Ομοσπονδία Πυγμαχίας, το 1952.
